احد رسولی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: بافت تاریخی یا منطقه تاریخی یا منطقه میراث فرهنگی بخشی از شهر است که آثار ارزشمند معماری تاریخی در آن وجود دارد.
وی ادامه داد: امکان دارد بافت تاریخی بخشی از هسته مرکزی شهر باشد یا بخشی از خود شهر را در بر گیرد، اما عموما در هسته مرکزی شهر قرار می‌گیرد.
این دکترای شهرسازی با بیان اینکه بافت‌های تاریخی از نظر شهرسازی بخشی از هویت شهر به شمار می‌رود، اضافه کرد: بافت‌های تاریخی ایران عمدتاً در هسته مرکزی شهر و منطبق بر مراکز اصلی و تجاری شهر قرار دارد.
رسولی با بیان اینکه معمولا سازه‌هایی مانند خانه‌های قدیمی و تاریخی، مساجد، مدارس، آب‌انبارها، بازارها و گذرها در بافت تاریخی شهری ایجاد شده است، خاطرنشان کرد: این بخش از شهر بخش مهمی از سرمایه فرهنگی هر منطقه و کشور به شمار می‌روند که اندوخته‌های متراکم تاریخی را در خود جای داده است.
وی تاکید کرد: ریشه‌های اصلی و حافظه تاریخی شهرها در این قسمت قرار دارد و دستاوردهای فرهنگی که دوره‌های مختلف تاریخی شهر را به صورت هنرمندانه و ظریف به هم پیوند می‌زند از این منطقه منشا می‌گیرد.
این دکترای شهرسازی با بیان اینکه باید با استفاده از کمک شهروندان بافت تاریخی و فرهنگ مردم شهر را حفظ کرد، افزود: بهره‌گیری از مشارکت شهروندی در این زمینه سبب بازیابی و حفظ هویت تاریخی شهر و تسهیل احیای بافت ناکارآمد شهری می‌شود.
رسولی تاکید کرد: حفظ بافت تاریخی و احیای آن، جاذبه گردشگری ماندگاری را در هسته مرکزی شهر ایجاد می‌کند که به رونق اقتصادی و افزایش فرصت‌های اشتغال منجر می‌شود.
وی ادامه داد: در حال حاضر شهرها تقریبا ظاهری شبیه هم پیدا کرده، اما هسته‌های مرکزی آن‌ها با هم شباهت ندارد به همین دلیل حفظ بافت تاریخی به تقویت جاذبه‌های درونی و جمعیتی که منجر به رونق گردشگری شهری می‌شود، می‌انجامد.
این دکترای شهرسازی تاکید کرد: توجه به ویژگی‌های بافت تاریخی و تدوین اسناد توسعه شهری با استفاده از تین ویژگی‌ها، دورنمای شهرسازی و شیوه معماری شهری در آینده را مشخص می‌کند.
نظر شما