۱۷ فروردین ۱۳۹۹ - ۱۵:۴۵
هنر معاشرت در دوران قرنطینه

ماندن در خانه و قرنطینه اجباری ممکن است عواقبی بسیار فراتر از احساس تنهایی و انزوا ایجاد می‌کند؛ با این حال می‌توان با استفاده از راهکارهایی ساده از اثرات منفی این اجبار کم کرد.

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در چند روز اخیر صدها هزار و حتی می‌توان گفت میلیون‌ها آمریکایی در راستای محدود کردن شیوع کروناویروس‌جدید و به دستور کارفرمایان خود اقدام به دورکاری کرده‌اند. باتوجه‌به وضعیت قابل‌پیش‌بینی که بدون‌شک برای همه افراد مختلف در قرنطینه اجباری رخ خواهد داد و مطابق با تشویق‌های دولتی نسبت به حفظ فاصله اجتماعی و توصیه‌های مقامات بهداشتی مبنی بر اینکه مردم باید تا حد امکان در خانه بمانند، این افراد در همین شرایط علاوه بر کار کردن از راه دور، در حال معاشرت از راه دور نیز هستند. این امر با بهره‌گیری از مجموعه فن‌آوری‌های ارتباطی که در طول همه‌‎گیری‌های گذشته در اختیار نبوده است امکان‌پذیر می‌شود زیرا باتوجه‌به بررسی‌های محققان ارتباطات اجتماعی، درصورتی‌که امکان ملاقات حضوری با دوستان و آشنایان وجود نداشته باشد، می‌توان از راه‌های جایگزین برای بهره‌مندشدن از لذت‌های معاشرت استفاده کرد. هرچند این راه‌ها تأثیر روابط حضوری را ندارند ولی در شرایطی که اجبار به ماندن در خانه با احساس تنهایی و انزوا همراه است می‌تواند نقش مؤثری در کاهش احساسات منفی داشته باشد.

شاید خنده‌دار به‌نظر برسد ولی یکی از راهکارهای مورداستفاده در میان آمریکایی‌ها داشتن وعده‌های غذایی مشترک است که می‌تواند فرصتی برای ارتباط فراهم آورد زیرا به عقیده آن‌ها غذاخورده در کنار هم نشانه اهمیت دادن به روابط است. در این روزهای قرنطینه، بسیاری از دوستان و یا همکاران صمیمی در آمریکا تصمیم گرفته‌اند که با صرف ناهار یا شام در مقابل صفحات کامپیوتر و لپ‌تاپ‌هایشان به "گفتگو و خوردن" بپردازند. از سوی دیگر داشتن ارتباطات تلفنی صوتی یا تصویری یکی از بهترین راهکارهای ایجاد ارتباطات از راه دور و هم‌دلی به‌حساب می‌آید. ازآنجایی‌که ممکن است مشغله زیاد مانعی برای برقراری آن باشد و همچنین اینکه حتی گرفتارترین انسان‌ها هم نیاز به خوردن و آشامیدن دارند، پس بهترین موقعیت برای برقراری ارتباط در دوران قرنطینه داشتن وعده‌های غذایی مشترک محسوب می‌شود.

علاوه بر این در شرایط موجود، گسترش دامنه ارتباطات و نزدیک شدن به افرادی که در گذشته صمیمیت چندانی با آن‌ها وجود نداشته است نقش بسزایی در رفع حس انزوا و ایجاد احساس اجتماعی بودن دارد. برقراری گفتگوهای هم‌زمان منجر به ایجاد این نزدیکی می‌شود و استمرار بخشیدن به آن با ارسال پیامک و یا چت کردن محقق می‌شود.

از دیگر راهکارهای مورداستفاده در این دوران، شروع یک پروژه مشترک است. این پروژه می‌تواند شامل آغاز به دیدن یک سریال، فیلم و یا هرچیزی باشد که می‌توان در جمع‌های کوچک تلفنی یا تصویری آن را مورد بحث و بررسی قرار داد. حتی می‌توان با استفاده از فن‌آوری‌های موجود امکانی ایجاد کرد که فیلم انتخاب‌شده به صورت هم‌زمان در چندین دستگاه از راه دور پخش شود و به‌صورت اشتراکی آن را تماشا کرد.

از سوی دیگر یکی از عناصر مهم داشتن احساس ارتباط اجتماعی، حمایت کردن از دیگران و دریافت حمایت از آن‌ها به حساب می‌آید. این حمایت می‌تواند مادی یا معنوی باشد؛ مثلاً پختن غذای اضافه و ارسال آن برای یک دوست یا مشاوره دادن به دیگران درباره چگونگی دوام آوردن در برابر یک بیماری همه‌گیر و حتی در دسترس بودن برای اطرافیان به‌منظور کاهش فشارهای ناشی از استرس.

از دیگر اقداماتی که می‌توان در این رابطه انجام داد عبارت است از راه‌اندازی بازی‌ها و کمپین‌های از راه دور، داشتن ملاقات‌های کوتاه با دیگران البته به شرط حفظ فاصله اجتماعی و نشان دادن برخوردهای دوستانه مثل یک لبخند آرام‌بخش حتی با غریبه‌ها، مبارزه با یکنواختی ناشی از دیدن در و دیوارهای تکراری و بهره‌مندی از مناظر طبیعی زیبای بیرون از خانه خود که می‌تواند با درخواست از دوستان نسبت به برقراری تماس تصویری از این مناظر نیز انجام گیرد، تغییر نور محیط خود و استفاده از شمع‌ها.

علاوه بر این یادآوری این نکات که همه روابط اجتماعی خوشایند نیست، کمی دور بودن می‌تواند بسیار مفید عمل کند و شرایط انجام فعالیت‌های لذت‌بخش را فراهم آورد، ممکن است در بهبود احساس محبوس شدن در خانه و محرومیت از لذت‌های بیرون از آن مؤثر واقع شود.

کد خبر 403749

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.