کوروش محمدی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، در خصوص عوامل ایجاد کننده کارتن خوابی، اظهار کرد: بیشترین دلیل آن اعتیاد است زیرا معتادان همه فرصت‌ها همچون خانواده و شغل خود را از دست می‌دهند و به نوعی حامیان خود را از دست می‌دهند.
وی در خصوص چرایی کارتن‌خوابی زنان تصریح کرد: موضوعاتی چون طلاق، اعتیاد، نبود حمایت خانواده، فشارهای اقتصادی و فقر، زنان را به دامن آسیب‌ها می‌کشاند که به شیوع بیماری‌ها و رفتارهای پرخطر در جامعه کمک می‌کند.
رئیس کمیسیون اجتماعی شورای اسلامی شهر اصفهان در خصوص تبعات این موضوع گفت: وجود کارتن‌خوابی در هر شهری بسیاری امور که مدیران شهری به آن افتخار می‌کنند را بر باد می‌دهد. شان هر شهری با وجود شهروندان بی‌خانمان زیر سوال می‌رود و علاوه بر آن در وجود عدالت اجتماعی هم تردیدهایی ایجاد می‌شود.
نتیجه مطلوبی از برنامه‌های پیشگیری نگرفته‌ایم
وی با بیان اینکه بی‌توجهی به موضوع پیشگیری بزرگترین معضل جامعه ما از دیرباز بوده است، افزود: برای بحث رفع آسیب‌های اجتماعی متولی خاص نداریم و برای هر معضلی با وجود اینکه در منشور سازمانی دستگاه‌ها به موضوع پیشگیری اشاره شده است اما از آن جایی که جدی گرفته نشده هیچ وقت هیچ سازمانی خود را متولی رفع آسیب‌های اجتماعی نمی‌داند.
محمدی با اشاره به اینکه دستگاه‌ها هر کدام با سلیقه خود برنامه‌های پیشگیری را دنبال می‌کنند، اظهار کرد: در چنین وضعیتی هدررفت منابع اتفاق می‌افتد و نتیجه مطلوبی از برنامه‌های پیشگیری نمی‌گیریم همچنان که تا به حال هم نگرفته‌ایم و این امر مستلزم یک تغییر ساختاری در قوانین اجرایی و حتی مدیریتی کشور است.
وی در تشریح این امر گفت: سازمانی همچون بهزیستی وظیفه پیشگیری دارد اما هیچ وقت اعتبار لازم و پاسخگویی لازم به این موضوع نشده است چرا که معمولا رفع آسیب‌های اجتماعی متولی جدی خاصی در کشور ندارد.
رئیس کمیسیون اجتماعی شورای اسلامی شهر اصفهان با تاکید بر اینکه بی‌توجهی به پیشگیری یک مشکل ساختاری است، تصریح کرد: برای رفع تکدی‌گری حدود ۱۵ دستگاه در شورایی مسئولیت دارند یا برای مقابله با گسترش اعتیاد بسیاری دستگاه‌ها به صورت موازی فعالیت می‌کنند که همپوشانی دارند، کنترل کارتن‌خوابی و کودکان کار هم هیچ متولی مستقیمی ندارد بنابراین هیچ نتیجه‌ای نمی‌گیریم و این چنین اعتبارات پیشگیری هدر می‌رود.
همه دستگاه‌ها انگیزه مداخله و درمان دارند نه پیشگیری
وی با اشاره به اینکه کنترل آسیب‌های اجتماعی جامعه متولیان موازی بسیاری دارد، خاطرنشان کرد: همه این دستگاه‌ها تنها با انگیزه مداخله وارد می‌شوند نه پیشگیری، یعنی همه اینها هر کدام با سلیقه خود قصد درمان اعتیاد، رفع تکدی‌گری و دیگر آسیب‌ها را دارند و هیچ وقت برای مهمترین موضوع که پیشگیری است، اقدام نمی‌کنند.
محمدی با اشاره به اینکه موازی کاری و بی‌توجهی به پیشگیری باعث هدررفت منابع است، گفت: وقتی جامعه تمام رویکرد خود را بر مداخله و درمان می‌گذارد باید بدانیم مداخله هر سازمان می‌تواند سلیقه‌ای باشد همچنین باعث ایجاد رانت اطلاعاتی، فرصت، زمان یا منابع طلایی می‌شود و طبیعتا بسیاری فضاها به سمت گسترش مراکز مداخله‌ای پیش می‌رود همچنان که به موازات این سیل عظیم مراکز درمان اعتیاد، حتی یک دهم آنها مراکز پیشگیری از اعتیاد نداریم.
وی با تاکید بر اینکه بحث پیشگیری را باید از لایه‌های پایین جامعه و در دستگاه‌های دیگری دنبال کرد، افزود: دستگاه‌هایی چون آموزش و پرورش و آموزش عالی باید به موضوع پیشگیری توجه جدی کنند اما متاسفانه برنامه‌هایی که در آموزش و پرورش اجرا شده تا به حال موفق نبوده و درصد بسیاری از آنها حتی سلیقه‌ای انجام شده است.
نظر شما