به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شهرها در بسیاری از نقاط مملو از زمین‌های خالی، پیاده راه‌های وسیع، خرابه‌ها و پارکینگ‌هایی است که به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرد. بدون شک، دیدن هر یک از این صحنه‌ها حس ناامیدی و سردی را در میان ساکنان یک منطقه به وجود می‌آورد و این چیزی است که در سراسر شهرهای آمریکایی به وفور مشاهده می‌شود. اگرچه مقامات رسمی در بسیاری از نقاط ایالات متحده آمریکا تلاش کرده‌اند این فضاهای باارزش و در عین حال بی استفاده را از نو طراحی کنند، با این حال بعضی نیز شاید به مدت بیش از نیم قرن بدون تغییر باقی مانده‌اند.
گاهی دستیابی به امکانات شهری در فضاهای متروکه و بدون استفاده با مشکل مواجه می‌شود چرا که احیای سازه‌ها اغلب هزینه‌بر است و سیاست‌ها و قوانین شهری سخت و قدیمی است. با وجود این بسیاری از این فضاهای شهری از یک بافت اجتماعی مستحکم و پیشینه‌ای جالب برخوردار است و می‌توان آینده‌ای روشن برای آن تصور کرد.
در این بین گروهی از هنرمندان و فعالان اهل دالاس دست به نوآوری زدند و نشان دادند که برای داشتن شهری زیبا همیشه به یک فرشته نجات یا مقامات رسمی متعهد نیازی نیست؛ گاهی شهروندان می‌توانند تنها از طریق ایده‌ها و وسایل پیش پا افتاده جذاب‌ترین شهرها را داشته باشند.
خیابان Tyler در جنوب غربی دالاس، به مدت چند دهه به خوبی مورد استفاده قرار نمی‌گرفت، سرمایه‌گذاری منفی در آن رایج و قوانین خاص شهری در آن حاکم بود. به همین دلیل، گروهی از فعالان محله به رهبری یکی از ساکنان آنجا تصمیم گرفتند مشکلات موجود را به حداقل برسانند.
اولین چالشی که گروه فوق با آن مواجه بود، تردد خودروها با سرعت بالا در خیابان یکطرفه Tyler بود که رفت و آمد را برای عابران پیاده با مشکل مواجه کرده و در نتیجه باعث کاهش رونق بازار آن شده بود. پس فعالان دالاسی ایجاد خیابانی مطابق میل ساکنان محله را در اولویت قرار دادند که برای این کار لازم بود قراردادهای قدیمی حاکم بر منطقه را که مانع گرد هم آمدن مردم در پیاده راه‌های وسیع می‌شد، از میان بردارند. فعالان برای رسیدن به این هدف باید ذهن مردم را برای ایجاد تغییرات جدید آماده می‌کردند و آن‌ها را به همکاری برمی‌انگیختند.
هنرمندان دالاسی به گفتگو با ساکنان خیابان Tyler پرداختند و آن‌ها را از پروژه خود مبنی بر بستن دو لاین از خیابان چهار مسیری روی خودروها، ایجاد مسیرهای دوچرخه‌سواری، زیباسازی فضاهای مقابل فروشگاه‌ها و دیگر تغییرات مطابق میل ساکنان باخبر ساختند. هنرمندان دالاسی هیچگاه تصور نمی‌کردند که اقدامات کوچک آن‌ها باعث ایجاد تحولاتی درازمدت در بسیاری از شهرهای جهان نظیر تهران، ملبورن استرالیا و آتلانتا در ایالت جورجیای آمریکا شود. دالاسی‌ها تصمیم گرفتند محله‌ای دوستدار مردم در خیابان Tyler ایجاد کنند که برای این کار سهیم سازی مردم منطقه امری ضروری بود.
آن‌ها به مردم فهماندند که زیباسازی شهری تنها بر عهده معماران نیست، بلکه تمام افراد می‌توانند با انجام اقدامی کوچک، گامی بلند در متحول کردن محل زندگی خود بردارند. هنرمندان با کمک مردم سه مرکز تجاری، شامل یک کافی‌شاپ، یک فروشگاه گل‌فروشی و یک استودیوی هنری برای کودکان ایجاد کرده و تلاش کردند با پیاده‌سازی ایده‌های به ظاهر کوچک از منطقه یک گالری هنری زیبا بسازند. این تغییرات به تدریج وسیع‌تر شد؛ برخی مردم کامیون‌های خود را به فروشگاه‌های سیار تبدیل کردند، گروهی با همکاری هم رستورانی کوچک در خیابان ایجاد کردند و تعدادی نیز به نقاشی و خط کشی خیابان برای ایجاد مسیر دوچرخه‌سواری پرداختند.
هنرمندان دالاسی با همکاری مردم ساکن در خیابان Tyler اقدامات کوچکی را به طور موقتی انجام دادند اما استقبال از ایده‌های آن‌ها باعث شد تغییرات موقتی در خیابان شکل دائمی به خود بگیرد. فروشگاه‌های کوچک و متعدد برای همیشه به مرکزی برای خرید تبدیل شد. دو لاین از خیابان چهار مسیری برای همیشه روی تردد خودروها بسته شد و در آن مردم به زیباسازی شهر مطابق میل خود و همچنین دوچرخه‌سواری پرداختند و باغچه‌های سبز کوچک سراسر خیابان را در برگرفت. در واقع هنرمندان دالاسی با کمک شهروندان با انجام اقداماتی کوچک تغییراتی بزرگ و دائمی در شهر به وجود آوردند که این عمل آن‌ها شهرسازی تاکتیکی نام داشت.
نظر شما