به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، وقوع و شیوع بیماریها شهرها را شکل میدهد. برخی از نمادینترین تحولات در برنامهریزیها و مدیریتهای شهری گذشته در پاسخ به بحرانهای بهداشت عمومی همچون شیوع و همهگیری یک بیماری انجام گرفته است. در حال حاضر نیز بیماری عفونی کووید ۱۹، همچون همتایان قدیمی خود، به احتمال زیاد میتواند آثاری ماندگار بر فضاهای شهری برجای بگذارد. این بیماری نحوه مطالعه شهرها و چگونگی زندگی در آنها را متحول میکند.
بخش عمدهای از گزارشات مربوط به کووید ۱۹ بهشکلی است که گویا فضاهای شهری و مردم ساکن برای اولین بار با تهدید ناشی از یک بیماری همهگیر مواجه شده است درحالیکه تاریخ شهرها همیشه پر از شیوع بیماریهای عفونی و فراگیر بوده است. به همین دلیل تمامی مسئولان و پزشکان موجود در شهرها آن را پدیده جدید و عجیبی نمیدانند. تنها نکتهای که لازم است در برخورد با این ویروس جدید مدنظر قرار گیرد، نداشتن نتیجهگیریهای عجولانه و اثباتنشده درباره آن است زیرا خطر مرگ و میر در اثر ابتلاء به آن بسیار کمتر از همتایان قدیمیاش است.
با این حال باید در نظر داشت که آنچه در رابطه با کووید ۱۹ جهان را به چالش کشیده، قدرت انتقال بسیار سریع آن از یک فرد به دیگری است و اینکه قرنطینهها تنها در صورتی مؤثر واقع میشود که تمامی موارد ناقل بیماری شناسایی و ارتباطات چند روز اخیر آنها به طور کامل ردیابی شوند که این کار دشوار است زیرا علائم این بیماری با تأخیر فراوان خود را نشان میدهد. با این حال میتوان از تکرار یک فاجعه بزرگ تاریخی همچون همهگیری آنفلولانزای اسپانیا در سال ۱۹۱۸ جلوگیری کرد زیرا ماجرای کووید ۱۹ در اصل شامل اتصالات روستاها به شهرها و محوطههای نیمهشهری در مناطقی است که در اغلب مواقع روی نقشه جهان دیده نمیشوند.
سیستمهای شهری بسیار پیچیده است و این نکتهای بسیار ارزشمند تلقی میشود. برای مثال به راحتی میتوان به شهرهای بزرگ و زنجیرههای تأمین جهانی نگاه کرد و فهمید که با همهگیری مواجه است یا خیر. اما داستان در مورد شهرهای درجه سوم و مناطق نیمهشهری متفاوت است و در واقع مربوط به مجموعه گستردهتری از مناطق شهری میشود. در این زمینه بخشی از تاریخ شهرسازی و مدیریت آن، شامل ارائه راهکار برای مقابله با شیوع بیماریهای عفونی و فراگیر است که هرچند از شیوههای علمی، اصول تعیینشده و سیاستهای خاص پیروی نمیکند ولی با استفاده از شیوههای آزمون و خطا در طول چندین سال تجربه برای آنها به دست آمده است. تعمیم دادن این مسئله به کووید ۱۹ هنوز زود است ولی بهطور حتم پیرامون مشکلآفرینی تراکم جمعیت شهرها در رابطه با گسترش این بیماری، بحثهای بسیاری وجود دارد.
این بیماری چالشی اساسی برای چگونگی مدیریت شهری ایجاد میکند چراکه تجدید نظر در اصول مدیریت تراکم یک نکته کلیدی برای بقای طولانیمدت در جهانی مواجه با همهگیری یک بیماری است. بخشی از این امر به معنای تفکر در مورد متمرکز نبودن خدمات اساسی در یک نقطه (مثلاً بیمارستان بزرگ شهر) و حبابسازی بعضی از پرسشهای کلیدی است که شهرنشینی مطلوب را در مقابل آنچه قرار میدهد که از منظر بیماریهای عفونی معقول به نظر میرسد. این تفکر شامل عمومیت بخشیدن جهانبینی و اندیشهای فراتر از تفکرات جهانی به شهرها میشود؛ همانطور که شیوع بیماریهای پیشین، انسان را وادار به فکر کردن در مورد بعضی اصول اساسی درباره ارتباطات موجود میان این سیستم بسیار بزرگ کرد.
بنابراین لازم است با استفاده از منابع اطلاعاتی مختلف، تصور جدیدی از دادههای شهری قابل اتکا و بهتر بهدست آورد. تبدیل این اطلاعات بهدستآمده به تغییرات درونی محیطهای ساختهشده، منجر به بازسازی و بهسازی شهرها میشود. البته این امر باعث به وجود آمدن تغییر در انقلاب دیجیتال فعلی و بهچالشکشیدن شواهدی میشود که دارای سطوح مختلف مشروعیت است و منجر به مشروعیت انواع مختلف دانش شهری و لزوم تفکر مجدد در مورد منابع صحیح آنها میشود. با این حال باید در نظر داشت که لازم است این تغییرات در چارچوب تغییرات اقلیمی و پایداری انجام گیرد زیرا برای مثال چنانچه به جای متراکمسازی شهرها اقدام به گسترش آنها شود، باید از راهکارهای ارتباطی مناسبتری نسبت به نمونههای موجود استفاده شود.
در این میان میتوان از قدرت خدمات دیجیتالی و فنآوریهای هوشمندی که در گذشته در دسترس نبوده است نیز بهره فراوان برد. باید توجه داشت آنچه که باید تغییر کند شامل مواردی همچون متمرکز نبودن خدمات، مدیریت بهتر منابع، شبکههای شخصی کوچکتر و غیره میشود که با تمایل برای ایجاد تغییر کاملاً متفاوت و نیازمند راهکارهای عملگرا است. در این زمینه توجه به زیرساختهای دیجیتالی اهمیت بسزایی دارد.
نظر شما