به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اخیرا وسیله‌ای به نام the Mosquito اختراع شده است که هرگونه صدای آزاردهنده در یک فرکانس بسیار بالا را از بین می‌برد. هدف سازندگان این وسیله دلسرد کردن کودکان از پرسه زدن در خیابان‌ها و دیگر فضاهای عمومی بوده است. در بسیاری از شهرهای انگلستان از the Mosquito برای خودداری از گرد هم آمدن کودکان استفاده می‌شود به همین دلیل بریتانیا به عنوان یکی از بدترین کشورهای جهان برای کودکان شناخته شده است.
برخلاف کشور انگلستان، بسیاری از مسئولان، طراحان و سازمان‌های مردم‌نهاد در جستجوی یافتن راه‌حل‌هایی برای جذب کودکان به فضاهای عمومی، افزایش تعامل و فعالیت‌های جسمی آن‌ها هستند چراکه پیش‌بینی شده است تا سال ۲۰۵۰ حدود ۷۰ درصد از جمعیت جهان در شهرها سکونت یابد که اکثریت شهرنشینان افراد زیر ۱۸ سال خواهند بود.
طراحی شهرهای دوستدار کودکان نه تنها باعث رشد و پیشرفت این گروه سنی می‌شود بلکه سلامت آن‌ها را نیز تضمین می‌کند و باعث می‌شود این کودکان آینده موفق‌تری را تجربه کنند. علاوه براین، در نظر گرفتن رفاه و نیازهای کودکان در طراحی شهری، سایر گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه نظیر افراد معلول و سالمند را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.
سرنوشت کودکان شهری و نقش آن‌ها در شکل‌گیری یک شهر می‌تواند به یک موضوع جنجالی تبدیل شود. در بسیاری از شهرهای پرهزینه ایالات متحده امریکا، نظیر سانفرانسیسکو، که کودکان سهم زیادی از جمعیت را به خود اختصاص نداده‌اند، در طراحی شهری این گروه سنی تقریبا نادیده گرفته شده است و در نتیجه فضایی سرد و خاموش به وجود آورده است. از سوی دیگر، در شهرهایی مانند بالتیمور، واقع در کشور مریلند، که نرخ جرم‌وجنایت در حال افزایش است، کودکان و جوانان بیش از همه در معرض آسیب قرار دارند.
اما چیزی که بیشتر از همه می‌تواند ذهن خواننده را به خود درگیر کند این است طراحی شهر دوستدار کودک به چه معناست. بسیاری از مردم براین باورند که افزایش زمین‌های بازی برای کودکان بهترین گزینه برای توجه به این گروه سنی است، با این حال، دو جنبه "آزادی‌های روزانه" و "زیرساخت‌های دوستدار کودکان" دو جنبه مهم در طراحی شهرهای دوستدار کودک به شمار می‌رود.
آزادی‌های روزانه به توانایی کودکان برای حرکت و پرسه زدن ایمن در خیابان‌های شهر، پارک‌ها، در مسیر مدرسه و دیگر فضاهای شهری، بدون حضور والدین، اشاره دارد. از طرفی، منظور از زیرساخت‌های دوستدار کودکان مجموعه‌ای از فضاها و خیابان‌هایی است که مطابق با نیاز کودکان احداث می‌شود و در نتیجه به آزادی‌های روزانه منتهی می‌شود.
از جمله مهم‌ترین زیرساخت‌های دوستدار کودک می‌توان به افزایش فضاهایی برای پیاده‌روی این گروه سنی، افزایش زمین‌های بازی و توسعه مسیرهای دوچرخه‌سواری و پل‌های عابر پیاده اشاره کرد. به عنوان مثال، بسیاری از خیابان‌های کلانشهر بارسلونا در کشور اسپانیا به روی خودورها بسته شده است و در نتیجه فضاهای زیادی برای پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در اختیار ساکنان این شهر قرار گرفته شده است.
در کلانشهر سانتیاگو، پایتخت شیلی، پارکی دوستدار کودک احداث شده است که فضای عظیمی از شهر را در برگرفته است و روزانه کودکان زیادی را به سمت خود جذب می‌کند. در روتردام هلند نیزفضایی جنگلی در یکی از پارک‌های شهر ساخته شده است که در آن کودکان می‌توانند به فعالیت‌هایی نظیر آتش‌بازی، خانه‌سازی و قایق‌سواری بپردازند. این پارک به گونه‌ای طراحی شده است که کودکان می‌توانند تمام شب را در آن‌جا اردو بزنند.
مسئولان در بسیاری از شهرها نظیر بوفالو در ایالت نیویورک و ال‌پاسو در تگزاس سرمایه‌های کلانی را به منظور احداث موزه‌هایی مخصوص کودکان خرج کرده‌اند. این موزه‌ها علاوه‌بر کودکان، گردشگران زیادی را هم از سراسر دنیا به خود جذب کرده است. بااین حال، آن‌چه که در این خصوص از اهمیت بیشتری برخوردار است این است که تنها کودکان و افرادی که توانایی مالی بالایی دارند می‌توانند از موزه‌های کودک در شهرهای بوفالو و ال‌پاسو بازدید کنند. بسیاری از خانواده‌های کم درآمد از بردن فرزندان خود به چنین مکان‌هایی محروم هستند.
نظر شما