به گزارش ایمنا، مریم سبقت الهی قصه گوی خانه کودک گفت: با توجه به جذابیتی که قصه برای بچه‌ها دارد متوجه شدم که آنها با قصه می‌توانند خیلی راحت تر از بیان مستقیم، آداب و مهارت‌های زندگی و اخلاق نیکو را یاد بگیرند لذا به صورت جدی در دوره‌های قصه گویی شرکت کردم و اکنون دو سال است که در خانه کودک به قصه گویی برای کودکان مشغول هستم.
این کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی با بیان اینکه قصه زبانِ غیر مستقیم است، افزود: بچه‌ها بسیار باهوش هستند و از سویی نصیحت مستقیم را نمی‌پذیرند لذا باید مسائل تربیتی را با زبان قصه و بسیار غیر مستقیم برای آنها گفت و در ادامه فعالیت‌های سرگرم کننده مربوط به قصه را انجام داد تا ذهن کودک بتواند موضوع تربیتی مورد نظر را بپذیرد و به آن عمل کند.
وی تصریح کرد: قصه گویی هیچ محدودیتی ندارد و از کوچک تا بزرگسال به قصه علاقمندند اما تأثیرگذاری آن روی کودکان سنین ۴ تا ۱۰ ساله بیشتر است.
سبقت الهی افزود: برای کودکان باید از همان خردسالی قصه گویی را آغاز کرد تا انتزاع ذهن آنها برای پذیرش قصه از سوی قصه‌گو یا والد بالا برود؛ اگر این کار انجام نشود و کتاب هم برای کودکان خوانده نشود، انتزاع و قدرت تخیل کودک برای فهم قصه پایین می‌آید؛ درست است که بچه‌های ما متوجه می‌شوند مادر در حال قصه گفتن، از زبان شخصیت‌های داستان صحبت می‌کند یا عروسک گردان است که جای عروسک حرف می‌زند اما اگر انتزاع و تخیل ذهنی کودک بالا باشد به راحتی قصه و نمایش را می‌پذیرد و سخن شخصیت‌های داستان به دل او خواهد نشست.
وی با بیان اینکه جای زنگ قصه در مدارس بسیار خالی است، ادامه داد: قصه گویی در سال‌های اخیر به روش مدرن بیشتر از قبل در حال انجام است لذا امیدواریم در آموزش و پرورش نیز با توجه به اینکه از آموزش محوری به سمت مهارت محوری در حرکت است به موضوع قصه گویی توجه بیشتری صورت گیرد؛ چراکه قصه گویی و نمایش خلاق تأثیر شگرفی بر افزایش اعتماد به نفس بچه‌ها دارد و آنها را با کارهای گروهی آشنا و عجین می‌کند.
نظر شما