مطبوعات و رسانه‌های آزاد و شفاف در هر جامعه‌ای، از ارکان توسعه و دموکراسی محسوب می‌شود، لذا خبرگزاری ایمنا، مرور بر بخشی از عناوین مطبوعات کشور را به صورت روزانه در دستور کار خود دارد.
روزنامه ابتکار، در صفحه نخست امروز خود با تیتر «نئو اصلاح‌طلبی» علیه شعسا» به بررسی مسیر پیش‌روی شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان در انتخابات ۱۴۰۰ پرداخت و نوشت: یک سال بیشتر تا انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ باقی نمانده است و جریان‌های سیاسی دیگر فرصت چندانی برای بازسازی و آسیب‌شناسی ندارند. به همین خاطر این روزها شاهد اخباری از تغییر و تحولات و همچنین لزوم بازبینی در رویکردها خصوصاً در جریان اصلاحات شاهد هستیم. نقطه شروع این تحولات شاید به نقدهایی برگردد که از این روزها از سوی خود اصلاح‌طلبان در رابطه با عملکرد شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان مطرح می‌شود. درواقع سه نوع نگاه و رویکرد نسبت به ادامه کار این شورا وجود دارد. برخی معتقدند که این شورا عملکرد قابل قبولی داشته است و با اصلاحاتی جزئی در آن از ادامه کار شورا دفاع می‌کنند. در مقابل عده‌ای دیگر بر اصلاحاتی اساسی و ساختاری به‌خصوص در بخش مدیریتی آن تاکید دارند. گروه سوم اما بر این باورند که عمر شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان با این روند و رویکرد به پایان رسیده است و باید ساختار جدید جایگزین آن شود. شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان که در آستانه انتخابات مجلس دهم شکل گرفت تا محملی برای هم‌اندیشی و تصمیم‌گیری بر مبنای خرد جمعی باشد، اما در ادامه فعالیت خود نتوانست همه نیروهای اصلاح‌طلب را زیر چتر خود نگه دارد. منتقدان بر این باورند که این شورا اصل شایسته‌سالاری را در بستن لیست‌ها رعایت نکرد. این نقدها در دوره دوم دولت حسن روحانی و انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی شدت بیشتری به خود گرفت. درواقع اختلافات در حوزه مدیریتی جریان اصلاحات تا جایی بروز کرد که برخی از گروه‌ها و احزاب سیاسی از جمله کارگزاران خواهان منحل شدن شورای عالی سیاستگذاری اصلاحات به ریاست «محمدرضا عارف» شدند. اختلافات اما در اسفندماه عیان‌تر شد به گونه‌ای که در نهایت پنج لیست از سوی اصلاح‌طلبان برای مجلس یازدهم معرفی شد. حالا هم برخی استعفای موسوی‌لاری را ناشی از وجود اختلافاتی در شورای سیاستگذاری و پایان کار آن می‌دانند. هرچند نمی‌شود منکر اختلاف در درون اصلاح‌طلبان شد و حتی برخی معتقدند این شورا دیگر مرجعیت سیاسی خود را از دست داده است.
روزنامه آرمان ملی، در صفحه نخست امروز خود با تیتر «عارف می‌ماند؛ نیاز اصلاحات به نئو اصلاح‌طلبی» به بررسی ضرورت اصلاح در جریان اصلاحات پرداخت و نوشت: انتخابات دوم اسفند نشان داد که اصلاح‌طلبان باید تجدیدی‌نظر جدی در رویکردها و سازوکارهای خود داشته باشند تا اگر در اسفند ۹۸ مجلس را از کف دادند حداقل در ۱۴۰۰ به در اختیار گرفتن دولت امیدوار باشند. آنچه مسجل است اگر امروز اصلاح‌طلبان فکری برای شرایط سرمایه اجتماعی خود نزد افکار عمومی نکنند و در پی اصلاح ساختاری و سازوکارهای خود برنیایند برای همیشه از ذهن مردم خواهند رفت و در بهترین حالت در حاشیه سیاست عملی ایران خواهند ماند. از این جهت است که باید درصدد بازنگری و تجدیدنظر برآیند و رویکردی اتخاذ کنند که جامعه را همراه کند. چراکه جامعه ماه‌هاست از اصلاح‌طلبان با روش‌های کنونی گذر کرده است. شاید برای قدم نخست اصلاح سازوکار شورای‌عالی سیاستگذاری بد نباشد. استعفای موسوی‌لاری، نایب‌رئیس این شورا نیز در این راستا، تلقی می‌شود. محمدعلی وکیلی، نماینده اصلاح‌طلب تهران معتقد است: «شورای‌عالی سیاستگذاری مشروعیت خود را از دست داده و اصلاح‌طلبی با راهبردهای این سالیان به‌بن‌بست رسیده و نیازمند رونمایی نسخه‌ای از نئو اصلاح‌طلبی هستیم که با پاسخ روشن به‌ابهامات مواضع سلبی و ایجابی خود را معلوم کند.»
روزنامه همدلی، در صفحه نخست امروز خود با تیتر «همه ماجراهای ربنا» به بررسی مناجات خوانی در ایران پرداخت و نوشت: «ربنا» نام اثری آوازی است که در فضای کنونی ایران با نام محمدرضا شجریان گره خورده است. قطعه‌ای مرکب از چند آیه قرآن و چند بیت از دفترهای متعدد مثنوی معنوی سروده مولانا است که نزدیک به سه دهه ملازم با اذان مغرب بر سفره ایرانیان روزه‌دار بود و از این نظر بخشی از نوستالژی مردم ایران در ماه مبارک رمضان به شمار می‌رود. اما حوادث پس از انتخابات سال ۸۸ و موضع‌گیری‌های متفاوت محمدرضا شجریان سبب شد تا علیرغم درخواست گسترده مردم، این اثر ماندگار از سوی صداوسیما پخش نشود. اما این، همه داستان ربنا خوانی در ایران نیست. شنیدن آثاری در زمینه «مناجات‌خوانی» پای سفره‌های سحری و افطار در ماه رمضان سنتی دیرینه ایرانیان مسلمان بوده است. در میان هنرمندان فعال در عرصه موسیقی ردیفی دستگاهی چهره‌هایی را می‌توان سراغ گرفت که به مناجات خوانی‌هایشان شهره شده‌اند. بر اساس آنچه در کتاب سرگذشت موسیقی ایران از سوی روح‌الله خالقی آمده است، اولین آوازخوانی که در مسجد سپه‌سالار اصفهان اذان گفت و به مناجات‌خوانی مشغول شد، حسن عندلیب اصفهانی بود. البته از این آوازخوان اثری برجای نمانده، اما آن دسته از کسانی که صدای او را شنیده‌اند، لب به تحسینش گشوده‌اند. قربان‌خان قزوینی، علی‌خان نایب‌السلطنه و حاجی مؤذن تفرشی هم ازجمله کسانی هستند که در عصر حسن عندلیب به مناجات‌خوانی اشتغال داشتند. جناب دماوندی یکی دیگر از هنرمندان فعال در زمینه موسیقی ایرانی است که در دوره قاجار زندگی می‌کرد و مناجاتی در «بیات کرد» از او به‌جا مانده است. زنده‌یاد دماوندی در قطعه یک دقیقه‌ای به‌جامانده با صدای او، نشان داده در زمینه اجرای تحریرهای قوی و البته طولانی توانمندی زیادی داشته است. از این خواننده موسیقی ایرانی اذانی هم به‌جا مانده که به‌عنوان نخستین اذان‌های خوانده‌شده در آن دوران در نظر گرفته می‌شود. حسینعلی خان مصفا (نکیسا) هم ازجمله آوازخوانان موسیقی ایرانی است. او در محضر پدرش که موذنی شناخته شده بود، ردیف و دستگاه موسیقی ایرانی را آموخت. اقبال آذر هم که علاقه شاهان قاجار باعث شد تا به او لقب اقبال‌السلطان داده شود، ازجمله آوازخوانان موسیقی ایران است که اصلاً با تعزیه و مناجات وارد عرصه موسیقی ایرانی شد. در منطقه ششگلان تبریز او را با مناجات خوانی‌ها و سحر خوانی‌هایش می‌شناختند.
روزنامه دنیای اقتصاد، در صفحه نخست امروز خود با تیتر «اشتغال برباد رفته در کرونا» نوشت: بازوی پژوهشی مجلس، میزان اشتغال ازدست‌رفته بر اثر کرونا را در قالب ۳ سناریو تخمین زد. سناریوها بر اساس مدت زمان اعمال قرنطینه و محدودیت‌ها شبیه‌سازی شده است. نتایج نشان می‌دهد که ستانده کل اقتصاد (عرضه و فروش در اقتصاد) بین ۴. ۷ درصد تا ۳. ۱۷ درصد در نیمه نخست امسال کاهش یابد. کمترین کاهش مربوط به وضعیتی است که آزادسازی نسبی اجرا و مراکز آموزشی هم از هفته دوم اردیبهشت بازگشایی شود. بیشترین کاهش هم مربوط به وضعیتی است که سختگیری تا ریشه کن شدن ویروس تداوم یابد. در این سناریوها، بین ۲ میلیون و ۸۷۶ هزار نفر تا ۶ میلیون و ۴۳۱ هزار نفر از شاغلان کشور، شغل خود را از دست خواهند داد. یعنی بین ۱۲ تا ۲۷ درصد از شاغلانی که پیش از کرونا مشغول به کار بودند، در این ایام بیکار می‌شوند. هرچند که با فروکش کردن موج کرونا، بخش قابل توجهی از مشاغل باز خواهند گشت. مرکز پژوهش‌ها معتقد است که سیاست‌های حمایتی دولت، از هدفمندی مناسبی برخوردار نبوده و بسیاری از شاغلان غیررسمی که در دهک‌های پایین درآمدی هستند، از این چتر جا می‌مانند؛ درحالی‌که حداقل ۸. ۵ میلیون خانواری که درآمدشان نسبت به گذشته تغییری نکرده، از پرداخت‌های حمایتی برخوردار شده‌اند.
نظر شما