مهناز ملکی ریزی کارشناس ارشد زبان وادبیات فارسی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا از لنجان، با اشاره به درگیر شدن مردم ایران و جهان با مسائل شیوع ویروس کرونا، اظهار کرد: شیوع ویروس کرونا یک نوع بحران بزرگ بشمار می آید که سلامت انسان ها را نشانه رفته است، البته برای ما ایرانیان کمی بیشتر از سایر کشورها ناخوشایند می گذرد، چراکه امسال، مخاطرات این ویروس روزهای زیبای نوروزی و فصل زیبای بهار را نشانه رفت و ملت ایران را مجبور کرد بر خلاف رسوم و عادت های کهن ایران زمین در خانه بمانند.
این استاد زبان و ادبیات فارسی گفت: عبور از بحران کرونا نیازمند عزم همگانی است و امروز لازم است متناسب با ظرفیت، روحیه، توانمندی و دانایی مان راه منطقی و اصولی برای برون رفت از این بحران و چگونگی گذر از آن را پیدا کرده و با طی آن به سرانجامی نیک برسیم.
وی ادامه داد: به قول ادیبان "در همیشه روی یک پاشنه نمی چرخد" و گاهی ناملایمات آرام آرام می آیند و تا رفتنشان، صبر و قرارمان را برهم می زنند و یکی از راه هایی که تا حدودی می توانیم در این گونه مواقع کسب آرامش کنیم، پناه بردن به ادبیات فاخر فارسی است.
ملکی در پاسخ به اینکه چگونه با ادبیات فارسی می توان دوران قرنطینه خانگی پیشگیری از شیوع کرونا را خوب و آرام گذراند، گفت: مطالعه، نوشتن، خواندن، یادگیری ویاددهی و هر آن چه از این حوزه شیرین بتواند روحمان را جلا دهد و ما را به تبع آن شاد سازد در این روزهای سخت و طاقت فرسا بسیار کارساز و دلنشین است.
وی اضافه کرد: سعدی شاعر خوش سخن، دنیا را با وجود شیرینی اش، تلخ، ناپایدار و گذرا می داند و از ما می‌خواهد به جای اندیشیدن ودرگیر شدن با مسائل آن، از وقت و فرصت پیش رو نهایت استفاده نیکو را داشته باشیم و به جای پرداختن به زمان رفته و آینده نیامده؛ حال و اکنونمان را دریابیم، در شعر این شاعر می خوانیم "سعدیا دی رفت و فردا همچنان موجود نیست/ در میان این و آن ، فرصت شمار امروز را" همین یک بیت می تواند بزرگترین راهنمای این روزهایمان باشد.
این استاد زبان و ادبیات فارسی عنوان کرد: اکنون که فرصت آزاد برای ماندن در خانه را داریم، باید با تدبیر واندیشه، برنامه ریزی صحیح و تمرکز بر ایجاد آرامش با ادبیات آشتی کنیم و در فضای مجازی و حقیقی، مطالب و کتب مفید بخوانیم تا بیشتر بدانیم و تمدید و تجدید اعصاب کنیم.
وی افزود: حکیم عمر خیام نیشابوری نیز همیشه در رباعیات شیرین خود، دعوت به شادی و آرامش می کند چرا که او واقف است که در این دنیای فانی ، هستی ما خوابی و خیالی و حاصل عمرمان چون دمی است از این رو می فرماید: "شادی بطلب که حاصل عمر دمی است/ هر ذره خاک کیقبادی و جمی است" ، "احوال جهان و اصل این عمر که هست/ خوابی و خیالی و فریبی و دمی است" پس انسان باید وقت و زمان را قدر بداند و دم را غنیمت شمرد.
این استاد زبان و ادبیات فارسی تصریح کرد: برای رسیدن به آرامش روانی و غنی ساختن اوقات فراغت زمان قرنطینه می توان از شعر استفاده کرد و اگر شعر را به عنوان یک ابزار درمانی در نظر بگیریم بوسیله آن می شود دردهای ناشی از بحران پیش آمده را کنترل و به سمت بهبود هدایت کرد.
وی ادامه داد: حافظ خوانی، خواندن اشعار شاعران ایران وجهان و تفحص و تدبر در آن ها و کشف دنیای مفهوم و معنای اشعار، شعر گویی، مشاعره و حفظ کردن اشعار بزرگان ادب آرامشی را برای آدمی می آورد که قطعا نیاز این روزهای ماست.
ملکی با بیان اینکه امروز می توان در موج اندیشه های اندیشمندان غوطه ور شد و به ساحل آرامش رسید، اضافه کرد: محمدرضا شفیعی کدکنی چنین می گوید که "پیش از من و تو، بسیار، بودند و نقش بستند/ دیوار زندگی را زین گونه یادگاران"،"وین نغمه محبت بعد از من و تو ماند/ تا در زمانه باقیست، آوازِ باد و باران" بر همین اساس بهتر است کتاب دستمان بگیریم با صفحاتش دنیایمان را ورق بزنیم و روزهایمان را بگذرانیم.
وی گفت: مولانا چنین می فرماید که" هیچ ترتیبی و آدابی مجوی/ هر چه می خواهد دل تنگت بگوی" از این رو بهتر است دست به قلم شویم، بگذاریم اندیشه ها و احساساتمان حتی اگر رنجیده از این بحران شده، آزاد شوند، هوایی بخورند، بر صفحه کاغذ بنشینند وآرام بگیرند.
این محقق و استاد زبان و ادبیات فارسی خاطرنشان کرد: ادبیات دنیایی فراتر از حد تصور ما دارد و می تواند معجزه گر و آرام کننده روزهای تلخ و ٱسیب پذیر ما باشد.
وی تاکید کرد: قطعا با ادبیات می توانیم دنیایی مقاوم در برابر هر بحران ساخت و ویروس های جهل و نادنی را از بین برد و در نهایت با ذهنی آرام و روانی سرشار از عشق و جسمی سالم در کنار عزیزانمان به دنیای گذرا لبخند می زنیم.
