امیر حسین شبانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: در زمان وقوع هر بحران در هر سطحی، مدیریت بحران در تلاش است با توجه به درک و شناختی که از وضعیت دارد، شروع به اتخاذ تصمیماتی در قالب سیاست‌های کنترلی، ترمیمی یا پیشگیرانه کرده و از تشدید بحران و تهدید نظام شهرجلوگیری کند.
وی افزود: زمانی که موضوع شیوع ویروس کرونا در سطح کشور مطرح شد، از همان ابتدا دیدگاه‌های متفاوتی از جمله دیدگاه حداکثری تحت عنوان "قرنطینه شهرها و نقاط آسیب زای شیوع این بیماری"، برای مقابله حداکثری با شیوع ویروس شکل گرفت.
این کارشناس شهرسازی خاطر نشان کرد: در این بین برخی نیز اعتقاد داشتند نیاز به فاصله گذاری‌ها و قرنطینه‌های حداکثری نیست بلکه باید مرحله به مرحله و بسته به شرایط گسترش بیماری در زمان‌های مختلف، تدابیر متفاوتی در نظر گرفته شود.
شبانی با بیان اینکه ابهاماتی در خصوص فاصله گذاری فیزیکی در شهرها وجود دارد، تصریح کرد: در بحث فاصله گذاری فیزیکی تمرکز صرفا در شکل نگرفتن اجتماعات انسانی هم در شهرها و هم در نقاط آسیب پذیر شهری است در حالی که علاوه بر این موضوع، رعایت اصول بهداشت محیط شهری و بهداشت فردی نیز باید مورد توجه قرار بگیرد.
وی گفت: یک فرد ناقل می‌تواند به تنهایی تعداد زیادی از افراد را در فضاهای شهری آلوده کند بنابراین تاکید صرف بر فاصله گذاری فیزیکی به عنوان تنها راه حل ممکن، کافی نیست بلکه باید یک بسته کامل مدیریت بحران در دستور کار مدیریت شهری قرار بگیرد.
این کارشناس شهرسازی عنوان کرد: در یک سیستم بهینه و به روز شهری، امکان تحلیل اطلاعات شیوع و کنترل بیماری در قالب نظام مدیریت یکپارچه امکان پذیر است تا نسخه‌هایی متناسب با ویژگی‌ها و شرایط مختلف، تهیه و در دستور کار قرار بگیرد.
شبانی تاکید کرد: محدود کردن تردد خودروها در شهر به تنهایی نمی‌تواند از شیوع این بیماری جلوگیری کند بلکه محدودیت خروج افراد از منزل حتی در قالب حرکت پیاده یا دوچرخه نیز همانند کشورهایی نظیر ایتالیا و اسپانیا باید مورد توجه قرار بگیرد زیرا یک فرد می‌تواند در صورت ناقل بودن، محیط شهر را آلوده کند.
وی اظهار کرد: در نظر گرفتن مقیاس‌های درست در فاصله گذاری‌های فیزیکی بسیار مهم است، این فاصله گذاری باید بتواند برای تمامی مقیاس‌های شهری از کلانشهرهای بزرگ تا شهرهای کوچک قابل پیاده سازی باشد.
این کارشناس شهرسازی افزود: نیاز است سیاست‌های کنترلی در سطح کلانشهرها نسبت به شهرهای کوچک و میانی، با جدیت بیشتری دنبال شود زیرا سطح مقیاس‌های شهری در کلانشهرها با شهرهای میانی و کوچک متفاوت است وچنانچه منطقه یا ناحیه‌ای از یک کلانشهر درگیر شود، می‌تواند به اندازه یک شهر میانی تبعات داشته باشد.
نظر شما