به گزارش خبرنگار ایمنا، همه آنهایی که استادیوم رفتن تفریح هفتگیشان شده است، اگر از نزدیک پای دیدارهای ملی نشسته باشند، دریافتهاند که تا چه اندازه حس و حال ورزشگاهها در این بازیها متفاوت از رقابتهای باشگاهی است. جایی که رنگهای آبی، قرمز و زرد پشت پیراهنهای سفید خوش رنگ منقش به پرچم ایران مجال خودنمایی نمییابند و شعار سکوها متحد میشود و خبری از فحاشیهای متداول و جدالهای لیگ برتری نیست.
مستطیل سبز بازیهای تیم ملی اغلب شاهد صحنههای زیباتر و مهdج تری نسبت به رقابتهای باشگاهی داخلی است چرا که لژیونرها و بهترینهای لیگ کنار هم متمرکز میشوند و فوتبال باطراوتتری را به نمایش میگذارند. احتمالا ذهن خیلی از فوتبال دوستان ایرانی صحنههای خاطرهانگیز تیم ملی را بیش از هر مسابقه دیگری بایگانی کرده است و نوستالژیوار به آن مینگرد.
میزبانی تیم ملی از رقبا در جایی به جز پایتخت، دغدغهای است که هر از گاهی زمزمههایی از آن به گوش میرسد. شش هزار و ۲۶۵ روز از آخرین باری که یک مسابقه ملی خارج از استان تهران و البرز برگزار شدهاست میگذرد؛ جایی که ایران در جام اِلجی در یادگار امام تبریز مقابل پاراگوئه به نتیجه تساوی یک بر یک دست یافت. البته در این میان تیم ملی کشورمان سه بار پس از آن دیدار در ورزشگاه انقلاب کرج به میدان رفته که اگرچه بعید به نظر میرسد هواداران و مخاطبان آن بازیها نیز خارج از تهران و البرز بوده باشند.
پخش شدن میزبانی رقابتهای ملی میان شهرهای مختلف یک کشور، در بسیاری از نقاط جهان بخوبی جا افتاده است تا جایی که نام بردن از یک استادیوم بهعنوان ورزشگاه خانگی تیم ملی، به امری غیر ممکن مبدل شدهاست. بسیار واضح است بازیکنانی که لباس یک رنگ میپوشند تا نمایندگان یک کشور باشند، تیمی را می سازند که متعلق به تمامی مردمان آن سرزمین و تماشای بازیهای تیم ملی از نزدیک حقی برای آنها است و کتمان آن ناممکن.
در گذشته اختلاف سطح کیفی ورزشگاه آزادی با سایر ورزشگاههای کشور، شاید از مهمترین دلایلی بود که فدراسیون نشینها را مجاب نمیکرد تا دل از میزبانی پایتخت از نبردهای ملی بکنند و آن را به شهرستان ببرند. امروز اما با ساخت
استادیومهای مدرن در نقاط مختلف کشور، این چندان بهانه قابل قبولی برای محقق نشدن انتقال مسابقات تیم ملی به سایر شهرها به نظر نمیرسد. استادیوم امام رضا(ع) در مشهد و شهدای فولاد در اهواز با نمایی شیک، مدرن و در حد و اندازه یک ورزشگاه اروپایی میتوانند از گزینههای جدی برای میزبانی از یوزها هستند و میتوانند جلوه متفاوتی از زیرساختهای ورزشی ایران را به دنیا عرضه کنند.
استفاده حداکثری از هواداران، از دغدغههایی مهمی است که ترس خالیبودن سکوهای خارج از تهران را منطقی دیگر ساخته برای آن که تهران فقط میزبان بازی های ملی باشد. نقش جهان اصفهان و یادگار امام تبریز با ظرفیت بالا، این مشکل را نیز حل کردهاند. این دو شهر با داشتن باشگاههای پرطرفدار ثابت کردهاند قادرند هواداران زیادی را به استادیوم بکشانند. قطعا زیرساخت تنها دلیلی نیست که اجازه نقل مکان یوزها به شهر دیگری را نمیدهد.
ورزشگاه نقش جهان پس از آزادی کاملترین و مجهز ترین استادیوم کشور
اصفهان یکی از گزینههای بسیار جدی برای میزبانی از بازیهای تیم ملی فوتبال است. نقش جهان ۷۵ هزار نفری شاید شبیهترین استادیوم به آزادی تهران در شکل و شمایل و ظرفیتش باشد. نصف جهان سومین شهر پرجمعیت کشور است و از لحاظ زیرساختها و امکانات کمی از پایتخت ندارد. مردمان جوار زاینده رود نیز سالها با فوتبال آشنا بودهاند و دیار خود را پایتخت فوتبال ایران میدانند.
محمد سلطان حسینی، مدیر کل ورزش و جوانان استان اصفهان در گفت و گو با خبرنگار ایمنا در رابطه با فراهم بودن شرایط لازم در اصفهان برای میزبانی از مسابقات تیمملی، گفت: زمانی که AFC امکانات لازم را برای مسابقات باشگاهی تایید میکند. این اتفاق چند سال پیش برای ذوب آهن و باشگاه سپاهان افتادهاست و در آخرین حضور ناظران AFC نیز الزامات ورزشگاه نقش جهان مورد تایید قرارگرفته است.
وی ادامه داد: از نظر الزامات AFC نباید مشکلی برای میزبانی نقش جهان از رقابتهای ملی وجود داشته باشد. در ضمن در آخرین جلسهای که با حضور آقای داورزنی و تاج برگزار شد، ورزشگاه نقش جهان را پس از آزادی کاملترین و مجهز ترین استادیوم قلمداد کردند و فدراسیون فوتبال باید در این باره تصمیم گیری نماید.
مدیرکل ورزش و جوانان استان اصفهان در پاسخ به این سوال که آیا تاکنون میزبانی مسابقات ملی فوتبال را پیگیری کردهاست، تصریح کرد: من با آقای تاج صحبت کردهام و این مورد را با ایشان همچون سایر روسای فدراسیونها مطرح کردهایم. چند هفته قبل نمایندگان فدراسیون والیبال از ورزشگاه بیست و پنج آبان برای برگزاری مسابقات بازدید کردند. همچنین امسال چندین مسابقات بین المللی در رشتههای کاراته، شمشیر بازی و ... در استان برگزار کردهایم.
نظر سرمربی تیم ملی در تغییر میزبانی از تهران تاثیر کذار است
همچنین عباس تیموری، دبیر هیئت فوتبال استان تهران در خصوص امکانات لازم برای برگزاری مسابقات تیم ملی فوتبال با توجه به تجربه هیئت فوتبال تهران در میزبانی از مصافهای ملی، اظهار کرد: این موضوع میتواند بین سیاستهای فدراسیون فوتبال باشد. ما باید ببینیم دلایلی که میخواهیم این کار را انجام بدهیم چه چیزی است. اگر بحث جذب تماشاگر مطرح است، ما در ورزشگاه بزرگ آزادی حضور حداکثری هوداران در بازیهای ملی را شاهد هستیم.
وی ادامه داد: اگر به دنبال این هستیم که سایر استادیومها و شهرها نیز از فرصت میزبانی دیدار های ملی بهرهمند شوند، نیازمند یک فرآیند برای این تغییر هستیم. در راستای این فرآیند نظر سرمربی تیم ملی بسیار حائز اهمیت است که آیا تیم او این آمادگی را دارد تا در جایی به غیر از ورزشگاه آزادی به میدان برود یا خیر و در کل سیاستهای فدراسیون فوتبال در این زمینه میتواند راهگشا باشد.
به گزارش ایمنا، با وجود شرایط و امکانات تقریبا برابر با پایتخت، دیگر طرفداران فوتبال ملی در شهرستانها انحصار آزادی در میزبانی تیم ملی را نمی پذیرند. آنها دوست دارند تا در شهر خودشان نظارهگر جدالهای تیم ملی کشورشان باشند و برای دیدن مسابقات آن مجبور به تحمل سختی راه تا تهران نباشند. ویلموتس سرمربی تیم ملی چندی پیش به تماشای یک دیدار در جو پرشورها در یادگار نشست و از برگزاری بازیها در تبریز استقبال کرد. با این که محل میزبانی بازیهای مرحله پیش مقدماتی انتخابی جام جهانی تعیین شدهاست، اگر ایران از گروه خود صوعود کند، رقابتهای مرحله بعدی میتواند فرصت مناسبی برای دلکندن از آزادی و اعطای میزبانی به سایر شهرها و استادیومهای کشور باشد.
گزارش از: سروش فدائی - خبرنگار سرویس ورزش ایمنا
نظر شما