به گزارش ایمنا و به نقل از مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، رویا صدقی، مجری این طرح پژوهشی درباره اهمیت آن گفت: اگرچه استخوان به عنوان محکم‌ترین بافت بدن شناخته می‌شود، اما به دلایل مختلفی مانند بیماری، حادثه، مشکلات مادرزادی، از بین رفتن استخوان و سرطان‌های مختلف احتمال آسیب رسیدن به آن وجود دارد. از گذشته‌های دور، همواره پزشکان در سراسر دنیا با مشکلات مربوط به بافت اسکلتی به عنوان یکی از مهم‌ترین مشکلات بالینی مواجه بوده‌اند.
وی ادامه داد: یکی از اصلی‌ترین راهکارهایی که تاکنون برای رفع انواع نقص‌های استخوانی و غضروفی پیشنهاد شده و بیش از نیم‌قرن است که کاربرد دارد، استفاده از انواع مواد زیستی در تهیه کاشتنی‌ها و داربست‌ها در مهندسی بافت استخوان است.
به گفته صدقی، مهندسی بافت علم طراحی و تولید بافت‌های جدید برای ترمیم اندام‌های آسیب دیده و جایگزینی قسمت‌های از دست رفته به علت عوامل مختلف است. از همین رو مهندسی بافت به روشی امیدبخش جهت ترمیم یا تعویض بافت آسیب دیده تبدیل شده و برای بازسازی و ترمیم بافت‌ها و اندام‌هایی مانند استخوان، پوست، قلب، اعصاب، غضروف استفاده شده است.
مجری این طرح پژوهشی خاطرنشان کرد: نتایج نشان می‌دهد که این نانوالیاف به دلیل داشتن ویژگی‌های شیمیایی و فیزیکی مناسب موجب افزایش سرعت ترمیم استخوان می‌شود. همچنین خواص ضدمیکروبی مناسب داربست‌های تهیه شده موجب کاهش یا حذف عفونت‌های احتمالی عمل جراحی برای کاشت این داربست‌ها درون بدن می‌شود؛ بنابراین انتظار می‌رود داربست‌های نوین تهیه شده به عنوان جانشینی بالقوه برای ترمیم ضایغات استخوانی به کار گرفته شود.
نظر شما