به گزارش خبرنگار ایمنا، علیرضا علوی تبار روز گذشته -پنج‌شنبه ۱۸ مرداد- در همایش "اصلاح طلبان، انتخابات و چالش‌های پیش رو" اظهار کرد: انتخابات برای اصلاح طلبان از دو زاویه هدف و روش مورد اهمیت است.
وی افزود: اصلاح طلبی در ایران با مفهوم دموکراسی و مردم سالاری پیوند خورده است و کسی نمی‌تواند ادعای اصلاح طلبی کند و اندیشه دموکراتیک نداشته باشد. اصلاح طلب غیر دموکرات با اصلاحات تناقض دارد. به خوبی می‌شود با معیار دموکراسی خواهی اصلاح طلب دروغین را از اصلاح طلب حقیقی تشخیص داد.
این پژوهشگر اصلاح طلب ادامه داد: نظام دموکراتیک دارای چهار ویژگی است. در ابتدا حکومتی که دارای قدرت محدود و پاسخگو باشد زیرا حکومتی که قدرت بی حد داشته باشد و به کسی جز خدا پاسخگو نباشد دموکراتیک نیست. حکومت دموکراتیک مضاف بر مردم و خدا به مردم و نهادهای دیگر نیز پاسخگو است. دومین ویژگی نظام دموکراتیک جامعه مدنی گسترده و اثر بخش است. مردم در این نوع جامعه به صورت انجمن‌های داوطلبانه و مستقل از حکومت خواسته‌های خود را پیگیری می‌کنند، بنابراین در جامعه مدنی قدرت امکان تحمیل خواسته‌های حکومت به مردم از بین می‌رود، سومین ویژگی حکومت دموکراتیک رعایت حقوق اساسی مردم است. یعنی حکومت در ابتدا حقوق مدنی مردم را رعایت کند و در ادامه حقوق سیاسی شهروندان رعایت شود. مردم مستقل از دین و مذهب و ایدئولوژی سیاسی، جنسیت و قومیت خود از حقوق برابر در نظام سیاسی برخوردار هستند. چهارمین ویژگی نظام دموکراتیک انتخابات آزاد و منصفانه است. انتخاباتی که در آن سلایق و گرایشات مختلف از حق کاندیداتوری برخوردار هستند.
علوی تبار ادامه داد: انتخابات آزاد و منصفانه یکی از اهداف اصلاح طلبی است زیرا اگر اصلاح طلبان خواستار دموکراتیک‌تر شدن نظام سیاسی هستند شرکت در انتخابات در تحقق این هدف بسیار مؤثر است.
وی با اشاره به روش تحقق خواسته‌های اصلاح طلبان افزود: راهروهای منتهی به مردم سالاری وسیع نیستند و تنها شش استراتژی برای رسیدن به مردم سالاری وجود دارد. اگر فرادستان بخواهند از طریق خشونت نظام را دموکراتیزه کنند، کودتا نیز دموکراتیک تلقی می‌شود اما اگر فرودستان اقدامی مشابه انجام دهند انقلاب دموکراتیک نامیده می‌شود. اگر خارجی‌ها به دموکراتیزه کردن نظام بپردازند، حمله و دخالت نظامی تلقی می‌شود. اما اگر فرادستان از طریق رفتار مسالمت‌آمیز سعی در دموکراتیزه کردن حکومت داشته باشند، اصلاح حکومتی تلقی می‌شود و فرودستان نیز در صورت اقدام رفتار مشابه، جنبش اجتماعی دموکراتیک نام می‌گیرند و خط قرمز آن خشونت است و نهایتاً فشارهای خارجی که سعی دارند جامعه را به سمت دموکراسی حرکت دهند.
این پژوهشگر اصلاح طلب افزود: با توجه به تجربه و عدم تسلط به فشارهای خارجی تندرو، استراتژی مطلوب برای رسیدن به جامعه دموکراتیک، بهبود خواهی حکومتی و جنبش اجتماعی دموکراتیک است. تاکتیک اصلی بهبود خواهی حکومتی انتخابات است.
علوی تبار ادامه داد: گفته می‌شود قدرت نهادهای انتخابی اندک است و رئیس جمهور تنها ۲۰ درصد قدرت خود را در اختیار دارد. اگر رئیس جمهور ایده‌های دموکراتیک داشته باشد می‌تواند نهاد تحت نظر خود را دموکراتیک کند. باید سعی کند نظارت را در بخش‌های اجرایی از جمله مجلس و شورای شهر که تجسم مردم سالاری و انتخاب هستند را بالا ببرد.
وی ادامه داد: زمانی که از یک ابزار به خوبی استفاده نشود به معنی بی‌اختیاری نیست. اگر صداوسیما دموکراتیک نیست بودجه آن مشروط به تأیید شورای عالی سیاست گذاری صدا و سیما شود. بنابراین اگر از ابزارهای دموکراتیک به درستی استفاده شود کارآمد هستند.
این پژوهشگر اصلاح طلب گفت: اگر افراد در راه دموکراتیک کردن حکومت به بن‌بست برخورد کنند، جنبش اجتماعی می‌تواند آنها را تقویت کند. جنبش اجتماعی به معنای شورش اجتماعی نیست، به معنای اقدام سازمان یافته هدفمندی است که از ابزارهای اعتراضی استفاده می‌کند و خشونت خط قرمز آنها است.
وی خاطرنشان کرد: حتی اگر نخواهیم در انتخابات شرکت کنیم از فرصت انتخابات باید استفاده کرد، زیرا انتخابات فرصت گفت‌وگو با مردم و سازماندهی آنها است.
نظر شما