به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، تمایل روزافزون به استفاده از دوچرخه‌ها به‌جای اتومبیل باعث شده است که بسیاری از مسئولان برنامه‌ریزی و طراحان شهری به استفاده از شیوه‌هایی نوین برای استفاده همه‌جانبه از فضاهای عمومی و مناسب برای همه روی آورند. برای مثال خیابان‌ها و پیاده‌روهای شهرهای آمریکایی به‌گونه‌ای طراحی شده است که هیچ خطری برای تردد عابران‌پیاده و دارندگان وسایلنقلیه ایجاد نکند. این مسیرها در گذشته هیچ بخش مجزایی برای دوچرخه‌سواری نداشت و معمولاً قشر دوچرخه‌سوار از مسیرهای حصارکشی‌شده موجود میان خیابان و پیاده‌رو عبور می‌کردند. بااین‌حال امروزه مسیرهای دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی کم‌نظیری در سراسر این شهر تعبیه یا طراحی شده که تمامی مراحل برنامه‌ریزی و پیاده‌سازی آن‌ها و خیابان‌های اطرافشان بر اساس معتبرترین آئین‌نامه راه و راه‌سازی این کشور به انجام رسیده است. دستورالعمل‌های این سازمان تأکید بسیاری بر توسعه مسیرهای دوچرخه دارند.
جایگاه درختان در مسیرهای دوچرخه‌سواری
با توجه به اهمیت اثبات شده درختان در بهبود کیفیت هوای شهرها، پایین آمدن دما و نیز افزایش روحیه شهروندان، همچنین تحقیقات انجام‌گرفته توسط مسئولان شهری که حاکی از تمایل بالای دوچرخه‌سواران و عابران‌پیاده به سرسبز بودن مسیر حرکت آن‌ها بوده است، مدل‌های شهرسازی آمریکایی کاملاً به سمت درختکاری‌های گسترده و استفاده از فضاهای سبز متمایل شده است که هم باعث رفاه حال ساکنان شهرها و هم منجر به بهبود شرایط محیط‌زیست می‌شود.
ازآنجایی‌که انجمن ملی سازمان حمل و نقل شهری، مدیریت بزرگراه‌های فدرال و مقامات راه و راه‌سازی کشور آمریکا علی‌رغم ارائه دستورالعمل‌های مفید برای بهبود شرایط مسیرهای دوچرخه، هیچ‌گونه برنامه و یا پیشنهادی در رابطه با چگونگی کاشت درخت در این مسیرها عنوان نکرده‌اند، لذا در این زمینه از نظرسنجی‌های مردمی بهره گرفته شده که در نهایت به طراحی برای ایجاد مسیرهایی سرشار از گل و گیاه و درخت‌کاری‌شده برای تردد منجر شده است.
البته این طرح‌ها هنوز به طور کامل به مرحله اجرا درنیامده ولی به عقیده ساکنان آمریکایی دستیابی به این فضاها با محدود کردن دید آن‌ها از تصاویر ناخوشایند ترافیک و شلوغی خیابان‌ها منجر به آسایش‌روان و اطمینان‌خاطر بیشتر می‌شود و با کاهش میزان آلودگی هوا سلامتی‌شان را تضمین می‌کند. این مدل تفکیک خیابان و مسیر دوچرخه در آمریکا پدیده‌ای نوظهور محسوب می‌شود چراکه در گذشته این تفکیک‌ها با استفاده از جدول‌های بتنی، راهنماهای پلاستیکی سفید و ردیف پارکینگ‌های موازی انجام می‌شده است.
مسیرهایی فقط برای دوچرخه‌سوارها
تأثیرات مثبت پیاده‌سازی طرح‌های مذکور روی شهروندان، هم به‌لحاظ فیزیولوژیکی و هم از نظر روانی کاملاً به اثبات رسیده و متخصصان امور شهری را به سمت استفاده از تمامی گزینه‌های در دسترس برای پیاده‌سازی آن‌ها سوق داده است. این گزینه‌ها موردتوجه بسیاری از شهرداران آمریکایی نیز قرار گرفته است که به‌دنبال پیدا کردن راهکارهایی هم‌چون کاهش استفاده از وسایل نقلیه موتوری برای جلوگیری از تغییرات آب و هوایی هستند زیرا این تغییرات نگرانی‌های بسیاری در زمینه سلامت شهری ایجاد کرده است و طرح‌های مذکور طراحان شهری را تشویق می‌کند که از درختان و گیاهان استفاده کنند.
در پیاده‌سازی این طرح‌ها لازم است مسیرها به‌گونه‌ای طراحی شود که امکان عبور انواع وسایل چرخ‌دار ازجمله دوچرخه‌های شخصی، کالسکه کودکان، چرخ‌دستی‌ها و غیره در آن‌ها وجود داشته باشد. همچنین کاشت نواری درختان به‌عنوان تفکیک‌کننده مسیرهای دوچرخه از خیابان‌ها به‌جای گودال‌های کوچک رایج در سطح آمریکا منجر به انتقال بهتر مواد غذایی میان درختان و تسهیل آبیاری آن‌ها می‌شود. چاله‌های قدیمی اکثراً به خشکی درختان و از بین رفتن شاخه‌های آن‌ها منتهی می‌شد. بنابراین در مراحل پیاده‌سازی طراحی‌های شهری آمریکا به‌منظور تخصیص مسیرهای دوچرخه، لازم است سیستم‌های زهکشی درختان بازسازی شوند. استفاده از نیمکت‌های توخالی در سراسر خیابان هم می‌تواند در این بخش مؤثر واقع شود و هم امکان استراحت عابران را فراهم آورد. تعبیه درپوش‌های قابل برداشت در این نیمکت‌ها نیز امکان افزودن مواد ضد باکتریایی و حشره‌زدا را به آب فراهم می‌کند. آب مورد نیاز این بخش از آب‌های خاکستری تأمین خواهد شد که شامل پساب‌های ضایعاتی و آب‌های بازیافتی از مصارف خانگی و تجاری می‌شود.
ممانعت در اجرای طرح و راهکارها
مخالفت‌های بسیاری در این زمینه وجود دارد چراکه برنامه‌ریزی‌ها شامل ساخت مسیرهای دوچرخه در محل پارک اتومبیل‌ها در کنار خیابان است و رانندگان را به استفاده از گاراژها و پارکینگ‌های عمومی ملزم می‌کند. البته وجود مزایایی هم‌چون کابل‌های الکتریکی برای شارژ وسایل برقی و اتومبیل‌های تسلا ازجمله مواردی است که بخشی از مخالفت‌ها را برطرف می‌کند.
از سوی دیگر کاربران خطوط اتوبوس‌های تندرو ترجیح می‌دهند که این بخش‌های خیابان به آن‌ها اختصاص یابد نه دوچرخه‌ها. طراحان شهری بر این باورند که در صورت تفکیک درست فضا می‌توان خیابان‌ها را هم برای وسایل نقلیه موتوری، هم دوچرخه‌ها و هم اتوبوس‌های تندرو مناسب‌سازی کرد.
درختان، گرمای تولیدشده ناشی از ازدحام در اتوبوس‌ها را نیز کاهش می‌دهد، هوا را تصفیه می‌کند و برای رانندگانی که در طول روز بارها از مسیری تکراری عبور می‌کنند منظره‌ای فرح‌بخش ایجاد خواهد کرد. گروه دیگر مخالفان معتقدند که شاخ و برگ درختان منجر به ایجاد خرابی و قطع خطوط برق در صورت برزو طوفان‌های شدید می‌شود که برای رفع این مشکل می‌توان خطوط برق را از زیر زمین عبور داد.
البته این طرح هزینه‌های بسیاری در بر دارد ولی راهکار طراحان این است که حفاری گودال‌های این خطوط هم‌زمان با فعالیت‌های زهکشی گیاهان و در کنار هم انجام گیرد. بنابراین دور از انتظار نیست که در آینده‌ای نه‌چندان دور شهرهای سراسر آمریکا میزبان مسیرهای دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی گسترده‌ای باشند که علاوه بر مزایای سلامتی با کاهش خطرات زیست‌محیطی نیز همراه است.
نظر شما