به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، امروزه نیاز به ساخت مسیرهای امن برای دوچرخه‌سواری که تغییرات آب و هوایی در آن لحاظ شده باشد، بسیار احساس می‌شود. شاید بتوان گفت بهترین نمونه برای ایجاد چنین مسیرهایی، ایده گرفتن از الگوهای شهرسازی ایالت متحده آمریکا باشد.
طراحی توسعه مسیرهای دوچرخه سواری
مهندسی خیابان‌ها و پیاده‌روهای این کشور به‌گونه‌ای انجام گرفته است که هیچ خطری عابران پیاده و صاحبان هرگونه وسیله نقلیه را با خطر مواجه نسازد. البته این کشور نیز در گذشته مسیری مخصوص دوچرخه نداشته است و دوچرخه‌سواران از مسیرهای حصارکشی‌شده‌ای که مابین خیابان‌ها و پیاده‌روها قرار داشت عبور می‌کردند، ولی امروزه در بسیاری از شهرهای این کشور مسیرهایی برای تردد دوچرخه‌ها و حتی تفریح دوچرخه‌سواران در نظر گرفته شده است.
طراحی تمامی خیابان‌های آمریکا بر اساس معتبرترین آیین‌نامه‌های راه و راه‌سازی این کشور انجام می‌گیرد که البته در آن‌ها دستورالعمل‌هایی نیز برای توسعه مسیرهای دوچرخه‌سواری ارائه شده است. علاوه بر این انجمن ملی سازمان حمل و نقل شهری، مدیریت بزرگراه‌ها و مقامات راه و راه‌سازی کشور نیز اقدام به ارائه دستورالعمل‌هایی به‌منظور بهبود شرایط مسیرهای دوچرخه‌رو کرده است که تمامی این اقدامات حاکی از اهمیت دوچرخه‌ها در دنیای امروز است. البته علی‌رغم اهمیت موجود برای درخت‌کاری مسیرهای دوچرخه‌سواری هیچ یک از این سازمان‌ها اطلاعاتی در زمینه چگونگی کاشت درخت در این مسیرها ارائه نکرده‌اند. این امر در حالی است که تحقیقات نشان می‌دهد دوچرخه‌سواران و عابران پیاده علاقه بسیاری به حرکت در مسیرهای سرسبز و درختکاریشده دارند.
ایجاد مسیرهای سبز برای دوچرخه سواری
به طور کلی، در آمریکا اگر خیابانی درخت نداشته باشد، گودال‌های کوچکی به‌منظور کاشت درخت در سنگفرش پیاده‌روها ایجاد می‌شود و برای آن سیستم آبیاری کوچکی نیز تعبیه می‌گردد. عمر درخت‌های کاشته شده در این گودال‌ها بین سه تا ۱۰ سال است ولی در تفکیک خیابان و مسیرهای دوچرخه‌رو از جدول‌های بتنی، جداکننده‌های پلاستیکی سفیدرنگ و ردیف‌هایی از پارکینگ‌های موازی استفاده شده است.
با این حال بر طبق بررسی‌های انجام شده، وجود درخت در شهرها، مزایایی هم‌چون کاهش آلودگی، خنک کردن هوا، بهبود محیط زیست و حتی رفاه حال شهروندان را در پی دارد و حتی نظرسنجی‌های انجام گرفته در این زمینه حاکی از علاقه و اهمیت زیاد شهروندان آمریکایی به وجود درختان، بوته‌ها و گیاهان در مسیرهای دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی شهر بوده است. در این نظرسنجی‌ها، مردم با وجود نداشتن درکی درست از سرسبزی خیابان‌ها، گیاهان را مانعی برای عبور و مرور ندانستند و حتی از درختان به‌عنوان عوامل کاهش شلوغی، ترافیک و آلودگی هوا یاد کردند که در انسان احساس طراوت، نشاط و شادمانی ایجاد می‌کند.
تشویق به دوچرخه سواری
از سوی دیگر برنامه‌ریزان شهری که برای پیشگیری از تغییرات آب و هوایی در جستجوی راهکارهایی برای کاهش استفاده از وسایل نقلیه موتوری در خیابان‌ها هستند، می‌توانند با بهره‌گیری از این مزیت در طراحی مسیرهای دوچرخه‌سواری، ساکنان شهرها را به استفاده از وسایل نقلیه غیرموتوری تشویق کنند. این اقدام علاوه بر کاهش ترافیک خیابان‌ها، با کاهش استرس‌های ناشی از تغییرات اقلیمی نیز همراه خواهد بود. البته لازم است که در این طراحی‌ها، مناسب بودن مسیر برای تردد انواع وسایل چرخ‌دار هم‌چون کالسکه کودکان، گاری‌های بابری و سه‌چرخه‌ها نیز مد نظر قرار گیرد.
علاوه بر این کاشتن درختان در نوارهای زمینی پیوسته به جای گودال‌های کوچک تعبیه شده در سنگفرش پیاده‌روها و آسفالت خیابان، کمک مؤثری در انتقال بهتر مواد غذایی از ریشه درختان به شاخ و برگ‌ها، پر بار شدن و پیشگیری از خشک شدن آن‌ها به حساب می‌آید. بدین ترتیب می‌توان سیستم‌های زهکشی موجود برای آبیاری درختان خیابانی که به‌منظور آبرسانی مستقیم به ریشه‌ها تعبیه شده است و منجر به اتلاف میزان قابل توجهی آب می‌شود را بازسازی و جایگزین کرد. برای تحقق این هدف نیز می‌توان از فضای خالی نیمکت‌های خیابانی برای ذخیره آب و جلوگیری از هدررفت آن بهره برد. وجود سرپوش در این نیمکت‌ها، امکان اضافه کردن مواد آنتی‌باکتریال و ضدحشره را در اختیار مأموران شهرداری قرار می‌دهد. می‌توان از آب‌های خاکستری نیز برای پر کردن تانکرهای مخصوص آبیاری درختان و سیستم‌های هدایت‌کننده آن به زیر زمین استفاده کرد.
احداث پارکینگ های عمودی برای حفظ مسیرهای دوچرخه
با این حال دلایل بسیاری برای مخالفت با این مسیرهای دوچرخه، خصوصا مسیرهای درختکاریشده وجود دارد که اصلی‌ترین آن کم شدن جای پارک اتومبیل‌ها در کنار خیابان و جایگزینی آن با مسیرهای مذکور است که رانندگان را مجبور به استفاده از گاراژها و پارکینگ‌های عمودی می‌کند. حال می‌توان با اجاره دادن و یا فروش حق پارک در گاراژهای نزدیک هر خیابان این مشکل را برطرف کرد. این مکان‌ها مجهز به امکاناتی از قبیل جایگاه‌های شارژ وسایل نقلیه الکتریکی است که به طور معمول در اختیار آپارتمان‌نشینان قرار ندارد.
از دیگر مخالفان مسیرهای دوچرخه‌سواری در جهان، کاربران اتوبوس‌های تندرو هستند که استفاده از این فضای تفکیک‌شده کنار خیابان را حق خود می‌دانند. این مشکل به کمک برنامه‌ریزی‌های دقیق و تفکیک مناسب فضا کاملا قابل حل است و فضای خیابان می‌تواند شامل هر سه، مسیرهای دوچرخه‌رو، محوطه درختکاریشده و مسیر اتوبوس باشد. در این صورت درختان هم می‌توانند گرمای ناشی از ازدحام و تردد اتوبوس را کاهش دهند و هم منظره زیبایی برای کاربران و رانندگان اتوبوس و دوچرخه‌سواران به وجود آورند.
رفع مشکل کمبود فضای خیابانی برای دوچرخه
با این وجود چنانچه تمامی این مخالفت‌ها برطرف شود، باز هم عده‌ای شاخ و برگ درختان را عاملی برای خرابی سیم‌ها و کابل‌های برق خیابان در صورت وقوع طوفان و بادهای شدید می‌دانند. لازم به ذکر است که راهکار ارائه شده برای رفع این مشکل، عبور این سیم‌ها از زیر زمین است. هرچند این عمل هزینه بالایی در بر دارد ولی در صورت تصویب طرح آن می‌توان علاوه بر حفر زمین به‌منظور دفن کردن سیم‌ها، به‌طور همزمان به ایجاد گودال‌ها و مسیرهایی موازی برای انتقال آب و موادغذایی مورد نیاز درختان نیز اقدام کرد و بدین ترتیب با یک اقدام، دو هدف را تحقق بخشید. با توجه به گزارشات ارائه شده، استانداردهای این نظریه هم به لحاظ فیزیولوژیکی و هم روانی برای ساکنان شهرها دارای تأثیرات مثبت فراوان است.
در حال حاضر ایالات متحده که با استفاده از ارائه اعتبارات مالیاتی، تسریع در بازنگری و صدور مجوزهای ساخت و ساز، اهدای جایزه به بهترین طراحی‌ها، کاهش هزینه‌ها، پرداخت وام، تخصیص تسهیلات و ایجاد سیستم رتبه‌بندی برای رهبری شورای ساختمان سبز آمریکا موفق به افزایش ایده‌های دوستدار محیط زیست در شهرهای خود شده، در حال تلاش برای طراحی خیابان‌های سرسبز برای دوچرخه‌سواران، عابران پیاده، کاربران اتوبوس‌ها و سایر ساکنان شهرها است.
نظر شما