به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شرکت‌کنندگان در کنفرانس آنلاین که به میزبانی انجمن مهندسان برق شهرهای هوشمند اجرا شد، مذاکرات خود را حول محور این ایده ادامه دادند که شهرها از فرصت کافی برای توسعه تکنولوژی‌های مختلف برخوردار هستند تا از این طریق به بهترین نحو ممکن نسبت به بحران‌ها واکنش نشان دهند. آن‌ها تاکید کردند که مقامات شهری باید از چهارچوب‌های ارائه شده توسط نهادهایی مانند مؤسسه ملی استاندارد و فناوری استفاده کنند تا پایداری را در برنامه‌های طولانی مدت هوشمندسازی شهری بگنجانند. این افراد "شهر پاسخگو" را به جای "شهر هوشمند" در گفتگوهای خود به کار بردند و بر استفاده از استراتژی‌های پایدار و اینترنت اشیا برای داشتن شهرهایی زیست‌پذیرتر تاکید کردند و برای رسیدن به این هدف راهبردهای مختلفی را ارائه دادند که در ادامه به بعضی از آن‌ها پرداخته می‌شود.
درک عناصر شهرهای پایدار
مشاوران هوشمندسازی شهری که در کنفرانس آنلاین شرکت کردند همگی بر این ایده توافق نظر داشتند که مقامات رسمی برای ایجاد شهر پایدار باید بدانند که یک شهر پایدار چگونه عمل می‌کند. این افراد تاکید کردند که شهرها باید برای دستیابی به پنج فاکتور اصلی از یک شهر پایدار، یعنی پیشگیری، حفاظت، تسکین، واکنش و بهبود به شدت تلاش کنند. این فاکتورها در "اقدامات ضروری" ارائه شده از سوی سازمان ملل متحد برای کاهش احتمال وقوع فاجعه، به عنوان منبعی برای درک پایداری شهری، گنجانده می‌شود. این اقدامات شامل تقویت ظرفیت مالی، حفاظت از اکوسیستم‌ها و افزایش پایداری زیرساخت‌ها است.
درک چهارچوب اکوسیستم شهر هوشمند
پس از این‌که شهرها اهداف پایدار خود را مشخص کردند، باید آن‌ها را به یک چهارچوب تبدیل کنند تا بتوانند از ایده‌های کوچک برای رسیدن به اهداف بزرگ بهره گیرند. در واقع مقامات شهری برای رسیدن به هدف پایدار شدن شهر باید بین یک جامعه، شهر و منطقه یک زنجیره ارتباطی تشکیل دهند چرا که بسیاری از اهداف شهرهای هوشمند خارج از محدودیت‌های شهری به اشتراک گذاشته می‌شود و چهارچوب‌های پایداری می‌تواند به طور مثبت رسیدن به این اهداف را امکان‌پذیر کند. چهارچوب فوق باید به گونه‌ای تنظیم شود تا بتواند در دسترس ذی‌نفعان مختلف قرار گیرد تا پیامدهایی مثبت را به ارمغان آورد. این پیامدها به نوبه خود باید به افزایش کیفیت زندگی، کارآمدی دولت، سلامت، پایداری و امنیت برای شهروندان منجر شود.
بررسی چگونگی تأثیر تکنولوژی شهر هوشمند بر کووید -۱۹
مقامات شهری به منظور خلاصه کردن اهداف و ایجاد یک چهارچوب باید روش‌ها و نوآوری‌های کنونی را که برای بررسی ویروس کرونا به کار گرفته می‌شود به طور ویژه‌ای مورد توجه قرار دهند. از نظر مشاوران هوشمندسازی شهری برای پاندمی کرونا چهار مرحله، یعنی کاهش سرعت انتشار، وضعیت عادی قبل از واکسن، واکسن برای وضعیت عادی جدید و پس از وضعیت عادی جدید وجود دارد و این در حالی است که هنوز هیچ واکسنی برای پیشگیری از انتشار ویروس کرونا کشف نشده است. از نظر این افراد در حال حاضر خودداری از تماس با افراد آلوده به ویروس کرونا و آمادگی سیستم‌های سلامت تنها سلاح‌هایی است که می‌توان برای مبارزه با کووید -۱۹ به کار برد.
با وجود این شهرها می‌توانند از اقدامات سایر نقاط جهان برای به حداقل رساندن تماس افراد با یکدیگر و بررسی میزان آمادگی سیستم‌های سلامت در زمان ایجاد چهارچوب‌های پایداری خود درس بگیرند. آن‌ها همچنین می‌توانند از چگونگی تأثیر ایجاد اکوسیستم‌های نوآوری جدید بر پایداری شهری، به خصوص از طریق استفاده از تکنولوژی بیشترین بهره را ببرند.
شناسایی فرصت‌های درازمدت برای تکنولوژی و اینترنت اشیا
جوامع و سیستم‌های سلامت عمومی برای مقابله با گسترش مداوم ویروس کرونا از آمادگی کافی برخوردار نیستند و در نتیجه بسیاری از آن‌ها به بهره از تکنولوژی برای کمک روی آورده‌اند. اما پرسشی که در اینجا ممکن است مطرح شود این که چه نوع تکنولوژی‌هایی برای حمایت از وضعیت "عادی جدید" پس از پایان بحران کرونا ضروری است؟
اینترنت اشیا و تجهیزات محیط پیرامون ما که به شبکه اینترنت متصل می‌شود و توسط اپلیکیشن‌های موجود در تلفن‌های هوشمند و تبلت قابل کنترل و مدیریت هستند، از جمله راهکارهای مؤثر در این زمینه محسوب می‌شود.
اینترنت اشیا می‌تواند نقش مهمی در بهبود سه سطح مقابله با ویروس کرونا، یعنی مداخله هدفمند (به عنوان مثال، کنترل کیفیت هوا)، واکنش هوشمندانه به شیوع بیماری‌های جدید (مثلاً ردیابی پرسنل درمانی) و ایجاد فضای ایمن (برای مثال دوربین‌های تشخیص تب) ایفا کند. در واقع می‌توان از اینترنت اشیا به عنوان یک استراتژی دراز مدت استفاده کرد و دولت‌ها باید به ارزش این استراتژی و دیگر تکنولوژی‌های برای سال‌های پس از پاندمی پی ببرند.
نظر شما