به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، تراکم بالای جمعیت در یک ناحیه عاملی خطرآفرین در صورت بروز شرایط بحرانی همچون شیوع بیماریهای واگیر محسوب میشود زیرا باتوجهبه تردد و تعاملات بالای انسانها با یکدیگر، جوامع را بسیار آسیبپذیر میکند. بااینحال افزایش بیرویه جمعیت کره زمین، مهاجرت بالا به شهرها، آلودگی بیشازحد هوا و مواردی از این قبیل همگی دلایلی هستند که برنامهریزان شهری را برآن میدارد تا با هدف رفع مشکلات ایجاد شده به این دلایل، به پیادهسازی سیاستهای کاهش تعداد اتومبیلهای شخصی و یا پرهیز از زندگی کردن بهتنهایی در خانههای مجزا روی آورند و برای استفاده از وسایل حمل و نقل دسته جمعی و زندگی در خانههای پرتراکم طرحهای تشویقی ارائه دهند ولی یکی از عواقب تراکم بالا، افزایش وابستگیها به سیستمهای حمل و نقل شهری محسوب میشود چراکه با توجهبه سیاستگذاریهای انجامگرفته در راستای کاهش ترافیک ماشینها و مقابله با آلودگی هوا در بسیاری از شهرهای سراسر دنیا، بسیاری از مردم به استفاده از سیستمهای حمل و نقل روی آوردهاند.
البته علیرغم اقدامات بهکاررفته توسط دولتها همواره تمایل مردم به استفاده از اتومبیلهای شخصی و زندگی در خانههای مستقل و مجزا بوده است که در شرایطی همچون دوران بحرانی کنونی این تمایل مزیتی بزرگ محسوب میشود زیرا شیوع بیماریهای واگیردار همچون کووید ۱۹ در محیطهای پرتراکم منجر به فراگیری هر چه بیشتر آن میگردد.
بااینحال آژانسهای حمل و نقل در ایالاتمتحدهآمریکا با اقدامی غیرمسئولانه و علیرغم اینکه در حال حاضر آمریکا بحرانیترین وضعیت موجود در مقابله با کووید ۱۹ را سپری میکند، همچنان مردم را به استفاده از سیستمهای عمومی سوق میدهند و بدون در نظر گرفتن شرایط خطرناک موجود در این کشور که علیرغم دیرتر رسیدن ویروس به مرزهای آن از کنترل دولت خارج شده است از دولت فدرال تقاضای افزایش یارانه درآمدی بهمنظور جبران خسارات ناشی از نداشتن مسافر و هزینههای مستقیم ناشی از کووید ۱۹ را دارند.
در چنین شرایطی نظریهپردازان و منتقدان آمریکایی بر این باور هستند که نباید بودجه و یارانهای در اختیار این سیستمها قرار بگیرد و حداقل تا پایان شرایط بحرانی حاضر مردم از اتومبیلهای شخصی، خدمات بهاشتراکگذاری اتومبیل، تاکسیهای اینترنتی و خصوصی استفاده کنند که پس از هر بار مسافرگیری امکان ضدعفونیکردن آنها وجود دارد. منتقدان همچنین به دولت پیشنهاد میکنند که تشویق کردن مردم به تجمعات، پرداخت یارانه کمکی بهمنظور حمل و نقل عمومی، مرزبندی کردن شهرها برای افزایش تراکم، اعمال محدودیت برای توسعه شهری در مناطق حاشیهای و اقداماتی از این قبیل را حداقل تا زمان به دست گرفتن کنترل شرایط متوقف کند و تا پایان فراگیری کووید ۱۹ اجازه دهد که شرایط تعیینکننده چگونگی و شیوه زندگی ساکنان شهرهای آمریکا باشد. منتقدان آمریکایی به دولت فدرال پیشنهاد میکنند که حداقل برای مدتی دست از برنامهریزیهای جانبدارانه و نامناسب بردارد زیرا با وجود چنین بحرانی، فاصلهگذاری اجتماعی تنها گزینه قطع زنجیره بیماری به حساب میآید نه تشویق برای تجمعات و افزایش تراکم که تنها پس از رفع خطر میتواند برای بهبود شرایط شهرها و سایر مشکلات موجود مؤثر واقع شود.
نظر شما