امیر شفیعی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: مشکلات ناکارآمدی بافت‌های فرسوده و تاریخی به دلایل مختلف ترافیکی، اقتصادی و اجتماعی در طول زمان به وجود آمده است.
وی با اشاره به تجربه‌ای که در تهران و سایر شهرهای ایران در ارتباط با بافت فرسوده وجود دارد، افزود: مداخلات کالبدی حتی با هدف صرف ایمن سازی آنها، راه حل کافی برای این ناحیه‌ها نیست بلکه مباحث اقتصادی و اجتماعی بر احیای بافت‌های فرسوده موثر است.
این دکترای شهرسازی خاطر نشان کرد: زمانی که شهرداری‌ها، وزارت راه و شهرسازی و شرکت بازآفرینی شهری در محله فرسوده مداخله می‌کنند، خانواده‌های فقیر ساکن در محله به دلیل افزایش قیمت مسکن نقل مکان و به فضایی مشابه مهاجرت می‌کنند و حتی می‌توانند موجب ایجاد سکونتگاه‌های غیر رسمی یا تشدید آن شوند.
مداخله همه جانبه در بافت فرسوده
شفیعی ادامه داد: این گونه مداخله در جهت بهبود وضعیت یک مکان، موجب ضرر به دیگر مکان‌های شهری می‌شود، بنابراین مداخله در بافت فرسوده باید دربردارنده توانمند سازی اقتصادی، مقتدرسازی سیاسی و ظرفیت سازی نهادی و اجتماعی نیز باشد.
وی تصریح کرد: مداخله همه جانبه در بافت فرسوده مستلزم آن است که شهرداری‌ها و اجزای مختلف وزارت راه و شهرسازی اختیار لازم را داشته باشند تا مداخله همه جانبه در بافت انجام شود.
این دکترای شهرسازی با بیان اینکه تحقق مدیریت یکپارچه شهری کمک زیادی به مداخله همه جانبه در بافت فرسوده می‌کند، تاکید کرد: بافت‌های فرسوده در نبود چنین ساز و کارها و به دلیل نبود نهادهایی هماهنگ تبدیل به یک بحران در شهرها شده‌اند، طبق برنامه پنجم توسعه از 10 سال گذشته تا کنون هر سال باید 10 درصد از بافت‌ها نوسازی می‌شدند در حالی که امروز تنها 10 درصد از بافت‌های فرسوده در کل کشور نوسازی شده‌اند.
وی افزود: دلیل اینکه درصد پایینی از بافت‌های فرسوده نوسازی شده این است که نهادهای مداخله گر از جمله شهرداری و وزارت راه و شهرسازی اختیار کافی برای مداخله همه جانبه در بافت فرسوده را ندارند.
شفیعی با اشاره به بافت تاریخی شهرها، عنوان کرد: مشکل نبود مدیریت یکپارچه و هماهنگ بر روی بافت‌های تاریخی شهر نیز اثرگذار است زیرا تعارضی میان شهرداری و سازمان میراث فرهنگی در زمینه این نوع از بافت‌های شهری به وجود می آید.
رویکردها نسبت به بافت تاریخی شهر سنتی و حفاظت موزه‌ای است
این دکترای شهرسازی گفت: رویکردها نسبت به بافت تاریخی شهر سنتی و حفاظت موزه‌ای است در حالی که امروزه در دنیا فعال سازی دوباره بناهای تاریخی باآغاز فعالیت‌های جدید در دستور کار قرار گرفته است.
شفیعی با اشاره به لزوم تغییر قوانین شهری، عنوان کرد: قوانین موجود چه در ارتباط با تهیه برنامه‌ها و چه در ارتباط با اجرای آن برنامه‌ها، جامع و کامل نیستند و در مواردی حتی در تضاد با یکدیگر نیز قرار می‌گیرند.
وی افزود: به طور مثال یک سازمان شهری برنامه‌ای تهیه می‌کند که با سازمان‌های موازی و فرا دست هماهنگ نیست و در تضاد است، به علاوه در فرآیندی غیر شفاف در مورد املاک شهروندان تصمیم گیری می‌شود، این برنامه در مرحله اجرا پشتیبانی رضایت مردمی و ابزار قانونی برای مداخله را ندارد.
این دکترای شهرسازی با بیان اینکه فرآیند سلسله مراتبی برنامه‌های مداخله در بافت باید مشخص باشد، تاکید کرد: جایگاه وزارت راه و شهرسازی، شهرداری، سازمان میراث فرهنگی و سایر سازمان‌ها باید مشخص باشد تا پراکندگی برنامه‌های احیای بافت به حداقل برسد.
شفیعی ادامه داد: فرآیند احیای بافت فرسوده باید شفاف و همه شمول باشد، بدین معنی که همه عناصر درگیر در بافت باید در تهیه برنامه مشارکت داشته باشند.
وی تاکید کرد: قوانین لازم برای اجرا نیز باید به گونه ای باشد که ضمن تامین حقوق مالکیت شهروندان در این بافت‌ها، برنامه‌های در نظر گرفته شده برای برآورد منافع عمومی نیز اجرا شود و امکان پرداخت غرامت از سوی بخش عمومی یا دریافت حق مرغوبیت وجود داشته باشد تا منافع و ضررهای برنامه‌ها موجب بی عدالتی نشود.
نظر شما