به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، تالاب‌ها، اکوسیستم‌هایی متنوع شامل گیاهان و حیوانات اکثراً آبزی است که به دلیل وجود آب، شور یا شیرین، ایجاد می‌شود و ممکن است همیشگی یا موقت در یک محل وجود داشته باشند. این سیستم‌های طبیعی با وجود ویژگی زادآوری نقشی اساسی در بقای جانداران وابسته به خود هم‌چون انواع گیاهان، آبزیان، پرندگان، خزندگان و حشرات ایفا می‌کند.
با این حال این زیستگاه‌های پرمزیت، زیبا و مورد نیاز برای بقای آینده شهری، در طول سالیان دراز دستخوش تغییراتی بر مبنای ناآگاهی، کوته‌فکری، جاه‌طلبی، خودخواهی و سطحی‌نگری انسان شده است و به‌عنوان زمین‌های گل‌آلود بی‌فایده‌ای که منجر به افزایش موجودات موذی و حشرات ناقل بیماری می‌شود، در بیشتر موارد خشک، نابود و تخریب شده یا به‌عنوان زباله‌دان صنعتی و زمین‌های زراعی و پرورش آبزی تغییر کاربری داده است. برخورد و عملکرد نادرست با این پدیده‌های طبیعی زیستی باعث عواقبی هم‌چون نابودی هزاران گونه گیاهی و جانوری ارزشمند، بهم خوردن تعادل و توازن حیات در سراسر سیاره، از بین رفتن منابع طبیعی و بروز انواع مشکلات زیست‌محیطی می‌شود که تأثیراتی مستقیم بر سلامت تمامی موجودات ساکن کره زمین دارد.
با این حال و علی‌رغم افزایش آگاهی نسبت به اهمیت تالاب‌ها در کل جهان که شامل مواردی هم‌چون تأمین آب موردنیاز، کنترل سیل و روان‌آب، فرآوری زباله‌های زیستی، بهبود وضعیت فضای سبز، کمک به سهولت معیشت انسان‌ها و غیره می‌شود، هنوز هم می‌توان در بخش‌های گوناگون سراسر دنیا شاهد برخوردهای خصمانه انسان با این زیستگاه‌های طبیعی بود.
برای مثال کشاورزان بخش‌هایی از داکوتای شمالی با وقوع این چرخه طبیعی و وجود تالابهایی که حدود ۱۰ هزار سال پیش توسط یخچال‌های طبیعی ایجاد و تاکنون دوام داشته‌اند، خصومت خاصی دارند؛ چرا که این سوراخ‌های گلی منجر به خراب شدن تراکتورهای آن‌ها می‌شود، بذرهای تازه کاشته شده را خراب می‌کند، محصولات تازه رسته را از بین می‌برد و تنها ساقه‌هایی بی‌جان از تولیدات کشاورزی به جا می‌گذارد. به همین دلیل بسیاری از آن‌ها به منظور جلوگیری از ایجاد حفره‌های آبی، زمین‌های اطراف حفره‌ها را شخم می‌زنند و اقدام به کاشت چرخشی بذرها می‌کنند تا از چرخه ایجاد فصلی تالاب‌ها ممانعت بعمل آورند چرا که این امر منجر به حضور پرندگان مهاجر بی‌شماری نیز می‌گردد. برخی دیگر از کشاورزان با حذف تالاب‌ها مسیری برای کاشت ذرت به وجود می‌آورند. این عده بر این باور هستند که وجود تالاب‌های مزاحم این ناحیه منجر به پایین آمدن کیفیت محصولات و نیز اتلاف انرژی می‌شود که برای نسل آینده اصلاً خوب نیست. آن‌ها معتقدند آنچه که آیندگان به آن نیاز دارند غذا و مواد غذایی است نه چاله‌های بی‌فایده‌ای که همه چیز را می‌بلعد.
علی‌رغم تلاش‌های سطحی‌نگرانه این عده، در منطقه‌ای که شامل بخش‌هایی از پنج ایالت و سه استان کانادا می‌شود هنوز هم میلیون‌ها تالاب وجود دارد که البته کشاورزان به‌طور خستگی‌ناپذیری در حال زهکشی آب از این مناطق و یا شخم زدن زمین‌های اطراف آن هستند به طوری که " آیووا" ۹۹ درصد و " مینسوتا" ۹۵ درصد از تالاب‌های خود را از دست داده‌اند، با این حال وضعیت در داکوتا و مونتانا هنوز هم امیدوارکننده است.
نکته امیدوارکننده‌تر این است که دانش امروز پی به اهمیت تالاب‌ها برده است و با وجود امکانات پیشرفته، تعداد دقیق تالاب‌های موجود و از میان رفته را در اختیار دارد. در حال حاضر تنها عاملی که می‌تواند حیات این اکوسیستم‌ها را بازگرداند و به حفظ بقای سایر بازماندگان کمک کند، اقدامات دولت‌ها در این زمینه به حساب می‌آید چرا که علی‌رغم دستکاری‌های انسانی، هنوز هم طبیعت درصدد جبران خسارت‌ها است. با این وجود تلاش‌های طبیعت زخم‌خورده کافی نیست و لازم است انسان نیز دست به اقداماتی بزند.
مقامات این مناطق صدها میلیون دلار صرف تلاش برای بازگرداندن حیات به تالاب‌ها و یا حداقل متوقف کردن ضررها کرده‌اند. این تلاش‌ها شامل تحت نظارت قرار دادن همتایان داکوتای شمالی می‌شود. در این بخش‌ها، به کمک آژانس فدرال "خدمات ماهی و حیوانات وحشی ایالات متحده" مجموعه‌ای از خندق‌های ساخت انسان روی مراتع ایجاد شده است که آب لازم برای پرورش غذای مورد نیاز دام‌های کشاورزان و مناطقی برای پرندگان ساکن چمن‌زارها و انواع آبزی فراهم می‌آورد. در حال حاضر تنها نگرانی موجود در این مناطق کمبود بارش باران است که به دنبال تغییرات جوی به وقوع پیوسته است. با این حال بر طبق گزارشات کارشناسان احیای تالاب‌ها نقش مؤثری در بهبود شرایط این بخش‌ها داشته است.
البته هنوز هم در این مناطق مزارع عظیم زهکشی‌شده و تحت کشت به چشم می‌خورد. بدترین بخشی که می‌توان از این مزارع به آن اشاره کرد، مزارع ذرت است چرا که تالاب‌ها اولین قربانیان تأمین تقاضا برای اتانول سوختی ذرت به حساب می‌آیند و بدین ترتیب زیستگاه‌های بیشتری از دست می‌روند. از سوی دیگر تالاب‌های کوچک و کم عمق باقی مانده، با جذب پرندگان منجر به بروز خطرات بی‌شماری می‌شود که بقای نسل آن‌ها را تهدید می‌کند. این ناحیه در هر بهار و پاییز شاهد حضور پرندگان مهاجری هم‌چون ابرهایی پراکنده از پرواز دسته‌جمعی قوهای برفی است که در مسیر حرکت از محل تولدشان در کانادا به سمت پناهگاه‌های زمستانی جنوبی می‌روند و به مدت چند روز میهمان بدنه‌های آبی آن ناحیه می‌شوند. با این حال نابودی این بدنه‌های آبی در اثر اهمال‌کاری‌های انسانی زمینه‌ها نابودی آن‌ها را فراهم می‌آورد.
نظر شما