امیرحسین شبانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: فضای شهری در ادبیات تخصصی شهرسازی، مکان تبلور حیات مدنی شهر است، بدین معنا که در صورت حذف فضاهای شهری و همگانی، عملاً شهر تبدیل به یک مجموعه خوابگاهی می‌شود که قرار نیست مطالبات، تبادلات و تعاملات اجتماعی در آن اتفاق بیفتد.
وی افزود: در صورت حذف فضاهای شهری و همگانی، هویت و شاکله شکل گیری اجتماعی و کالبدی شهر مخدوش می‌شود در حالی که فلسفه شکل گیری شهرها در همین فضای شهری قابل رصد است.
این دکترای شهرسازی تصریح کرد: هرچقدر فضاهای شهری سرزنده و کامل‌تری داشته باشیم تا شهروندان بخشی از زندگی اجتماعی خود را در اینگونه فضاهای رسمی عمومی بگذرانند، شهری با هویت‌تر، سرزنده‌تر و آرمانی‌تر خواهیم داشت.
شبانی تاکید کرد: چنانچه این دیدگاه مدنظر مدیران و برنامه ریزان شهر قرار بگیرد، ایجاد برخی زیرساخت‌ها، تأسیسات و امکانات شهری از جمله سرویس‌های بهداشتی، مبلمان شهری و نورپردازی‌ها می‌تواند یک مجموعه شهری را کامل و هدف نهایی حیات شهری را محقق کند.
وی خاطرنشان کرد: یکی از معضلات عمده شهرسازی امروز، درگیر بودن مدیریت شهری با مسائل جاری و مقطعی، به دلیل محدودیت‌های فراوان زیرساختی و اقتصادی است که موجب غفلت از پیاده‌سازی متناسب زندگی اجتماعی در شهرها شده است.
این کارشناس شهرسازی با بیان این که کنار گذاشتن حیات اجتماعی سنتی ایرانی موجب کاهش کیفیت فضاهای شهری شده است، عنوان کرد: در دوره معاصر، شهرسازی به یک مجموعه محدود از سیاستگذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌ها کاربری زمین تقلیل پیدا کرده و مفهوم حیات اجتماعی به درستی تعریف نشده است.
شبانی تصریح کرد: ظرف شکل‌گیری حیات اجتماعی، فضاهای شهری است و وجود برخی امکانات و زیرساخت‌ها، حضور شهروندان را بیشتر می‌کند، یکی از این امکانات سرویس‌های بهداشتی عمومی است.
وی ادامه داد: سرویس بهداشتی یکی از ساده‌ترین و در عین حال اساسی‌ترین امکانات فضاهای شهری، هم برای شهروندان و هم برای جهانگردان است، شاید این موضوع پیش پا افتاده به نظر برسد، اما دسترسی به سرویس‌های بهداشتی مناسب و با کیفیت ، بخشی از استانداردهای گردشگری در شهرها و از جمله امتیازات مدنظر، به منظور تعیین یک شهر به عنوان مقصد گردشگری است.
این کارشناس شهرسازی با بیان این که مکان‌یابی فضاهای عمومی باید متناسب با ویژگی‌های فضایی شهر باشد، گفت: این مکان‌یابی، بسته به حجم و نوع تردد جامعه شهروندی، گردشگران، رهگذران و کسبه و کاربری فضاهای شهری تعیین می‌شود.
شبانی تاکید کرد: بازگشت به تعریف حیات اجتماعی و فضای شهری سرزنده به عنوان ظرف حیات اجتماعی در شهر، به انتخاب نوع امکانات مورد نیاز برای فضاهای شهری کمک می‌کند.
نظر شما