به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در سال ۱۷۹۳ یک بیماری فراگیر به نام تب زرد در فیلادلفیا، کلانشهری در ایالت پنسیلوانیای آمریکا، ظهور پیدا کرد که باعث شد پس از آن مسئولان جمع‌آوری زباله‌ها، نظافت خیابان‌ها و شستشوی گندزدایی مرتب جوی‌های آب را در اولویت برنامه‌ریزی‌های شهری قرار دهند. این کار بسیار مؤثر واقع شد و پس از پایان شیوع بیماری مقامات رسمی در بسیاری از شهرهای جهان، نظافت فضاهای عمومی را جزء جدایی ناپذیر از برنامه‌های شهری قرار دادند. در یک بازه زمانی از تاریخ زندگی بشر، یک تصور غلط در بین مردم سراسر دنیا شکل گرفت که بوی بد فاضلاب منجر به بیماری‌هایی نظیر سل می‌شود و همین تصور اشتباه ایجاد اولین سیستم فاضلاب زیرزمینی مدرن جهان را به دنبال داشت.
این روزها اثرات شیوع کووید -۱۹ بر طراحی شهری به بحثی داغ در میان معماران سراسر جهان تبدیل شده است؛ بسیاری از این افراد وضعیت اثرات امروز شیوع ویروس کرونا را مورد تحلیل قرار می‌دهند و پس از نتیجه‌گیری به پیش‌بینی تغییرات احتمالی طراحی شهری در دنیای پساکرونا می‌پردازند. برخی دیگر نیز بر این باورند که هنوز نمی‌توان با قطعیت در مورد تأثیرات بیماری کووید -۱۹ بر زندگی مردم و شهرها اظهار نظر کرد. از نظر این افراد، به منظور پیش‌بینی اثرات شیوع ویروس کرونا بر طراحی شهری لازم است به چند سوال پاسخ دهیم؛ ویروس کرونا چگونه منتشر می‌شود؟ چگونه مردم به کووید -۱۹ مبتلا می‌شوند؟ طراحان شهری تنها پس از یافتن پاسخ این پرسش‌ها می‌توانند با اطمینان بیشتر از تغییرات احتمالی شهرها سخن بگویند.
برخی معماران می‌گویند که به دنبال گسترش ویروس کرونا، زیرساخت‌های بهداشتی در آینده ممکن است دیجیتالی شود و به شکل دانش‌های فنی نظارت که هم اینک نیز در شهرهای نظیر سنگاپور و سئول در کره جنوبی مورد استفاده قرار می‌گیرد، در طراحی شهری گنجانده شود تا در نتیجه افراد مبتلا به بیماری‌های همه‌گیر ردیابی شوند و سایرین از نزدیک شدن به این افراد خودداری کنند.
البته بعضی از تغییرات احتمالی پساکرونا هم اینک نیز در حال وقوع است و زندگی را برای شهروندان مساعدتر از قبل کرده است. به عنوان مثال، مقامات ارشد شهرهایی نظیر بوگاتای کلمبیا و بوداپست مجارستان مسیرهای دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی را به طور چشمگیری افزایش داده‌اند و با بیشتر کردن جذابیت این مسیرها، جمعیت زیادی را به سمت جایگزین کردن وسایل حمل و نقل عمومی با پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری سوق داده‌اند. شهردار آتن، پایتخت یونان نیز پیاده‌روها را وسیع‌تر، میدان‌های عموی را بزرگ‌تر و هر گونه تردد خودرویی از سمت آکروپولیس، مکانی تاریخی، به مرکز شهر را محدود کرده است.
مقامات رسمی در بسیاری از شهرها نیز در روزهای کرونایی خودکارآمدی شهری را ترویج داده‌اند؛ مثلاً در ملبورن استرالیا مردم می‌توانند تنها با ۲۰ دقیقه پیاده‌روی به تمام امکانات نظیر مراکز خرید، تفریحگاه‌ها و محل کار خود دسترسی پیدا کنند که شهردار پاریس قول داده است این مدت زمان را در پایتخت فرانسه به ۱۵ دقیقه برساند.
آنچه تا کنون گفته شد، تحولات مثبت شهری ناشی از انتشار ویروس کرونا بود، اما همه چیز به این خوبی پیش نمی‌رود. بسیاری از تحولات مثبت شهری ممکن است پیامدهای بدی نیز به دنبال داشته باشد، به عنوان مثال، خیابان‌ها، میدان‌ها و مراکز ورزشی نقاط مستعدی برای انتشار ویروس کرونا تا زمان نابودی کامل آن است که اگر این اتفاق بیفتد، بسیاری از گالری‌های هنری، باشگاه‌های نمایش کمدی، رستوران‌ها و کافه‌هایی که هم اینک به خاطر بیماری کووید -۱۹ تعطیل است، ممکن است تا ابد روی مردم بسته بماند.
بسیاری از فروشندگان مجبور شده‌اند کسب و کار خود را تعطیل کنند و این در حالی است که ماهانه باید اجاره‌بهای فروشگاه خود را پرداخت کنند، تکلیف این افراد چیست؟ باشگاه‌های ورزشی تعطیل شده است و صاحبان آن‌ها هیچ درآمد دیگری ندارند پس چگونه می‌توانند ملزومات خود و خانواده را فراهم آورند؟ ویروس کرونا تا چه زمانی قرار است شیوع یابد و مراکز کاری را تعطیل کند؟ کاسبان تا چه زمانی باید منتظر باشند تا مجوز بازگشایی مراکز کاری خود را کسب کنند تا دست کم بتوانند برای خانواده خود مواد غذایی و بهداشتی تهیه کنند؟ این‌ها معضلاتی است که در نتیجه انتشار ویروس کرونا به وجود آمده است و هیچ پاسخی قطعی برای آن‌ها وجود ندارد.
نظر شما