به گزارش ایمنا و بر اساس چکیده یک مقاله، در دوران شیوع کرونا ویروس بسیاری از فضاهای شهری هراسناک هستند که آسانسورها از آن جمله و یکی از پرمصرفترین آنهاست. آسانسور برای شروع بکار نیاز به لمس کردن کلید تعیین طبقه دارد و این امر یعنی آلوده شدن و افزایش امکان ابتلاء به کرونا؛ این در حالیست که در صورت استفاده از آن توسط یک فرد مبتلا با توجه به آلودگی هوا و سطوح، حتی پس از خروج نیز امکان ابتلاء تا حد زیادی افزایش خواهد یافت، لذا یکی از موضوعات مهم در این خصوص نوشتن پروتکلهای بهداشتی در خصوص شیوه استفاده از ساختمانهای با کاربری مختلف بود تا روشهایی ایمن برای بالا و پایین بردن شهروندان تدوین شود.
تنوع سیستمهای حمل و نقل عمودی و استفاده همه افراد از آنها ثابت کرده است که رعایت هنجارهای استفاده از آن برای همه امکانپذیر نیست. آسانسور اکنون نه به عنوان یک جعبه جادویی صرف در حرکت عمودی بلکه یک وسیله اضطراری است که استفاده از آن در ساختمانهای بلندمرتبه و آپارتمانی در دستورالعملها و ضوابط شهرسازی مورد تاکید قرار گرفته است.
آندریاس برنارد، استاد مطالعات فرهنگی دانشگاه لئوپانا آلمان و نویسنده کتاب Lifted: A cultural History of Elevators میگوید: آسانسورها مرکز ثقل شهری نیست، آنها همیشه محلی بوده برای ناشناس ماندن و استفاده از آن روشی کارآمد برای پایان صمیمیتهای بین افراد است.
بدون آسانسور، استفاده از هیچ ساختمان بلندی امکان ندارد؛ رونق آسمانخراشهای مَنهتن پس از سوار شدن در اولین آسانسور مسافربری در سال ۱۸۵۷ پدید آمد و به تدریج در سایر شهرهای جهان نیز شایع شد. در حال حاضر نزدیک به ۱۸ میلیون دستگاه آسانسور در شهرهای سراسر دنیا مورد استفاده قرار گرفته یا متوقف شده است. بزرگترین محدودیت در کاربری آسانسور، وزن کابلهای آن است، به همین دلیل برخی از تولید کنندگان در حال کاوش جهت حذف طناب در آسانسورهای افقی هستند.
آندریاس برنارد عقیده دارد: سوالاتی که در مورد مسافران عمودی امروزی درباره استفاده ایمن و مناسب از آسانسورها وجود دارد، در اوایل ایجاد این فن آوری پاسخ داده شده است، روزنامههای قرن نوزدهم درباره این سوال دشوار بحث کردند که چگونه غریبهها باید خودشان را در چنین نزدیکی در کنار هم متجسم کنند، و سواران را توصیه میکردند که خود را با تعداد افراد داخل آسانسور، هماهنگ کنند و به همین ترتیب، نبود محدودیت ظرفیت باعث میشود به طور ناگهانی سقوط کنند؛ بنابراین چرا نباید حداقل یک شماره برای تعداد افرادی که میتوانند سوار آسانسور شوند، وجود داشته باشد؟ " یک شهروند که در سال ۱۹۱۲ در نیویورک سوار آسانسور شد و با چنین تجربهای مواجه شده بود، میگوید: پیشنهاد میکنم سازندگان آسانسورها به همراه تعیین شیوه کارکرد دستگاه به تنظیم تراکم کابین هم اقدام کنند؛ به این ترتیب و چند سال بعد، اولین محدودیت وزن استاندارد اعمال شده در ظرفیت آسانسورها در ایالات متحده آمریکا اعمال شد.
چالشهای فرهنگی استفاده از آسانسور
اما بخشی از معضلات در استفاده از آسانسورها به مسائل فرهنگی مربوط است مانند اینکه آیا مرد هنگام تقسیم آسانسور با یک خانم، باید کلاه خود را بردارد یا نه؟ در این مورد روزنامه نیویورک تایمز در فاصله سالهای ۱۸۸۰ تا ۱۹۲۰ مرتب نظرات، مقالهها و مطالب طنز منتشر میکرد، اما سرانجام نظریه پردازان اجتماعی تصمیم گرفتند که آسانسور وسیلهای برای نقل و انتقال افراد باشد، افراد برای استفاده از آن ملزم نباشند تحت تأثیر شرایط و فضا عمل کنند. این بحث به سوال وسیعتری تسری پیدا کرد، در یک فضای نیمهعمومی، شهروندان چه رفتاری باید نشان دهند و انتظار آن را از دیگران داشته باشند؟ در دهه ۱۹۷۰، مطالعات انجام شده توسط جامعه شناس شهری، اروینگ گفمن و تحقیقات جدید انجام شده در این خصوص در دوران بعد به سوالات زیادی درباره نحوه ایستادن و استفاده اقشار مختلف از فضای آسانسورها، را پاسخ داد.
آیا آسانسور عامل شیوع کرونا است؟
در زمان شیوع کرونا آسانسورها مانند بسیاری از مکانها و فضاهای دیگر است که سلامتی میلیونها نفر را به خطرات میاندازد، اما در حالی که آسانسور ممکن است شبیه تلههای تولید و انتشار بیماری باشد، به عقیده متخصصان احتمال انتقال بیماری در حالت استفاده انفرادی کم است؛ نظری که ریچارد کورسی، معاون مهندسی و علوم کامپیوتر در دانشگاه ایالتی پورتلند و متخصص هوای داخلی نیز آن را تأیید میکند. به همین دلیل است که متخصصان توصیه میکنند در هنگام حرکت در آسانسورها مواردی مانند استفاده از یک دستمال یا آرنج برای فشار دادن دکمهها و سایر سطوح مشترک و استفاده دائم از ماسک در طول مسیر را رعایت کنید.
اما جان کلارین، رئیس خدمات دیجیتال در آسانسور عقیده دارد سیستمهای آسانسور جدید که هوشمند است میتوانند به مدیران کمک کنند تا استفاده از این وسیله را محدود یا متوقف کنند، ترافیک آن را کنترل کنند و حتی در بسیاری از بیمارستانها از ضدعفونی کنندههای ماورا بنفش در داخل آسانسورها استفاده شود.
مقاله از: حامد اخگر، دکترای شهرسازی
نظر شما