به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، نوآوری‌های شهروندی رویکردی است که در آن مردم عملکرد دولت خود را به چالش می‌کشند و با مشارکت خود در فرآیند شهرسازی، فرصت‌های زیادی را برای خود و کشورها ایجاد می‌کنند. متأسفانه در بسیاری از نقاط دنیا، مقامات ارشد نوآوری‌های شهروندی را نادیده می‌گیرند و به عبارتی بدون توجه به نیازها و خواسته‌های مردم به طراحی شهری می‌پردازند.
گاهی نوآوری‌های شهروندی در سطح ملی ممکن است به طور کامل نادیده گرفته شود چرا که توجه به این ابتکارات مستلزم طی کردن مراحل قانونی بسیاری است. به عنوان مثال، در بریتانیا برای اینکه مردم بتوانند پاسخی از دولت برای نوآوری خود کسب کنند، باید ۱۰ هزار امضا از مقامات رسمی بگیرند که این تعداد برای واکنش به یک دادخواست در مجلس به ۱۰۰ هزار می‌رسد.
نوآوری‌های شهروندی چنانچه به درستی مورد استفاده قرار گیرد، مزایای بسیاری برای مردم و دولت دارد؛ اگر این روش مشارکتی در یک منطقه شکل ارائه دیجیتالی به خود گیرد، شهروندان می‌توانند خواسته‌های خود را به راحتی بیان کنند و دولت نیز از ایده‌های مردم در فرآیند تصمیم‌گیری‌های شهری و در نتیجه ایجاد شهرهایی زیست‌پذیرتر بهره خواهد برد. سوالی که در اینجا ممکن است مطرح شود این است که دولت‌ها در توجه به نوآوری‌های شهروندی و پیاده‌سازی آن‌ها با چه چالش‌های مواجه هستند؟
بسیاری از مقامات ارشد کشورها بر این باورند که سامان دادن به نوآوری‌های شهروندان بسیار زمان‌بر است و از آن‌جا که این قاعده چیزی ثابت و تقریباً غیر قابل تغییر است، بنابراین بهتر است دولت‌ها و مردم از یک برنامه اجرایی داخلی بهره گیرند؛ به این صورت که از طریق یک برنامه آنلاین، مردم از معیارهای انتخاب یک نوآوری توسط دولت آگاه شوند، بدانند که پس از انتخاب آن چه اتفاقی خواهد افتاد و در نهایت اینکه چه مدت زمانی برای پیاده‌سازی کامل طرح لازم است.
از سوی دیگر، دولت‌ها گاهی از بودجه کافی برای پیاده‌سازی نوآوری‌های شهروندان خود برخوردار نیستند با این حال باید از اهمیت اعمال این نوآوری‌ها نسبت به یک طرح شهری آگاه باشند. گاهی اجرای یک ایده ارائه شده از سوی شهروندان بسیار کارآمدتر از طرح‌های پیشنهادی معماران و برنامه‌ریزان شهری به بهبود کیفیت زندگی شهری کمک می‌کند.
پیاده‌سازی نوآوری‌های شهروندان در سطح ملی بسیار دشوار است و به همین دلیل بسیاری از شهرهای جهان به نوآوری در سطح محلی اکتفا کرده‌اند. در ادامه به شرح دو نمونه از بهترین نوآوری‌های شهروندی در جهان پرداخته می‌شود.
دهکده Cwmllynfell در ولز
دهکده کوچک Cwmllynfel در ولز با جمعیتی کمتر از دو هزار نفر، به عنوان یکی از پیشروان جنبش اقدامات آب و هوایی در جهان شناخته شده است. در سال ۱۹۹۸ دو نفر از ساکنان این دهکده با هدف ایجاد مزرعه‌ای که انرژی مورد نیاز خود را از باد تأمین می‌کند، یک مؤسسه خیریه تأسیس کردند. هدف این افراد از ایجاد مؤسسه فوق جمع‌آوری کمک‌های مردمی دهکده و صرف آن برای پروژه‌های محلی بود.
حدود ۱۹ سال پس از تأسیس مؤسسه خیریه دهکده Cwmllynfel اولین نیروگاه بادی در این دهکده ساخته شد اما موانع زیادی بر سر راه فعالیت آن وجود داشت. کارکنان مؤسسه خیره در حین فرآیند طراحی نیروگاه بادی مذاکرات بسیاری با ذینفعان برگزار کردند، در حین ساخت پروژه سرمایه‌گذاری دولت در انرژی تجدید پذیر به طور چشمگیری کاهش یافت و در نتیجه مؤسسه با کمبود شدید بودجه برای ادامه کار خود مواجه شد.
در نهایت، به لطف کمک‌های مردمی به ارزش یک میلیون پوند و دریافت وام حدود چهار میلیون پوندی، کارکنان مؤسسه خیریه دهکده Cwmllynfel توانستند دو توربین بادی نصب کنند که در هر سال به میزان ۱۲ هزار مگاوات ساعت انرژی پاک تولید و انرژی مصرفی دو هزار و ۵۰۰ خانه را تأمین می‌کند.
ادینبر در اسکاتلند
مردم ادینبرو، پایتخت کشور اسکاتلند در راستای ارتقای گردشگری، نوسازی‌ها، توسعه سازه‌ها، اموال دولتی، خصوصی‌سازی فضاهای عمومی و اثربخشی فستیوال‌ها جنبش‌هایی گروهی تشکیل دادند تا صدای خود را به گوش مقامات رسمی شهر برسانند. تعدادی از این شهروندان گروهی تشکیل دادند و خواسته‌های مردم از دولت را به شکل یک بیانیه درآوردند و به مقامات رسمی شهر تحویل دادند.
مردم ادینبرو با نوآوری‌های شهری خود می‌خواستند اعضای شورای شهر را وادار کنند اهداف توسعه اقتصادی را از نو ساماندهی کنند تا در نتیجه شهری پایدارتر و با قابلیت زیست‌پذیری بیشتر به وجود آورند.
دولت ادینبرو اخیراً اعلام کرده که مشتاق است با نماینده مردم به گفتگو بپردازد تا از نیازها و خواسته‌های شهروندان پایتخت آگاه شود و این خواسته‌ها را در برنامه‌ریزی‌های جدید شهری به کار گیرد.
نظر شما