عقاب آسیایی که از یادها نمی رود

به گزارش خبرنگار ایمنا، امروز تولد ۵۴ سالگی احمدرضا عابدزاده است، کسی که به عقاب آسیا معروف است. در آشیانه‌ای که او می‌ایستاده دادن لقب عقاب به هر پرنده دیگری، یک شوخی مضحک است.

مشخص نیست چند سال دیگر باید بگذرد تا کسی دوباره به صلابت او در چهارچوب دروازه ظاهر شود. اصلاً اگر بشود کسی مثل او پیدا کرد. مگر می‌شود کسی را عابدزاده ثانی خطاب کرد.

نسل فوق‌العاده ۹۸ و آن تیم ملی خاطره انگیز یک گلر وجود داشت که همه‌چیز را خواستنی‌تر می‌کرد. یک گلر که به معنای واقعی کلمه رهبر بود و با همه فرق داشت.

عقابی که بلندای بال‌هایش طول دروازه را پوشش می‌داد.
برای اینکه روی اعصاب حریفان رژه برود پشتک میزد. به وقتش با مهاجم‌های رقیب دست می‌داد و می‌خندید و برای گرفتن توپ‌ها گاهی اوقات فقط به یک دستش نیاز داشت.

جانشین خلف حجازی. مثل او توانست قهرمانی در آسیا را با استقلال تجربه کند و هم با تیم ملی راهی جام جهانی شود. دروازبانی که رفتن به تیم رقیب هم منفورش نکرد و احترام همه‌ی فوتبالی‌ها را داشت.

سند این گفته در تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۸۰ مشخص شد که اسطوره‌ی ایران روی تخت بیمارستان بود و چشم‌های یک ملت گریان حالش بودند.

سنگربان افسانه‌ای فوتبال ایران نامش تا ابد در ذهن فوتبالدوست ها باقی می‌ماند. مردی که در حماسه‌ی ملبورن، یک بخش غیرقابل انکار از خاطرات خوش آن بازی است.

نبودن احمدرضا عابدزاده در فوتبال امروز مثل نبودن همه آدم‌های به درد بخور فوتبال ایران، ما را رنج می‌دهد.