امیرحسین شبانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: قرنطینه موضوعی است که باید با پاسخ دادن به سه سوال، چیستی، چرایی و چگونگی قرنطینه مورد بررسی قرار بگیرد، چنانچه به صورت علمی به این سه سوال پاسخ داده نشود، نمی‌توان به نتیجه مطلوب رسید.
وی افزود: قرنطینه یک سیاست محدودسازی موقت و وابسته به مکان و زمان است که اجرای آن در شرایطی خاص ممکن است در مقیاس یک خانه تا یک کشور اعمال شود و یکی از سیاست‌های مقابله با بیماری‌های همه گیر از جمله کرونا است.
این کارشناس شهرسازی با بیان اینکه کرونا یک بیماری جهانشمول شده است، خاطرنشان کرد: باید در سیاستگذاری‌های مدیریت بحران، بسته به شرایطی که در آن قرار داریم، مجموعه‌ای از سیاست‌های مقابله با شیوع این بیماری را در دستور کار قرار دهیم و بهترین انتخاب را از بین مجموعه این سیاست‌ها داشته باشیم.
شبانی تاکید کرد: مهمترین مرجعی که می‌تواند توجیه چرایی قرنطینه را انجام دهد، مدیریت بحرانی است که با آمار و ارقام و رفتار این پدیده به طور عینی، کارآمد و به روز در تماس است.
وی ادامه داد: هیچ مرجعی به اندازه مدیریت کلان بحران نمی‌تواند توجیه لازم را برای قرنطینه داشته باشد، زیرا زمانی سیاست قرنطینه دنبال می‌شود که احساس شود ظرفیت سیستم سلامت یک شهر، روستا یا یک کشور در پاسخ دادن به بحران، از حد خود خارج شده است.
این دکترای شهرسازی افزود: هیچ نهادی آگاه‌تر از مدیریت سلامت در مقیاس‌های خرد تا کلان نیست زیرا می‌تواند ظرفیت سیستم سلامت را بسنجد و تشخیص دهد این سیستم تا کجا می‌تواند کنترل این حجم از بیماری را مدیریت کند.
شبانی تصریح کرد: در این دوره زمانی یکی دو ماهه اخیر که این بیماری شایع شده است، کشورهای مختلف جهان سیاست‌های متنوعی را در پیش گرفته‌اند؛ چین از قرنطینه کردن شهر ووهان آغاز کرد و ایتالیا اخیراً کشور را کامل قرنطینه کرده، اسپانیا نیز این تجربه را به شکلی دیگر، در چنین مقیاسی انجام داده است.
وی گفت: برخی کشورها مثل سنگاپور و مالزی با ایزوله افراد مبتلا، جدا کردن آنان ا جامعه و ممنوعیت ورود افراد مشکوک، موفق به مهار شیوع بیماری شده‌اند، بنابراین همه کشورها با شرایط به نحو مشابهی برخورد نکرده‌اند اما تجاربی از این کشورها به دست آمده که باید حتماً به آن توجه کنیم.
این دکترای شهرسازی عنوان کرد: به طور خاص باید تجربه کشورهای جنوب شرق آسیا همانند چین و کشورهای نزدیک به آن، از جمله کره، سنگاپور و ژاپن مورد توجه قرار بگیرد، در صورتی که بتوانیم شرایط قرنطینه کامل را در کانون‌های اصلی بیماری ایجاد کنیم، این راهکار مفید است اما یک قرنطینه بد، می‌تواند موجب ایجاد مشکل جدیدی شود.
نظر شما