به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، این روزها شهرهای سراسر جهان در مواجهه با ویروس کرونا روزهای استرس‌زایی تجربه می‌کنند و این در حالی است که بحران‌های اقتصادی، اجتماعی و سلامت به وجود آمده بر اثر کووید -۱۹ چگونگی طراحی و مدیریت شهرها را به تصویر می‌کشد. به عبارت دیگر تأثیر ویروس کرونا میزان توانایی یک شهر برای مقابله با بحران را نشان می‌دهد و مقامات رسمی آن را از نقص‌های طراحی و مدیریت آگاه می‌سازد. انتشار یک بیماری فراگیر توجه مقامات رسمی به مراقبت سلامت را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد و بدون شک آن‌ها را به سمت ایجاد بهبودهایی در آینده سوق خواهد داد.
در چند ماه گذشته بیماری کووید -۱۹ تقریباً تمام جنبه‌های زندگی بشر را تحت تأثیر قرار داده است، میلیون‌ها نفر را به خود آلوده کرده است و جان هزاران نفر را قربانی کرده است. بسیاری از معماران و طراحان توجه خود را به ارائه فوری خدمات مراقبت سلامت برای درمان بیماران معطوف کرده‌اند و تمام توان خود را به کار گرفته‌اند تا از انتشار بیشتر ویروس جلوگیری به عمل آورند. بسیاری از این افراد گرد هم آمده‌اند تا با همفکری هم ایده‌های ارائه شده برای مهار کرونا را مورد آزمایش قرار دهند و محال را ممکن کنند.
اما تنها وجود معماران و طراحان شهری برای حل مشکل کافی نیست؛ متخصصان و پرسنل درمانی نیز باید به برنامه‌ریزان شهری بپیوندند، آن‌ها را از نقص‌های زیرساخت‌های درمانی آگاه سازند و ایده‌هایی برای بهبود طراحی در این زمینه ارائه دهند. در واقع، با در نظر گرفتن تکامل معماری شهری متأثر از گسترش بیماری‌های فراگیر می‌توان به اهمیت نقش پزشکان و پرسنل درمانی در بهبود طراحی‌های شهری پی برد.
در قرن چهاردهم یک بیماری مسری به نام طاعون خیارکی بیش از یک سوم جمعیت اروپا را به خود آلوده کرد اما دستاوردهای زیادی نیز برای تکامل معماری دوره رنسانس به دنبال داشت؛ ظاهر آلوده شهرها به سرعت پاک شد، مرزهای شهرها گسترش یافت، فضاهای عمومی بزرگ‌تر شد و مقامات رسمی را به استخدام نیروهای متخصص در تمام زمینه‌ها نظیر پزشکی و معماری برانگیخت. کووید -۱۹ باعث کاهش چشمگیر فعالیت در سرزنده‌ترین شهرهای جهان شد و نشان داد که مراکز شهری نقش مهمی در انتشار بیماری‌های فراگیر ایفا می‌کنند.
نظر شما