به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مشارکت در جوامع برای افرادی با نیازهای خاص هم‌چون مبتلایان به اختلالات بینایی و شنوایی بسیار دشوار است تا جایی که در اکثر مواقع آن‌ها را به سمت انزوا و دوری‌گزینی از اجتماع سوق می‌دهد. طراحی فراگیر شهری و استفاده از راهکارهای هوشمند از مهم‌ترین اقداماتی است که می‌توان برای پیشگیری از بروز این انزوا و بخشیدن قدرت استقلال به آن‌ها به کار برد. برای مثال یکی از مهم‌ترین اقدامات برای توانمندسازی‌های این دسته از افراد، ایجاد توانایی جابجایی بدون خطر آن‌ها در کوچه‌ها و خیابان‌ها و استفاده بی‌دردسر و بدون دغدغه‌شان از وسایل نقلیه عمومی است که توان‌خواهان را ترغیب می‌کند برای رفع نیازها و یا به‌منظور تفریح کردن از خانه خارج شوند. در ادامه به معرفی بعضی از راهکارها و فن‌آوری‌های به‌کار رفته برای تسهیل مشارکت آن‌ها در جوامع می‌پردازیم.
پیاده‌روهای بدون مانع و عریض
این گزینه نه تنها برای توان‌خواهان بلکه برای مادرانی که کالسکه حمل می‌کنند و یا افراد مشغول صحبت نیز مهم است زیرا در این شرایط دیدن موانع موجود در پیاده‌رو امکان‌پذیر نیست و احتمال سقوط افراد را افزایش می‌دهد. در بعضی از کشورها به‌منظور رفع این مشکلات به حذف ستون‌های تفکیک‌کننده پیاده‌رو و کاشت درختان با فاصله از پیاده‌روها اقدام کرده‌اند.
از سوی دیگر پیاده‌روی مناسب برای توان‌خواهان، خصوصاً مبتلایان به اختلالات بینایی و حرکتی باید ۹ تا ۱۰ فوت یعنی سه برابر بیشتر از پیاده‌روهای امروزی پهنا داشته باشد.
سیگنال‌های در دسترس عابران پیاده
استفاده از سیگنال‌های عبور و مرور صوتی یا لرزشی برای مشخص کردن سبز و قرمز بودن چراغ عابرپیاده گزینه مهمی برای حفظ ایمنی توان‌خواهان است. این سیگنال‌ها اطلاعات موردنیاز درباره خیابان و جهت حرکت فرد را به کمک پیام‌های صوتی یا ارتعاش در اختیار وی قرار می‌دهد. چنین پیشرفتی می‌تواند تغییرات بسیاری در روند زندگی این افراد ایجاد کند. همچنین استفاده از سیستم‌های راهنمایی که با فشردن دکمه آن‌ها محل نیمکت‌ها و یا منطقه عبور و مرور را به صورت سمعی-بصری و با استفاده از علائم بریل اعلام کند نقش بسزایی در مشارکت توان‌خواهان در جوامع دارد. استفاده از این امکانات در پارک‌ها و اماکن تفریحی برای افزایش روحیه توان‌خواهان بسیار مؤثر است.
حمل و نقلی برای همه
اتوبوس‌های طراحی‌شده برای سوار شدن ویلچر نشینان، طراحی ایستگاه برای معلولین، تعبیه دکمه‌های فشاری برای برقراری ارتباط توسط کم شنوایان یا ناشنوایان، طراحی صفحات لمسی و استفاده از علائم بریل برای افراد کم بینا یا نابینایان که نوعی سیستم تردد آسان را برای آن‌ها فراهم می‌کند گزینه بسیاری مناسبی محسوب می‌شود. این نشانه‌ها می‌تواند به توان‌خواهان بینایی کمک کند که بدون نیاز به کمک در سطح شهر جابجا شوند و از وسایل حمل‌ونقل عمومی استفاده کنند.
سنگفرش‌های برجسته
نصب سنگفرش‌های مربعی برجسته که به آن‌ها "سنگفرش لمسی" گفته می‌شود بر لبه پیاده‌روها می‌تواند برای نشان دادن ورودی خیابان بسیار مؤثر واقع شود زیرا برای مبتلایان به اختلالات بینایی هیچ‌چیز مهم‌تر از این نیست که بدانند چه موقع برای ورود به خیابان تغییر جهت دهند. این علائم به آن‌ها کمک می‌کند که بدون توقف در مسیر یا قطع صحبت‌شان به حرکت خود ادامه دهند.
نمایش‌های همگانی
لذت بردن از تصویر و صدا در نمایش‌ها و تئاترها می‌تواند یکی از بهترین تفریحات برای همه مردم محسوب شود. محروم ماندن عده‌ای خاص از این تفریح باعث شده است که بعضی از شهرها به استفاده از فن‌آوری‌های کمکی هم‌چون I-Caption (دستگاه‌های دارای متن نمایش‌نامه)، دستگاه‌های شنوایی کمکی ( هدفونی که باعث تقویت صداهای صحنه می‌شود) و دستگاه‌های صوتی دی‌اسکریپت روی آورند که گزارش مفصلی از تمامی فعالیت‌ها و اعمال اجراشده روی صحنه را ارائه می‌دهند.
نظر شما