به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، پاندمی کووید -۱۹ حتی ثروتمندترین شهرهای جهان را نیز به زانو در آورده است؛ در نیویورک، مرکز ظهور کرونا ویروس جدید در ایالات متحده آمریکا، از هر پنج نفر جمعیت یک نفر به ویروس کرونا آلوده شده است و حدود ۳۰ هزار نفر جان خود را از دست دادهاند. در لندن نیز حدود ۶۰ هزار نفر فرد مبتلا به ویروس کرونا وجود دارد و بیش از ۶ هزار نفر نیز قربانی این بیماری خطرناک شدهاند. گزارشات حاکی است که بیماری کووید -۱۹ به بدترین شکل ممکن شهرها و مناطق فقیرنشین کشورهای در حال توسعه را تحت تأثیر قرار داده است.
مردم در شهرکهای غیر رسمی نظیر منطقه اورنگی در کراچی پاکستان، محله Payatas در کلانشهر مانیل فیلیپین، شهرک کیبرا در نایروبی کنیا و Rocinha در ریودوژانیرو برزیل روزهای بسیار سختی را تجربه میکنند چرا که ویروس کرونا با آرامش تمام و با کمترین مداخله پیشگیرانه از سوی سران کشور در آلوده کردن ساکنان یکهتازی میکند. با این حال همه چیز تنها به سرعت گرفتن شیوع ویروس کرونا در این مناطق ختم نمیشود؛ افزایش قیمت مواد خوراکی، بالا رفتن آمار بیسابقه مرگ و میر و آشوبهای اجتماعی همه و همه دست در دست هم داده است تا بدترین شرایط ممکن را برای ساکنان این مناطق به دنبال داشته باشد.
مناطق فقیرنشین بزرگترین ناقلان ویروس کرونا به شمار میروند که در آنها بیماری کووید -۱۹ با سرعتی باور نکردنی هر روز بر تعداد افراد آلوده میافزاید. اگرچه مسئولان در بعضی از شهرهای آمریکای لاتین، آفریقا و آسیای جنوبی با عبرت از پاندمیهای گذشته به خوبی تمام توانستهاند دست کم موج اول شیوع ویروس کرونا را مهار کنند، با این حال، این روزها بسیاری از دیگر شهرهای جهان شرایط بسیار نامساعدی را تجربه میکنند و هر روز بر تعداد افراد مبتلا و قربانیان ویروس کرونا افزوده میشود. این شهرهای فقیرنشین مولفههایی دارند که آسیبپذیری آنها را در مقابل پاندمیهایی نظیر کووید -۱۹ دو چندان کرده است.
تراکم شدید جمعیت یکی از مهمترین عواملی است که باعث سرعت گرفتن شیوع ویروس کرونا در شهرها و محلههای فقیرنشین شده است. سکونتگاههای غیر رسمی حدود ۱۰ برابر متراکمتر از سایر مناطق است و در آنها جمعیت زیادی در خانههای کوچک در حال زندگی هستند. به عنوان مثال، در یکی از شهرکهای فقیرنشین هندی به نام Dharvi در هر یک کیلومتر مربع بیش از ۲۷۰ هزار نفر سکونت دارند و این در حالی است که در مانیل، به عنوان متراکمترین شهر جهان به ازای هر کیلومتر مربع حدود ۴۳ هزار نفر زندگی میکنند.
دسترسی ناکافی به خدمات عمومی و ازدحام شدید از دیگر عواملی است که زندگی مردم ساکن در محلههای فقیرنشین را در پاندمی کرونا به طور جدی مورد تهدید قرار داده است. در بسیاری از شهرهای جهان، فقرا از روی ناچاری به تعداد زیاد در خانههای کوچک زندگی میکنند و حتی بسیاری از آنها فضای کافی برای خوابیدن ندارند و به نوبت میخوابند. در این شرایط، امکان خود جداسازی بین افراد وجود ندارد و در صورت مبتلا شدن حتی یک نفر به ویروس کرونا، احتمال انتقال کووید -۱۹ به تمام ساکنان وجود دارد. از سوی دیگر، دسترسی نداشتن به آب تمیز، منابع بهداشتی اساسی و حتی برق شهری تمام شرایط لازم برای گسترش راحتتر ویروس کرونا را فراهم میآورد.
ساکنان محلههای فقیرنشین از پسانداز کافی برای گذراندن امور زندگی خود و خانواده در دوران کرونا برخوردار نیستند و به همین دلیل در هر شرایطی، حتی در صورت اعمال قرنطینههای سفت و سخت مجبور هستند کاری برای خود دستوپا کنند تا حداقل نگرانی گرسنه ماندن در روزهای کرونایی را از روی دوش اعضای خانواده خود بردارند. این افراد به دنبال یافتن کار در اتوبوسهای پرجمعیت دوش به دوش هم و بدون کمترین فاصله از یکدیگر ساعتها زمان را می گذرانند و گاهی بدون هیچ موفقیتی به خانههایشان باز میگردند.
مسئله دیگری که باعث نگرانی مدیران شهرهای در حال توسعه شده است این که بیش از ۷۰ درصد جمعیت بین سنین ۶۰ تا ۷۰ ساله در این کشورها زندگی میکنند که بسیاری از آنها مبتلا به بیماریهای زمینهای نظیر فشار خون، چاقی، دیابت، وبا، هپاتیت، ایدز، مالاریا، سل و سینهپهلو هستند. همه این بیماریها، که اغلب در اثر تغذیه ضعیف به وجود میآید، شرایط سخت مردم در دوران شیوع کرونا را تشدید کرده است.
نظر شما