به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شهر صنعتی سورات معروف به شهر الماس، دومین شهر بزرگ استان گجرات در هند و دریابندر سابق آن است. پس از وقوع اولین سیل در سال ۱۶۶۴، این شهر در حال نبردی دائمی برای عقب راندن آب‌های مهاجمی است که با توجه به موقعیت جغرافیایی آن، به‌طور مداوم برای شهر و ساکنانش مشکل ایجاد می‌کند. قرار گرفتن در دهانه رود تاپتی، نزدیکی به دریای عرب و وجود بیش از ۳۰ کیلومتر نهر جاری، این شهر را مستعد وقوع سیل‌های خطرناک می‌کند؛ اتفاقی که تقریباً در هر چهار سال یکبار با شدت و در حجمی عظیم رخ می‌دهد و تغییرات آب و هوایی بر شدت آن می‌افزاید.
با این حال، وجود خطری به این بزرگی مانعی برای مهاجرت مردم از سایر نقاط دنیا به سورات نمی‌شود، تاجایی‌که جمعیت دومیلیون و یک‌صدنفری آن در سال ۲۰۰۱ در حال حاضر به ۶میلیون و ۶۰۰ هزار نفر رسیده است و بنا بر پیش‌بینی سازمان ملل متحد تا سال ۲۰۳۲ به بیش از ۱۰ میلیون خواهد رسید. این افزایش، مسئولان و برنامه‌ریزان شهری را بر آن می‌دارد که به دنبال راهکارهایی جدید برای پیروزی در مبارزه با جاری شدن سیلاب‌های خطرآفرین در سورات باشند.
یکی از این راهکارها، تغییر شکل و بازسازی نهرهای جاری در شهر به کمک ایجاد دیوارهای نگهدارنده‌ای از جنس بتون مسلح است که جریان آب را به اطراف هدایت می‌کند. علاوه بر این قرار است در نزدیکی این نهرها پارکی دارای تنوع زیستی، استخر و مسیر دوچرخه نیز ساخته شود. بودجه موردنیاز برای این تغییرات از محل فرآیند تبدیل سورات به شهری هوشمند تأمین می‌شود که بخشی از طرح ملی دولت هند در سال ۲۰۱۵ برای هوشمندسازی یک‌صد مورد از کل شهرهایش است.
با این حال مشکل بزرگ‌تری نیز در رباطه با رود تاپتی وجود دارد. پس از جاری شدن سیل بزرگ سال ۱۹۶۸، سد عظیم اوکای روی این رود ساخته شد که علاوه بر مدیریت جریان آب و کنترل وقوع سیل، تولید نیروی برق و تأمین آب مورد نیاز برای زراعت را نیز برعهده دارد. با این حال این اولویت‌ها اغلب با یکدیگر در تضاد هستند. برای مثال تولید برق نیازمند حفظ سطح آب تا بیش‌ترین حد ممکن است در حالی که برای کنترل وقوع سیل لازم است سطح آب را پایین نگه داشت.
از سوی دیگر سد اوکای به یکی از بزرگ‌ترین منابع برای تأمین نیازهای شهرها و صنایع گوناگون هند تبدیل شده است که این واقعیت فشار وارده برای حفظ حداکثر میزان ذخیره‌سازی آب در آن را افزایش می‌دهد. گسترش شهر نیز این وضعیت را تشدید می‌کند. پس از وقوع سیل بزرگ سال ۲۰۰۶، مساحت سورات سه برابر افزایش داشته است. این امر باعث شده شهری که در گذشته تنها از یک سو به رودخانه می‌رسید، در حال حاضر در دو سمت رودخانه امتداد داشته باشد و دشت‌های سیلابی اندکی برای آن باقی بماند، حال آنکه این دشت‌ها، مناطقی کم‌ارتفاع و تشکیل‌شده از رسوب در مجاورت رودخانه هستند که به میزان چشمگیری از ورود سیلاب به شهر جلوگیری می‌کنند.
با توجه به این مشکل، دولت سورات با راه‌اندازی نوعی سیستم هشدار اولیه، اقدام به ایجاد یک خاکریز در اطراف رودخانه و طراحی وب‌سایت و برنامه‌های قابل نصب روی تلفن‌های همراه کرده است که با در اختیار داشتن جزئیات سطح آب پشت سد، در صورت بروز موارد اورژانسی به مردم شهر پیام‌های هشداردهنده ارسال می‌کند. آزمایش این اقدامات در سال ۲۰۱۳، مفید بودن آن را به اثبات رساند.
با این حال افزایش میزان بارندگی‌های سالانه منجر به تشدید فرکانس و شدت وقوع سیل در این شهر شده است. از سوی دیگر با وجود قرارگیری بخش عمده‌ای از مناطق شهری و حاشیه‌ای سورات در پایین‌تر از سطح دریا، تخمین زده می‌شود که ۹۰ درصد از مناطق جغرافیایی این شهر تحت تأثیر انواع گوناگون خطرات آب و هوایی هم‌چون سیل، طوفان‌های ساحلی، طغیان رودخانه، گردباد و جاری شدن سیلاب به دلیل وقوع جزر و مد و یا افزایش سطح دریا قرار داشته باشند.
علاوه بر این گسترش بندر هذیرا که در فاصله ۲۴ کیلومتری سورات روی منطقه دشتی اطراف رودخانه تاپتی بنا شده و باعث تغییرات عمده هیدرولوژیکی در این ناحیه شده است، خطرات پیچیده و عظیم‌تری ایجاد می‌کند. این بندر به‌طورچشمگیری منجر به باریک شدن دهانه اتصال این رود به دریا شده است و توسعه صنعتی بزرگ‌مقیاس آن باعث افزایش سریع سطح آب در این بخش می‌شود. بنابراین می‌توان گفت که سورات در مرحله‌ای قرار دارد که وقوع سیل‌های سهمناک در آینده آن اجتناب‌ناپذیر است و مردم آن نیاز دارند چگونگی زندگی کردن در کنار سیلاب و مدیریت صحیح آن را فرابگیرند تا وقوع سیل نتواند روند عادی زندگی آن‌ها را دچار اختلال کند.
نظر شما