مهدی ابراهیمی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه پدیده‌های اطراف از جنبه‌های مختلفی قابل بررسی است، اظهار کرد: پدیده‌ای مثل بیماری کرونا تبعات مختلف بهداشتی، اقتصادی، اجتماعی، روانی و سیاسی دارد، یکی از جنبه‌های مهم و مورد توجه بعد فضایی و جغرافیایی بیماری کرونا است.
وی افزود: مبدا انتشار و نحوه شیوع بیماری، تاثیرات متفاوتی بر فضای پیرامون، در سطوح مختلف فضایی( شهر، روستا و...) دارد.
استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور اصفهان خاطرنشان کرد: چنانچه پدیده‌ای در مکانی خاص وجود داشته باشد به آن «امدمیک» گویند، اما چنانچه این پدیده به دلایلی در سطح یک کشور بزرگ یا یک کشور کوچک فراگیر شود، دیگر از حالت امدمیک خارج شده و پدیده‌ای «اپیدمیک» است، اما شیوع یک پدیده یا بیماری در سطح جهان آن را وارد مرحله «پاندمیک» می‌کند.
ابراهیمی با بیان اینکه کرونا اکنون پدیده‌ای پاندمیک است، ادامه داد: پدیده‌ها به سه صورت منبسط، فضایی و یا ترکیبی از این دو نوع انتشار پیدا می‌کنند، در حالت اول یا منبسط، اطلاعات یا پدیده مورد نظر هیچگاه محل تولید خود را ترک نمی‌کند در حالی که در نوع انتشار فضایی، موضوعات و پدیده‌ها محل اصلی خود را ترک می‌کنند.
وی با بیان اینکه مدل انتشار بسیاری از بیماری‌ها فضایی است، تصریح کرد: چنانچه برخورد درست و منطقی با اینگونه از بیماری‌های واگیردار انجام نشود، سرایت آن هم به صورت فیزیکی و هم به صورت سلسله مراتبی خواهد بود در این صورت بیماری از پایتخت کشور به مراکز استان‌ها، شهرها و مراکز شهرستان‌ها توسعه پیدا می‌کند.
استادیار دانشگاه پیام نور اصفهان افزود: شیوع بیماری چهار مرحله مقدماتی، انتشار، تراکم و اشباع دارد، کرونا هم اکنون در مرحله اشباع است و به افراد مستعد در سراسر دنیا منتقل شده است، رسیدن به این مرحله بسیار خطرناک است زیرا کشورها و جوامع معمولا آمادگی لازم را برای مقابله با آن ندارند.
وی تاکید کرد: به ازای هر میزان جمعیت، تعداد مشخصی تخت بیمارستانی وجود دارد و این سرانه در شهرها و کشورهای مختلف متفاوت است، چنانچه باری بیشتر از ظرفیت موجود به زیرساخت‌های شهری از جمله زیرساخت‌های درمانی وارد شود، نظام فضایی با مشکل مواجه می‌شود.
ابراهیمی با بیان اینکه در چنین مقاطعی باید تا حد امکان سرعت انتشار را پایین بیاوریم، اظهار کرد: بحث تفکیک امواج انتشار به منظور کاهش سرعت آن بسیار مهم است، انتشار به دو صورت سلسله مراتبی و انبساطی ایجاد می‌شود و برای قطع انتشار سلسله مراتبی بیماری باید ارتباطات فضایی به حداقل رسیده یا قطع شود.
استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور اصفهان گفت: سبک زندگی شهرنشینی نسبت به ۶۰ سال گذشته تغییر کرده است، چنانچه این ویروس آن زمان همه گیر می‌شد، مسلما سرعت انتشار آن به اندازه امروز نبود در حالی که سرعت بالای ارتباطات و نحوه زندگی ساکنان شهرها موجب شده بیماری به سرعت به مرحله پاندمیک برسد و همه جهان از جمله شهرهای بزرگ را درگیر خود کند.
نظر شما