به گزارش خبرنگار ایمنا؛ اولین کارگاه جشنواره فجر اصفهان شامگاه گذشته (چهارشنبه) با موضوع اقتصاد در سینما و با حضور امیر سمواتی تهیه کننده نام آشنای سینمای ایران برگزار شد. سمواتی در کارنامه خود آثار مشهور و درخشانی دارد، به عنوان مثال می‌توان به فیلم هایی نظیر: دربند، کافه ترانزیت، نفس عمیق و ساکن طبقه وسط اشاره کرد.
او در ابتدای صحبت های خود به تفاوت فیلمساز و سینماگر اشاره کرد و وجه تمایز آن‌ها را چنین شرح داد: امروز همه فیلمساز و عکاس هستند. با گوشی و دوربین هر کسی فیلم می سازد، اما هیچکس حاضر نیست برای فیلم تولد مادر من که توسط دخترم گرفته شده بلیط بخرد.
این تهیه کننده معتقد است: فیلم کوتاه در حد سیاه مشق هم نیست و نباید وقت خود را برای ساخت فیلم کوتاه تلف کرد.
سمواتی ادامه داد: سینماگر کسی است که مخاطب برای دیدن اثر او سر و دست بشکند. فیلمی که مخاطب نداشته باشد، ارزش ندارد. در سینمای آمریکا، چین و هند هم این پدیده (فیلم کوتاه) وجود دارد ولی سینمای بدنه دست افراد دیگری است.
امروز جریان سینما را کمپانی های میجر تعیین می‌کنند
وی درباره سینمای چین و آمریکا توضیح داد و گفت: یکی از اختلافات اساسی چین و آمریکا میزان نمایش فیلم های آمریکایی است، به گونه‌ای که آمریکایی ها می خواهند ۵۰ درصد از فیلم های اکران شده در سینماهای چین محصول هالیوود باشد، اما چینی ها بر این باورند که تنها ۳۰ درصد از سهم اکران باید به تولیدات هالیوود اختصاص یابد.
سمواتی با اعتراف به وجود دید امپریالیستی و اینکه اقتصاد در سینما همه چیز است، در توضیح حرف خود افزود: اقتصاد در سینما رابطه مستقیم با فرهنگ ملل دارد. دوستی تهیه‌کننده در آمریکا دارم، برای یک پروژه مشترک با چینی ها به توافق رسیده بود که ۷۰ درصد هزینه تولید را کمپانی چینی بپردازد، نکته جالب این است که در آمریکا پروانه تولید برای این اثر صادر نشد و شورای مسئول در این مورد به ریاست استیون اسپیلبرگ بر این باور بودند که حداقل سهم کمپانی آمریکایی باید ۵۰ درصد باشد، چرا که در صورت سهم بیشتر چینی ها به همان میزان فرهنگ چینی نیز بر مضمون فیلم غلبه می‌کند.
این تهیه کننده برای درک بهتر مخاطب از تاثیر اقتصاد و کمپانی های قدرتمند در سینما، مسیر جهانی شدن جدایی نادر از سیمین را مثال زد و گفت: ساخت این فیلم در ایران ۷۰۰ الی ۸۰۰ میلیون تومان بودجه برد، کمپانی فرانسوی ممنتو حق پخش فیلم و مالکیت آن را چهار میلیون دلار خرید، سپس کمپانی سونی پیکچرز ۱۲ میلیون دلار به ممنتو پرداخت کرد و مالک فیلم شد. فروش گیشه جدایی نادر از سیمین در آمریکا و جهان مبلغی بالغ بر ۸۰ میلیون دلار بود. اگر هر مرحله مجزا بررسی شود تهیه کننده ایرانی و ممنتو هر کدام ۴۰۰ درصد سود کرده اند اما در واقع سود اصلی بیش از ۶۰۰ درصد نصیب کمپانی سونی پیکچرز شد. این روند به خوبی مشخص می‌کند که جایگاه سینما و ارزش کمپانی ارائه کننده، چقدر در فروش یک فیلم تاثیر دارد.
اکثر فیلم های منتخب ایرانی در اسکار اصلاً دیده نمی‌شوند
وی ادامه داد: اگر فیلم میجر نداشته باشد در اسکار اهمیتی ندارد، به همین دلیل اکثر آثار ارسالی از ایران در اسکار اصلاً دیده نمی‌شود. آکادمی اسکار راهی برای درآمدزایی بیشتر و شناسایی فیلم های با ارزش است.
سمواتی نقش و اهمیت بازیگر در اقتصاد سینما را بسیار پررنگ دانست و گفت: در فیلم کافه ترانزیت رقم مورد نظر من برای دستمزد پرویز پرستویی هشت میلیون تومان بود ولی او به کمتر از ۱۲ میلیون راضی نشد در نهایت این رقم را پرداختم چرا که مطمئن بودم تاثیر حضورش به تنهایی ۳۰-۴۰ میلیون فروش می‌کند.
این تهیه کننده افزود: پارامتر بازیگر ۵۰-۷۰ درصد سالن سینماست، ترکیب یا آشپزی بازیگران فیلم شکل اثر را تغییر می دهد. اگر یک فیلم کوتاه ضعیف و فاقد فیلمنامه را مهران مدیری بازی کند سینماداران آن فیلم را اکران می‌کنند. در فروش گیشه پارامتر های اقتصادی مهمتر از محتوا فرم است، یک بازیگر می‌تواند تا ۷۵ درصد موفقیت فیلم را جلو ببرد، حتی فیلم دولتی که برگشت سرمایه برایشان اهمیت ندارد به پارامتر بازیگری برای دیده شدن نیاز دارند.
فیلم آقای مجیدی محمد رسول الله با تارگت جهانی ساخته شد ولی پارامترهای جهانی نداشت، اگر هدف جهانی دارید؛ آنتونی کویین، جکی چان یا آرش خان باید در آن حضور داشته باشند.
وی در ادامه افزود: در سینمای ایران نمایش شکوه و عظمت نداریم ما در حوزه شهرت در سینما جز ۴-۵ کشور اول در جهان هستیم و این مدیون نگاه انسانی سینمای ایران است نگاهی که مرهون زحمت سینماگران ایرانی است. در استثناهایی فیلم های ایرانی برای نمایش عظمت تلاش کرده اند، مثل هلیکوپتر در فیلم چ یا فیلم ملک سلیمان ولی چون این کاره نیستیم، خروجی کار الکن می‌شود.
کل گردش مالی سینمای ایران کمتر از یک فیلم هالیوودی است!
سمواتی یکی از دلایل نبود عظمت و شکوه در سینمای ایران را تفکر حاکم دولتی بر سینما دانست و گفت: در حال حاضر با بودجه زیر سه میلیارد تومان نمی‌شود در ایران فیلم ساخت که برابر است با ۲۵۰ هزار دلار، این عدد در دنیا خنده دار است.
این تهیه کننده خاطرنشان کرد: کل گردش مالی سینمای ایران با بودجه یک فیلم سینمایی متوسط در هالیوود یا بالیوود برابری می کند این حاصل تزریق نگاه دولتی است. یک فیلم هنری کم هزینه بسازیم و در جشنواره جایزه بگیرد و در دنیا برایمان دست بزنند.ما در این چهل سال اصلاً به فکر اقتصاد سینما و افزایش درآمدزایی آن نبوده‌ایم.
نظر شما