به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در طول چند روز گذشته، چین توانست در روند کنترل شیوع کووید ۱۹ به پایداری نسبی دست یابد و با نزدیک شدن به پایان نبرد طولانی و دشوار مقابله با این بیماری عفونی، امکان بازگشتن به روال عادی کار و زندگی را برای کشور و ساکنان خود فراهم آورد. با این حال بازگشت امور به وضعیت عادی، از سر گرفته شدن تولیدات و پاسخ‌دهی به اثرات اقتصادی بحرانی برجای مانده، همچنان نیازمند صرف توان و زمان بیشتری است؛ چرا که تبعات شیوع این ویروس همه‌گیر در مقیاسی بزرگ و با سرعت بی‌سابقه به مرزهای دنیای تجارت کشیده و باعث تعطیلی مشاغل، توقف خطوط تولید و کاهش خروجی کارخانه‌ها و بروز اختلال در صنایع تولیدی و شبکه‌های عرضه جهانی شد.
در چین صنایع عمده‌ای از جمله خودروسازی، الکترونیک، داروسازی، تجهیزات پزشکی، کالاهای مصرفی و بسیاری از موارد دیگر که در طول دو یا سه دهه اخیر این کشور را تبدیل به مرکز تولید جهانی کرده بود به‌شدت تحت‌تأثیر قرار گرفت و ضعیف شد، حال آنکه چین تأمین‌کننده بخش عمده‌ای از قطعات، مواد اولیه یا فرآوری‌شده و همچنین زیرشاخه‌های سیستم‌های اصلی تولید محصولات گوناگون برای تولیدکنندگان در سطح جهان است و با ضعف آن نه تنها تولیدکنندگان اصلی تجهیزات خود این کشور (OEMs) برای ازسرگیری مجدد ظرفیت تولید خود با چالش‌های اساسی مواجه شدند که بسیاری از تولیدکنندگان جهانی نیز تأثیر کمبود این بخش را در شبکه‌های عرضه خود به شدت احساس کردند. کمبود قطعات برای تأمین‌کنندگان رده پایین، نبود کارگرانی که به دلیل بسته شدن راه‌های ورود و خروج مناطق آلوده نمی‌توانستند بر سر کار بروند، الزامات سختگیرانه شرکت‌ها برای ایجاد اقدامات حفاظت ایمنی کافی و تأمین تجهیزات مناسب برای کارمندان، بازسازی آهسته ظرفیت شبکه حمل و نقل به دلیل بسته شدن جاده‌ها و سایر مقررات و اولویت‌های اضطراری از جمله این تأثیرات است.
با این حال بسیاری از سازنده‌های اصلی قظعات تولید جهانی به‌منظور جبران فرصت‌های ازدست‌رفته مبنی‌بر تأمین‌کنندگان اصلی بودن و بازگرداندن بعضی از اولویت‌های اصلی تجاری به کارخانه‌های خود، سعی دارند از راهکارهای جایگزین هم‌چون انتقال سریع سفارشات به تأمین‌کنندگان ثانویه یا ثالث استفاده کنند، برخی حتی سعی کرده‌اند که از سیستم‌های تولیدی خود برای تولید محصولات کاملاً متفاوت از تولیدات خود بهره گیرند و در عین جلوگیری از تعطیل شدن صنایع خود، درآمدهای ارزشمند و شهرت مثبتی را برای شرکتشان ایجاد کنند. در این میان به‌منظور جذب نیروی کار برای تأمین نیازهای تولید نیز کارخانه‌های چینی از قوه خلاقیت و تدبیر بهره گرفته و حتی در حال انجام مذاکره با دولت‌های محلی برای دریافت اجازه ارسال وسایل حمل و نقل به‌منظور بازگرداندن نیروی کار خود از مناطق دور دست هستند، بعضی دیگر برای جبران کمبود نیروی کار اقدام به اتوماسیون‌سازی کرده‌اند و برخی در حال استفاده از فن‌آوری‌های روز برای آموزش نیروهای تازه‌کار خود هستند. علاوه بر این، از آنجایی‌که بحران کووید ۱۹ منجر به تشدید رقابت برای منابع باارزش عرضه شده، در بعضی از بخش‌های صنعتی از جمله تولید وسیله نقلیه الکتریکی (EV)، قدرت خرید از OEMها (سازنده‌های اصلی قظعات) به تأمین‌کنندگان تغییر یافته است.
به طور سنتی، هنگام تبیین استراتژی‌های زنجیره ارزش عرضه، مدیران هزینه، کیفیت و تحویل را به عنوان معیارهای اصلی در نظر می‌گیرند. تعیین این زنجیره‌ها زمان‌بر است و برای واجد شرایط بودن، باید تأمین‌کنندگان بالقوه در زمینه‌های اثبات کیفیت و ظرفیت تولید، تحویل محصولات، تناسب هزینه‌ها و توانایی خود برای پاسخگویی برای مهندسی لازم یا تغییرات زمان تقاضا تلاش کنند. بدین ترتیب زنجیره‌های ارزش عرضه برای نیازهای بلندمدت طراحی می‌شوند. با این حال بحران‌های جهانی هم‌چون شیوع بیماری‌های همه‌گیر، بلایای طبیعی، تغییرات آب و هوایی و تنش‌های ژئوپلیتیکی (سیاسی-جغرافیایی) می‌تواند منجر به ایجاد اختلالات قابل‌توجهی در عرضه قطعات یا محصولات شود و تغییر زنجیره‌های مشخص‌شده برای سازگاری با اختلالات غیرقابل‌پیش‌بینی بسیار دشوار است. کووید ۱۹ به شرکت‌ها یادآوری کرد که طراحی زنجیره‌های تأمین آینده نیازمند ایجاد استراتژی‌های جدید تجاری است که علاوه بر معیارهای سنتی، دربردارنده اقدامات جدید عملکردی از جمله مقاومت، توان پاسخگویی و تنظیم مجدد نیز باشد.
از سوی دیگر حرکت به جلو نیازمند زیرساخت‌ها و ابزارهای فنی برای ایجاد شفافیت در زنجیره‌های عرضه جهانی با در نظر گرفتن ابهامات و عوامل خطر و برنامه‌ریزی برای تقاضای پویای عرضه است. این مدل‌های پیش‌بینی‌کننده به شرکت‌ها کمک می‌کند که وقایع احتمالی مختلف آینده را تجزیه و تحلیل کنند. در حال حاضر نیز خط‌مشی مجمع جهانی اقتصاد برای تولیدات پیشرفته، تجزیه و تحلیل تأثیرات اقتصادی کووید ۱۹ بر زنجیره‌های ارزش است که بدین‌منظور با گردهم‌آوردن مدیران زنجیره تأمین، رهبران برتر عملیاتی و غول‌های صنعتی از دانشگاه‌ها، دولت‌های گوناگون و جوامع مدنی سعی دارد به شرکت‌ها کمک کند تا ضمن مقابله برای دستیابی اهداف بلندمدت سیستمی، پاسخگوی چالش‌های کوتاه‌مدت نیز باشند. لازم ذکر است که چین در این زمینه از هیچ گونه تلاشی فروگذار نکرده و سعی دارد با قدرتی بیش از پیش به صحنه رقابت‌های اقتصادی جهان بازگردد.
نظر شما