به گزارش سرویس ترجمه، از آنجا که جمعیت شهرنشینان از مرز ۵۰ درصد گذشته است و پیش‌بینی می‌شود در سال ۲۰۲۰ دو میلیارد و ۷۰۰ میلیون نفر دیگر به شهرهای سراسر جهان مهاجرت کنند، بنابراین نقش طراحی شهری برای بهبود کیفیت زندگی پررنگ‌تر از قبل می‌شود.
طراحان و برنامه‌ریزان شهری بر این باورند که هر شهروند یک طراح شهری است که در نوع حمل و نقل رایج در شهر، وضع قوانین جدید برای زمین‌های بازی و پارک‌ها، چگونگی مصرف بودجه شهرداری در زیرساخت‌های حمل و نقل، مدیریت دفع زباله و بازسازی پیاده‌روها نقش مهمی ایفا می‌کند. در واقع ساکنان یک شهر وقتی که در ساماندهی امور شهری خود را سهیم می‌کنند، می‌خواهند کیفیت زندگی محل سکونت خود را افزایش دهند و به عبارتی شهری زیست‌پذیر ایجاد کنند. اما سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که شهر زیست‌پذیر به چه معناست و چه ویژگی‌هایی دارد؟
در چند دهه اخیر مراکز شهری ضمن حفظ جایگاه نسل‌های قدیمی، جوانان و نیروهای کاری تحصیل کرده را بیش از پیش به سمت خود جذب کرده است و از سوی دیگر بیش از نیمی از جمعیت جهان در شهرها زندگی می‌کنند و هر روز بر تعداد آن‌ها افزوده می‌شود. افزایش جمعیت در این مراکز باعث شده شهرها بیش از ۸۰ درصد تولید جهانی را از آن خود کند و از آنجا که دولت‌ها پایداری، خلاقیت، فرهنگ و استراتژی‌های رشد را بر طراحی آن‌ها اعمال می‌کنند، برنامه‌ریزان شهری دیگر وقتی برای استراحت نخواهند داشت. بخش‌های خصوصی، عمومی و شهری می‌توانند دست در دست هم تلاش کنند ایده‌هایی برای طراحی شهری ارائه دهند که بر افزایش کیفیت زندگی ساکنان تمرکز می‌کند.
در قرن حاضر فضاهای عمومی، پارک‌هایی با کیفیت بالا و دسترسی آسان به حمل و نقل عمومی از عناصر مهم طراحی شهری بشمار می‌رود. زمانی که از نقش خیابان‌ها، میدان‌های عمومی نزدیک به مترو، فضاهای سبز و مکان‌های تفریحی سخن می‌گوئیم در واقع طراحی شهری را به چالش دعوت می‌کنیم. برای نسل‌های جوان شهرنشین میزان فضاهای عمومی از بیشترین اهمیت برخوردار است و در واقع این افراد طراحی شهری را بر مبنای این فضاها مورد ارزیابی قرار می‌دهند. فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها در شهرهایی تجمع می‌کنند که از بیشترین فضای عمومی و فرهنگی برخوردار است. آن‌ها تنها برای یافتن شغل به شهرها نمی‌روند بلکه می‌خواهند در مکان‌هایی با کافه‌ها و رستوران‌های متعدد، مسیرهای بی‌نظیر برای دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی و دارای بسترهای مناسب دسترسی آسان به ایده‌های جدید در تکنولوژی و صنایع خلاق ساکن شوند. از نظر این افراد، شهر زیست‌پذیر شهری است که تمام این ویژگی‌ها را داشته باشد.
در چند دهه قبل معماران و طراحان شهری استدلال می‌کردند که ساختمان‌های فرهنگی بزرگ و چند بعدی مانند محرک‌هایی برای افزایش نشاط فرهنگی و پیشرفت منطقه عمل می‌کند و منجر به سرمایه‌گذاری بیشتر در مکان‌های عمومی می‌شود. این عقیده هنوز هم در کشورهای در حال توسعه و حتی سرزمین‌های اروپای شرقی و مرکز وجود دارد. با این حال طراحان در بسیاری از نقاط جهان بر فضاهای عمومی، قابلیت پیاده‌روی، خودروهای بدون راننده، افزایش تنوع وسایل حمل و نقل عمومی نظیر خودروها و دوچرخه‌های اشتراکی یا سایر ویژگی‌های اقتصادی تمرکز کرده‌اند تا شهرهایی زیست‌پذیر ایجاد کنند.
آنچه عیان است اینکه با قاطعیت نمی‌توان گفت که شهر زیست‌پذیر چه ویژگی‌هایی دارد چرا که زیست‌پذیری شهری در ذهن طراحان و حتی افراد مختلف مفاهیم متفاوتی را در بر می‌گیرد. هر شخص خواسته‌هایی از یک شهر دارد که برآورده کردن آن‌ها تحقق کیفیت بالای زندگی شهری را در باور او شکل می‌دهد.
نظر شما