به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، زمین‌لرزه پدیده‌ای طبیعی برای تمامی قاره‌های جهان است که هرچند کمتر از سیل به وقوع می‌پیوندد، با این‌حال می‌تواند منجر به بروز خسارات فراوان و تلفات بی‌شمار شود.
مناطقی هم‌چون مرز اقیانوس آرام و آمریکای جنوبی، ساحل غربی آمریکای شمالی و مکزیک، آلاسکا، جنوب شرقی اروپا، نیوزیلند و بسیاری از بخش‌های آسیا بیش از سایر نقاط مستعد بروز این حادثه هستند.
البته وقوع زمین‌لرزه به خودی خود منجر به مرگ و میر نمی‌شود، بلکه ساختمان‌ها این مشکل را ایجاد می‌کنند. در واقع آنچه که می‌تواند منجر به حفظ جان انسان‌ها و یا کشته‌شدن و آسیب آن‌ها در اثر بروز حوادث طبیعی شود، شهرها و نحوه ساخت و ساز آن‌ها است.
از سوی دیگر، مهاجرت بی‌رویه به شهرها و افزایش تراکم جمعیت، نیاز به مسکن را بالا می‌برد. بنابراین تعداد ساختمان‌های ایجاد شده بدون توجه به استانداردها و نظام‌نامه‌های ساختمانی هر روز بیش از پیش در محیط‌های شهری افزایش می‌یابد که در صورت بروز هر نوع حادثه‌ای، این ساختمان‌ها بیشترین تلفات را بر جای می‌گذارند.
درنتیجه به‌کارگیری اقدامات امنیتی می‌تواند به میزان چشمگیری از بروز آسیب پیشگیری کند. بعضی از شهرهای حادثه‌خیز جهان به منظور کاهش بار منفی این حوادث دست به پیاده‌سازی راهکارهایی ابتکاری و هوشمندانه زده‌اند.
از سوی دیگر، به منظور کاهش احتمال و تأثیر فجایای طبیعی در سراسر جهان، مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۵ توافق‌نامه‌ای را امضا کرد که در شهر "سندای" ژاپن مورد تأیید همگانی قرار گرفت و با توجه به نام همین شهر، "چارچوب سندای" نامیده شد.
این چارچوب با هدف کاهش خطرات ناشی از حوادث و بلایای طبیعی، پایین آوردن هزینه‌های انسانی و اقتصادی فجایع طبیعی و بهبود همکاری‌های بین‌المللی در فاصله سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۳۰ تعیین شده است. حدودا صد کشور در مرکزیت اصلی این چارچوب قرار دارند و به عضویت آن درآمده‌اند که چند مورد از آن‌ها نسبت به سایرین دارای اولویت‌های عملکردی هستند. لازم است این کشورها به منظور افزایش انعطاف‌پذیری خود، روی کاهش خطرات ناشی از بلایای طبیعی سرمایه‌گذاری کنند که این به معنای به‌کارگیری طراحی و ساخت و سازهای مناسب، همچنین مقاوم‌سازی، بازسازی و بهسازی سازه‌های موجود برای کاهش تلفات است؛ از جمله کشورهای عضو این چارچوب، نیوزیلند است.
نیوزیلند در طول سال شاهد زمین‌لرزه‌های بسیار است و پایتخت آن ولینگتون بیشترین زمینه بروز این حادثه را دارد. این شهر در محل برخورد دو صفحه بزرگ تکتونیکی زمین و در بالای یکی از فعال‌ترین خطوط گسل زمین‌شناسی واقع شده است.
شهر دیگر نیوزلندی که از مناطق زلزله‌خیز جهان به حساب می‌آید، شهر ساحلی کرایست چرچ پایتخت استان کانتربوری است که بزرگ‌ترین کلان‌شهر جزیزه جنوبی این کشور نیز محسوب می‌شود.
بنابراین آماده کردن شهرها برای مقابله با زلزله و تقویت آن‌ها، یکی از اساسی‌ترین اولویت‌های کشور به حساب می‌آید. راهکار کرایست چرچ در راستای تقویت شهر و ارتقای سطح پایداری و امنیت در برابر این حادثه، مقاوم‌سازی با قاب‌های فلزی است. تقویت یک شهر در برابر زلزله عبارت است از استحکام بخشیدن به ساختارهای موجود به منظور جذب بارهای گرانشی عمودی و تقویت استقامت آن‌ها با افزودن بخش‌های جدید به منظور جذب بارهای افقی زلزله.
در کرایست چرچ محبوب‌ترین وسیله برای تقویت یک ساختمان، اضافه کردن سازه‌های فولادی است که متداول‌ترین نوع آن، قاب‌های فولادی به حساب می‌آید. این قاب‌ها که به صورتی غیرمتعارف و عجیب با بست محکم شده‌اند و در مقابل فشار مقاوم هستند، علی‌رغم ایجاد تغییرات ظاهری به نمای بیرونی ساختمان‌ها اضافه می‌شوند و عملکردی فراتر از انتظار دارند. از سوی دیگر این اتصالات فلزی به سادگی قابل بررسی است و برای ارزیابی هرگونه خسارت احتمالی ناشی از زلزله نیازی به برداشتن آن‌ها نیست.
از سوی دیگر با شلوغ شدن شهرها، زمین‌های شهری گسترده‌تر شده و منازل مسکونی به حاشیه‌های شهری، خاک‌ریزها و دامنه‌های کوهستانی کشیده شده است که این مناطق در معرض آسیب ناشی از رانش زمین پس از وقوع زمین‌لرزه قرار دارند.
از جمله شهرهایی که در معرض خرابی در اثر زلزله قرار دارد، شهر بوگوتا در کلمبیا است. این شهر نیز از جمله مناطقی به حساب می‌آید که در چارچوب سندای نیز قرار دارد. به‌طورکلی حدودا ۴۰ تا ۶۰ درصد از خانه‌های کشور کلمبیا بدون رعایت استانداردهای قانونی ساخت و ساز و بسیار مخاطره‌آمیز، طراحی و بنا شده است که تنها ۹۰۰ هزار مورد از این منازل در بوگوتا قرار دارد و در صورت وقوع زمین‌لرزه میلیون‌ها نفر در این شهر، در معرض آسیب قرار می‌گیرند. با این حال، تاب‌آوری لرزه‌ای همیشه در صدر لیست اولویت‌های این کشور قرار ندارد.
به همین دلیل در سال ۲۰۱۲ و تحت پوشش برنامه آمریکای لاتین، همکاری مقامات شهری بوگوتا و "مدلین" برای تغییرات ساختاری و مقاوم‌سازی مساکن آسیب‌پذیر که در برابر هر نوع حادثه‌ای در معرض خطر قرار داشتند، راه‌اندازی شد.
در این سال همچنین دولت اقدام به تهیه یک کتابچه راهنما برای ساکنان این مناطق کرد تا دانش علمی و توانایی عملی آن‌ها را در صورت وقوع زلزله بهبود بخشد. تمرکز کلمبیا بر غلبه بر مشکلات مربوط به مساکن غیراستاندارد قرار دارد که در ساخت بسیاری از آن‌ها معماری‌های نامناسبی در چندین طبقه به کار رفته است. راهکارهای ارائه شده می‌تواند شامل افزودن سیمان با کیفیت به ساختمان بنا، استفاده از تیرک‌های افقی برای تقویت ساختمان دربرابر لرزه‌ها، ایجاد دیوارهای حامل و یا اضافه کردن ستون باشد. برنامه مذکور به صاحبان منازل حق تصمیم‌گیری و انتخاب میان دو راهکار را می‌دهد و در بهسازی مناطق از نظرات و مهارت‌های آن‌ها بهره می‌برد.
نظر شما