به گزارش سرویس علمی ایمنا، اختلال استرس پس از سانحه (Post Traumatic Stress Disorder) که با حرف اختصاری PTSD نشان داده می‌شود عبارت است از احساس تنهایی، ترس، انزوا، اضطراب و ناراحتی شدید که در بلندمدت پس از داشتن تجربه عبور از یک حادثه تلخ و آسیب‌زای روانی اتفاق می‌افتد و در موارد شدید می‌تواند روند زندگی فرد را کاملاً مختل کند.
چه کسانی دچار اختلال استرس پس از سانحه می‌شوند؟
این اختلال در افرادی ایجاد می‌شود که تجربه حضور در میادین جنگی، از سرگذراندن حوادث و مصائب طبیعی و غیرطبیعی، حملات تروریستی، تصادفات سخت و جدی، مشاهده مستقیم صحنه‌های خشونت‌بار، مرگ‌های ناخوشایند، زورگیری‌های وحشیانه، تعرض و تجاوز، آزارهای فیزیکی، نزاع و درگیری، از دست دادن عزیزان و سایر موقعیت‌های تنش‌زا، وحشت‌آور و شوکه‌کننده را داشته‌اند. تمامی صحنه‌های حوادثی که این افراد در مدت زمانی طولانی پس از عبور از حوادث مذکور با آن‌ها مواجه می‌شوند با ایجاد هر محرکی در برابر آن‌ها زنده و نمایان می‌شود.
این اختلال به حدی می‌تواند قوی باشد که فرد حتی بوها، رنگ‌ها، تزئینات، نورها و تمامی جزئیات محل وقوع حادثه را به وضوح حس کند و ببیند؛ گویی دوباره تمامی آن لحظات در پیش چشم فرد در حال رخ دادن است و نه توان گریز از آن را داشته و نه می‌تواند از احساس بی‌قراری ناشی از آن فرار کند. در بعضی موارد حتی فرد نیازی به وجود محرک هم ندارد وحوادث برای او یادآوری و لحظه به لحظه آن در ذهنش بازسازی می‌شود. این اختلال خطر سکته مغزی و حملات قلبی را بالا می‌برد و موجب ضعف سیستم ایمنی بدن می‌شود.
علائم استرس پس از سانحه چیست؟
فرد مبتلا به PTSD در زمان خواب و بیداری کابوس می‌بیند، با مشکلات تمرکز فکر مواجه می‌شود، همیشه احساس درماندگی می‌کند، افکاری بسیار ترسناک در ذهن خود پرورش می‌دهد، علاقه چندانی به ادامه زندگی از خود نشان نمی‌دهد، کج‌خلق، زودرنج و ترش‌رو می‌شود، ثبات عاطفی ندارد، با انواع دردهای جسمی مواجه می‌شود و انواع فوبیا را تجربه می‌کند. این علائم ممکن است به‌صورت گذرا و یا مزمن خود را نشان دهند، اما چنانچه بیش از یک ماه ادامه داشته باشد مراجعه به پزشک ضروری است.
اختلال استرس پس از سانحه بیشتر به کمک رفتارهای درمانی شناختی و تغییر دیدگاه منفی مبتلایان کنترل می‌شود. در موارد بسیار شدید پزشکان اقدام به تجویز داروهایی برای کنترل استرس، درمان کج‌خلقی و بهبود وضعیت خواب افراد می‌کنند، اما بهبودی کامل بیمار تنها با همکاری کامل او و توانایی درمانگر برای جلب اعتماد بیمار امکانپذیر است.
نظر شما