به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مقامات رسمی مینیاپولیس، کلانشهری در ایالت مینه سوتا واقع در ایالات متحده آمریکا، درست پس از شنیدن خبر مرگ اولین فرد مبتلا به ویروس آنفولوآنزای اسپانیایی در سال ۱۹۱۸، بسیار سریع واکنش نشان دادند؛ آن‌ها مرزهای شهر خود را بستند و مدارس، کلیساها، سالن‌های تئاتر و مراکز ورزشی را تعطیل کردند.
این اقدامات در حالی اتفاق افتاد که مدیران شهر سنت پاول، واقع در ایالت میزوری در ایالات متحده آمریکا و در همسایگی میناپولیس هیچ واکنشی نسبت به بیماری از خود نشان ندادند، مرزهای خود را باز گذاشتند و مطمئن بودند که بیماری فراگیر را تحت کنترل دارند. درست سه هفته بعد از شروع اقدامات در میناپولیس، مقامات رسمی سنت پاول نیز دستور دادند تمام مرزهای شهر بسته شود و اجازه فعالیت به مراکز آموزشی، سالن‌های تئاتر و مراکز ورزشی داده نشود.
میناپولیس و سنت پاول هر دو مرکزظهور ویروس آنفلوآنزای اسپانیایی با بالاترین آمار مرگ و میر در ایالات متحده آمریکا بودند، اما تعداد مرگ‌های ناشی از این ویروس در میناپولیس به طور چشمگیری کمتر از سنت پاول بود. جالب است بدانید که محققان امروز در تجزیه و تحلیل شرایط آن زمان در دو شهر نامبرده، به این نتیجه رسیده‌اند که محدودیت‌های زود هنگام اعمال شده در کلانشهر میناپولیس به طور قابل توجهی شرایط اقتصادی این شهر را نسبت به سنت پاول، که دیرتر اقدامات خود را آغاز کرد، بیشتر بهبود بخشید.
مقایسه شیوع ویروس آنفولانزای اسپانیایی در دو شهر میناپولیس و سنت پاول و دستاوردهای مدیران میناپولیس، می‌تواند به عنوان الگویی برای مهار شیوع ویروس جدید کرونا عمل کند. مدیران شهری با مقایسه سرنوشت این دو شهر می‌توانند به اثرات اجرای فاصله اجتماعی و اعمال زودهنگام اقدامات ضروری پی ببرند که نه تنها می‌توانند ویروس کرونا را زودتر مهار کنند، بلکه با بکار گرفتن این دستورالعمل‌ها، شرایط اقتصادی پساکرونا را نیز بیشتر تحت تاثیر قرار دهند.
در سال ۱۹۱۸، شهرهایی که محدودیت‌ها نظیر ممنوعیت تجمع‌های عمومی و تعطیل کردن کسب و کارها و مراکز آموزشی، برای مهار ویروس آن زمان را زودتر آغاز کردند به پیامدهای اقتصادی بهتری نسبت به شهرهایی دست یافتند که پس از گسترش زیاد ویروس شروع به اعمال محدودیت کردند.
شرایط دوران شیوع ویروس کرونا نیز همین گونه است؛ گزارشات حاکی است شهرهایی که محدودیت‌ها شدید و سختی برای مهار ویروس کرونا در پیش گرفته‌اند موفق‌تر از سایر شهرها عمل کرده‌اند. در واقع رابطه مستقیمی بین اعمال زودهنگام محدودیت‌ها و کاهش آمار مرگ و میر و آسیب به اقتصاد وجود دارد. اگرچه درک علت این رابطه کار مشکلی نیست، با این حال، مدیران شهری در بسیاری از شهرهای جهان همچنان نگرانند که با تعطیل کردن بنگاه‌های اقتصادی، کارخانه‌ها و شرکت‌ها لطمهای جبران ناپذیر بر اقتصاد جامعه خود وارد کنند و در نتیجه ویروس کرونا در چنین شهرهایی با سرعتی باور نکردنی یکه تازی می‌کند.
برخی منتقدان استدلال می‌کنند که شیوع ویروس کرونا به اندازه‌ای اقتصاد را تحت تاثیر منفی قرار می‌دهد که هر گونه اقدام برای کاهش سرعت گسترش آن می‌تواند به نفع اقتصاد خاتمه یابد. هر چه تعداد افراد کمتری در اثر ابتلا به بیماری کرونا جان خود را از دست دهند، تعداد افراد بیشتری در دوران پسا کرونا می‌توانند فعالیت‌های اقتصادی را از سر گیرند و این خود یک دلیل کوچک از هزاران استدلال مبنی بر تاثیرات مثبت اعمال محدودیت‌های شدید بر بهبود شرایط اقتصادی پساکرونا است.
مقایسه دیگری که می‌توان در خصوص دستاوردهای متفاوت شهرهای مجاور در مقابله با بحران آنفولانزای سال ۱۹۱۸ به آن اشاره کرد، واکنش‌های متفاوت مدیران شهرهای سان‌فرانسیسکو و لس آنجلس در آن زمان است. در سال ۱۹۱۸ و پس از ظهور ویروس آنفولانزای اسپانیایی در لس آنجلس، مدیران شهری فورا وضعیت اضطراری اعلام کردند و دستور دادند مرزهای شهر بسته، مراکز آموزشی تعطیل و هر گونه گردهم‌آیی عمومی تعطیل شود. مقامات رسمی لس آنجلس خیلی زوتر از مدیران شهر سان‌فرانسیسکو، که تنها استفاده از ماسک و تجهیزات عمومی را بر مردم اعمال کردند، توانستند ویروس آنفولانزای اسپانیایی را مهار کنند.
پژوهشگران امروز تلاش می‌کنند با تجزیه و تحلیل شرایط دوران شیوع ویروس آنفولانزای اسپانیایی ۱۹۱۸ و کسب تجربه از پیامدهای آن، توصیه‌های مفیدی در اختیار مدیران شهری برای مهار شیوع کووید-۱۹ قرار دهند.
نظر شما