مطبوعات و رسانه‌های آزاد و شفاف در هر جامعه‌ای، از ارکان توسعه و دموکراسی محسوب می‌شود، لذا خبرگزاری ایمنا، مرور بربخشی از عناوین مطبوعات کشور را به صورت روزانه در دستور کار خود دارد.
روزنامه ایران، در صفحه نخست امروز خود با تیتر «اقتدار در دریا» به بررسی پیام‌های سیاسی رزمایش نظامی ایران، روسیه و چین پرداخت و نوشت: رزمایش نظامی دریایی مشترک چهار روزه ایران، روسیه و چین با عنوان «کمربند امنیت دریایی» در حالی دومین روز خود را پشت سر گذاشت که رسانه‌های خارجی همچنان مشغول پوشش گسترده و تحلیل‌هایی درباره آن هستند. این رزمایش که روز جمعه با پهلوگیری شناورهای روسیه و چین در بندر شهید بهشتی چابهار آغاز شد و نخستین عملیات مشترک سه کشور از زمان وقوع انقلاب اسلامی در ایران به شمار می‌آید، در جریان رژه بزرگ دریایی در سنت پترزبورگ در ماه ژوئیه سال جاری به توافق سه کشور ایران، روسیه و چین رسیده بود.
هرچند از رزمایش مشترک سه کشور با عنوان «هشدار جدی برای امریکا» یاد میکنند، اما معاون عملیات نیروی دریای ارتش، دستیابی به امنیت جمعی و تبادل تجربه در حوزه مقابله با تروریسم و دزدی دریایی را از اهداف مهم این رزمایش برشمرد. دریادار دوم غلامرضا طحانی روز گذشته در جلسه توجیهی این رزمایش که با حضور فرماندهان یگان‌های روسی و چینی شرکت‌کننده برگزار شد، گفت: شمال اقیانوس هند یکی از مهمترین آبراه‌های جهان بوده و نقش مهمی در تجارت بین‌الملل دارد. ماهیت مشترک تهدیدات دریایی و تحولات سیاسی بین دولت‌ها برای انجام اقدامات هماهنگ، باعث شده که نیروهای دریایی سه کشور بیش از گذشته با یکدیگر همکاری کنند. به گزارش ایرنا، وی با بیان اینکه بالا بردن آمادگی رزمی، دستیابی به امنیت جمعی و تبادل تجربه در حوزه مقابله با تروریسم و دزدی دریایی از اهداف مهم این رزمایش است، عنوان کرد: امیدوارم به نحو مطلوب و شایسته بتوانیم مراحل مختلف طرح‌ریزی و اجرای این رزمایش مشترک سه‌جانبه را انجام دهیم. معاون عملیات نیروی دریایی ارتش افزود: برقراری امنیت کامل خطوط کشتیرانی در منطقه اقیانوس هند، بویژه در محدوده بین تنگه هرمز، مالاکا و بابالمندب موسوم به مثلث طلایی، از یک سو ضامن حفظ منافع اقتصادی در صحنه جهانی بوده و از سوی دیگر، همکاری و همگرایی نیروهای دریایی مختلف را می‌طلبد.
روزنامه ابتکار، در صفحه نخست امروز با تیتر «خواب مصلحتی صداوسیما» به بررسی عملکرد رسانه ملی نسبت به انتخابات مجلس پرداخت و نوشت: فضای سیاسی کشور مانند انتخابات گذشته نیست؛ بی‌روح و بی‌رمق است. اصلاح‌طلبان، جریانی که همیشه در آستانه هر انتخابات فضای کشور را متحول می‌کردند و تمام تلاش‌شان بر بالا بردن سطح مشارکت بود حالا طی این سال‌ها به خاطر عملکرد این جریان و نیز دولت حسن روحانی که مورد حمایت اصلاحات بود دچار افت و ریزش از سوی پایگاه اجتماعی خود شده است و می‌توان ریزش پایگاه اجتماعی این جریان را به خوبی در این دوره شاهد بود. شاید در طول یک سال باقی مانده به انتخابات، اصلاحات می‌توانست با گفتمان‌سازی و برگشت به سوی سرمایه اجتماعی دوباره آن اشتیاق را به بدنه اجتماعی خود وارد کند اما متاسفانه این فرصت را نیز از دست داد. حالا هم این جریان تنهاتر از همیشه است. نه حمایت تمام قد پایگاه اجتماعی خود را دارد، نه دولت عملکردی قابل قبول داشته و نه نهادهای تاثیرگذار تمایلی برای حضور حداکثری این جریان ریشه‌دار دارند. اصلاحات از حمایت هیچ نهاد و ارگانی نیز برخوردار نیست و تریبونی را نیز در اختیار ندارد تا سطح مشارکت را بالا ببرد.
در این میان نباید از نقش تاثیرگذار صداوسیما چشم‌پوشی کرد؛ چرا که در فضای انتخابات یکی از مهمترین مباحث، نقش و وضعیت تاثیرگذاری رسانه‌ها به ویژه رسانه فراگیری چون صداوسیما در بالا بردن سطح مشارکت است. با این حال صداوسیما این روزها همه جور برنامه را با انبوه شبکه‌های ملی، استانی و بین‌المللی پوشش می‌دهد به جز اخبار مربوط به انتخابات.
گویی این نهاد تاثیرگذار ملی نیز چندان تمایلی برای بالا بردن سطح مشارکت سیاسی در کشور ندارد. درواقع صداوسیما که از دید برخی ناظران به ایستگاه تبلیغاتی برخی جناح‌های سیاسی تبدیل شده است، جریان‌هایی که پیروزی خود را در عدم مشارکت سیاسی و یا مشارکت حداقلی می‌بینند. هرچند پیش از این نیز پیش‌بینی می‌شد که رسانه ملی چنین رویکردی را نسبت به انتخابات در پیش بگیرد. همان طور که اصلاح‌طلبان در انتقاد از صداوسیما می‌گویند، دو ماه به انتخابات مجلس مانده، ما سی شبکه ملی و سی و چند شبکه استانی و فرامرزی داریم، اما چقدر بحث انتخابات و رای مردم مطرح است؟ ای‌کاش صداوسیما یک دهم تبلیغات عالیس را به انتخابات اختصاص می‌داد. آنها می‌گویند صداوسیما از همین الان می‌خواهد جریانی را قالب و مطرح کند؛ خیلی انتظار هم نداریم، اگر آنها به ما فحش بدهند بیشتر رای می‌آوریم اما حداقل ظاهر را حفظ کنند.
روزنامه همدلی، در صفحه نخست امروز با تیتر «بودجه، سیبل جدید» به بررسی سناریوی مواجهه مخالفان دولت با لایحه بودجه سال ۱۳۹۹ و پیامدهای این رفتار سیاسی بر شاخص‌های اقتصادی پرداخت و نوشت: حدود سه هفته از تقدیم لایحه بودجه ۴۸۴ هزار میلیارد تومانی سال ۹۹ به مجلس شورای اسلامی می‌گذرد. این بودجه که رئیس جمهور روحانی از آن با عنوان بودجه استقامت و مقابله با تحریم یاد کرد، یک تفاوت اساسی با لوایح پیشین دولت دارد و آن قطع وابستگی بودجه جاری به درآمدهای نفتی است. تفاوتی کوتاه و قابل توجه که اگر چه در چارچوب کلمات، موجبات افتخار کشور را فراهم کرده و همچنین آرزویی دیرینه در اقتصاد کشور را تحقق می‌بخشد، اما در مقام عمل و از آنجا که با توجه به شرایط فعلی اقتصاد و تحریم‌های وضع شده، به نوعی رویکردی از سر ناچاری بشمار می‌آید تا رویه‌ای انتخابی، سایه‌هایی از تردید را در چگونگی جایگزین کردن منابع جدید، در اذهان ایجاد کرده است.
این سایه‌ها اما گویی در میان مخالفان دولت، تبدیل به بهانه‌های جدیدی برای فشار بر روحانی شده‌اند؛ فشارهایی که تا پیش از این و با در دستور کار قرار دادن استیضاح وزرای دولت و از حد نصاب انداختن کابینه دنبال شده بود، در حال حاضر عرصه تصویب بودجه سال آینده را به عنوان میدان جدید مبارزه خود انتخاب کرده‌اند. مخالفان گویی در این راه، با بهره‌گیری از حداکثر توان خود، از هیچ روشی فروگذار نکرده و حتی با استفاده از ابزاری چون تهدید و مانند آن، در پی از پیش رو برداشتن پایه‌های لرزان باقیمانده از چارچوب‌های اخلاق سیاسی‌اند.
پس از تقدیم لایحه بودجه به مجلس، کمیسیون تلفیق بودجه در سه‌شنبه گذشته، کلیات بودجه را مورد تایید و تصویب قرار داد. روند تصویبی که البته با حاشیه‌های بسیاری قبل و بعد از آن، روبه‌رو بود. لایحه بودجه در کمیسیون تلفیق، با کمترین آرای مثبت، به تصویب رسید؛ به گونه ای که از ۳۹ عضو این کمیسیون، تنها ۲۰ نفر موافق کلیات بودند و از بقیه اعضا نیز ۱۷ نفر مخالف و دو نفر نیز رای ممتنع دادند. بنابراین تنها یک رای مخالف باعث آن می‌شد که کلیات بودجه سال ۹۹ توسط کمیسیون تلفیق رد شود.
اگر چه ارائه بودجه به مجلس همواره با جبهه‌گیری‌های متفاوتی از طرف جناح‌های سیاسی و کارشناسان اقتصادی همراه بوده است، اما این واکنش‌ها پس از ارائه بودجه سال ۹۹، کمی متفاوت‌تر از دوره‌های گذشته بود.
روزنامه دنیای اقتصاد، در صفحه نخست امروز خود با تیتر «۲۰ پیش‌بینی از جهان ۲۰۲۰» نوشت: تیم آینده‌پژوهی روزنامه فایننشال تایمز سالانه در ماه دسامبر گزارش پیش‌بینی خود را از جهان ارائه می‌دهد. در سال۲۰۱۹ از ۲۰ پیش‌بینی این تیم تحقیقاتی تنها چهار مورد درست از آب درنیامد و همین مساله اهمیت آینده‌پژوهی این گروه برای سال ۲۰۲۰ را دو چندان می‌کند. مهمترین پرسش‌هایی که فایننشال تایمز برای سال آینده مطرح کرده است، دامنه وسیعی را پوشش می‌دهد؛ از آمریکا تا ایران و از قاره لاتینی‌ها تا اروپای پیر. اولین و شاید مهمترین پرسشی که این گروه درصدد برآمده است به آن پاسخ دهد، از این قرار است: آیا ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا اکثریت آرای مردم را به‌دست می‌آورد؟ آینده‌پژوهان فایننشال تایمز سپس به سراغ مسائلی همچون احتمال رکود در ایالات متحده، سرانجام توافق تجاری بریتانیا با اتحادیه اروپا، آینده سیاسی مرکل، عاقبت سالوینی و پوپولیست‌ها در ایتالیا و اعتراضات در آمریکای لاتین رفته‌اند. یکی از پرسش‌های این مجموعه رسانه‌ای از جهان ۲۰۲۰ نیز با نام ایران گره خورده است: آیا میان ایران و آمریکا نبردی رخ خواهد داد؟روند آینده‌پژوهی این بنگاه خبررسانی نشان‌دهنده بهبود کیفی در امر پیش‌بینی است. پیش‌بینی برای سال ۲۰۱۸ با ۸ خطا مواجه شد و نویسندگان تازه‌ترین گزارش امیدوارند عملکرد سال ۲۰۲۰ نسبت به سال ۲۰۱۹ با ۴ خطا این بهبود کیفی را دوباره بازتاب دهد.
نظر شما