نقش خلاقیت در توسعه شهری

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در یک دهه اخیر مقامات رسمی در سراسر شهرهای جهان به طور فزاینده‌ای بر زیرساخت‌های فرهنگی متمرکز شده‌اند و از طریق ایجاد موزه‌ها، سالن‌های تئاتر، نصب گالری‌های هنری و فضاهایی برای نمایش‌های عمومی، صنایع خلاق را گسترش داده‌اند. در واقع، خلاقیت روشی برای مقابله با ناپدید شدن تدریجی هویت فرهنگی یک شهر یا کشور است که افزایش رقابت‌پذیری اقتصادهای محلی، دستیابی به انسجام اجتماعی و همبستگی جوامع شهری را به دنبال دارد.

امکان استفاده از خلاقیت برای افزایش ارزش یک شهر سیاست‌گذاران، مشاوران سیاسی و محققان دانشگاهی را به یک اندازه متحیر کرده است. با این وجود، تلاش برای ایجاد شهر خلاق، نظیر پیشرفت و ساخت بهترین پروژه‌های فرهنگی، همیشه نتایج طولانی مدتی را به دنبال نداشته است. علاوه بر این، توسعه صنایع خلاق و فرهنگی به ندرت به عنوان راه حلی برای کاهش مشکلات اقتصادی محلی عمل کرده است. در نهایت، توسعه "شهر خلاق" به تدریج جای خود را به مولفه‌های دیگری نظیر شهر هوشمند، شهر متراکم، شهر پایدار، شهر سالم و حتی شهر آگاه داده است.  

با این وجود، یک شهر موفق شهری است که بین خلاقیت، رقابت‌پذیری اقتصادی، پایداری و همبستگی‌های اجتماعی تعادل برقرار می‌کند و این چالشی است که این روزها شهرداران و سرمایه‌گذاران محلی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

به منظور دستیابی به این هدف، خلاقیت باید سازگار با منافع سیاسی و تعهدات مالی باشد تا بتواند مشاغل گوناگون و مسکن مقرون به صرفه را برای تمام شهروندان به وجود آورد و در بهبود آموزش فرهنگی و پایداری محیط موفق عمل کند.

اینکه آیا خلاقیت می‌تواند همانند یک پل اقدامات سیاسی در یک شهر را به هم مرتبط کند یا نه، ممکن است پاسخ‌های زیر را در بر گیرد:

· توسعه استراتژی‌های مبتنی بر فرهنگ برای همبستگی اجتماعی می‌تواند منجر به توسعه پایدار شود و رقابت‌پذیری موفق را به تصویر بکشد. علاوه بر این، نظارت دقیق بر پروژه‌ها یا استراتژی‌ها باعث خلق و شناسایی نوآوری‌های مناسب خواهد شد.

· می‌توان از خلاقیت برای پروژه‌های شهری بهره برد تا از این طریق مخالفت سرمایه‌گذاران و موانعی را که بر سر راه مدیران محلی وجود دارد از میان برداشت. توسعه شهری از طریق شناسایی روش‌های خلاق و استراتژیک یک بعد ضروری برای آغاز، توسعه و اجرای پروژه‌ها به شمار می‌رود.

· مذاکرات مختلف بین دولت‌های محلی و مردم می‌تواند منجر به ایجاد رویکردهای خلاق شود که این به نوبه خود نسبت به رویکردهای بالا به پایین مقرون به صرفه‌تر نیز خواهد بود.

در نهایت، باید بین تدابیری که خواهان سرمایه‌گذاری در منافع اقتصادی است، روش‌هایی که به نابرابری‌های اجتماعی از خود واکنش نشان می‌دهد و راه حل‌هایی که محیط زیست را از خطر نجات می‌دهد، ارتباط برقرار کرد. این کار تنها مستلزم خلاقیت ظاهری نیست بلکه به اشتیاق مقامات مسئول برای خلاقانه عمل کردن نیاز دارد.