به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، از زمان‌های قدیم تا چند دهه اخیر بتن به عنوان تنها ماده برای ساخت پیاده‌روهای شهری به کار برده می‌شد چرا که این ماده از مقاومت بالایی برخوردار است و همچنین هزینه زیادی در بر ندارد. پیاده‌روهایی که از بتن ساخته شده است به مدت چند دهه نیازی به بازسازی ندارد و ظاهر سالم خود را حفظ می‌کند، به عنوان مثال، پیاده‌روهای بتنی نیوجرسی، ایالتی در شرق ایالات متحده امریکا، به طور میانگین به مدت ۷۵ سال ظاهر خود را حفظ می‌کند و نیازی به بازسازی ندارد.
با این حال، در چند دهه اخیر، بتن به عنوان تنها ماده به کار برده شده برای طراحی پیاده‌روها، به خصوص برای شهرهایی که قصد دارند پیاده‌روی را در میان ساکنان ترویج دهند، کارایی خود را از دست داده است. ریشه درختان باعث ایجاد ترک در بتن می‌شود و در نتیجه خطراتی را برای عابران پیاده به خصوص کاربران ویلچر به دنبال دارد.
مسئولان بسیاری از شهرها راهکارهای جدیدی را برای طراحی پیاده‌روهای شهری در پیش گرفته‌اند و در به کارگیری مصالح، فراتر از سیمان و بتن پیش رفته‌اند. طراحی‌های جدید پیاده روها باعث افزایش میزان پیاده‌روی شهروندان و کاهش استفاده از وسایل نقلیه، تولید انرژی تجدیدپذیر و بهبود امنیت عمومی شده است.
پیاده‌روهای حرارتی
مسئولان در بعضی از شهرهای برفی نظیر نیویورک و مینیاپولیس، از شهرهای ایالت مینه سوتا در ایالت متحده امریکا، پیاده‌روهای حرارتی طراحی کرده‌اند. در پیاده‌روهای حرارتی در قسمت زیرین بتن به کار برده شده برای سنگفرش پیاده‌روها، از سیستم لوله‌ای استفاده می‌شود و لوله‌های تعبیه شده در زیر بتن با حمل آب گرم باعث افزایش دمای سطح بالای پیاده‌روها می‌شود و در نتیجه در فصل‌های سرد برف و یخ را ذوب می‌کند. با این حال، ساخت سیستم‌های لوله‌ای در پیاده‌روها هزینه‌های بسیار بالایی در بر دارد و مسئولان شهری از به‌کارگیری این روش در تمام سطح شهر تا حد زیادی خودداری می‌کنند.
پیاده‌روهای مولد انرژی
در بعضی از شهرهای جهان، مسئولان با استفاده از تکنولوژی پیشرفته پیاده‌روهایی طراحی کرده‌اند که همانند مولدهای انرژی عمل می‌کند. به عنوان مثال، گروهی از معماران بریتانیایی کاشی‌هایی از جنس پلاستیک بازیافتی تولید کرده‌اند که فشار وارد شده از قدم زدن عابران روی پیاده‌رو را به انرژی جنبشی تبدیل می‌کند. این کاشی‌های پلاستیکی در ایستگاه‌های قطار، زمین‌های بازی و دفاتر اداری سراسر بریتانیا و فرانسه نصب شده‌است و به عنوان منبع انرژی جدا از شبکه الکتریکی برای لامپ‌های خیابانها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
پیاده‌روهای خورشیدی
پیاده‌روها همچنین می‌تواند منبع انرژی انفعالی نیز باشد، به این صورت که در پیاده‌رو سیستم غیرفعال خورشیدی نصب می‌شود تا انرژی خورشیدی را در خود جمع‌آوری و ذخیره نماید و در زمان مناسب به سطح پیاده‌رو منتقل کند. به عنوان مثال، در دانشکده علم وفناوری ویرجینا در دانشگاه جورج واشینگتن شهر آشبرن، در ۳۰ کیلومتری شمال غربی واشینگتن دی سی، بخشی از پیاده‌روها از پنل‌های خورشیدی ساخته شده است. این پنل‌های خورشیدی از طریق جذب انرژی خورشید نور مورد نیاز ۴۵۰ لامپ ال ای دی را تأمین می‌کند.
پیاده‌روهای تابشی
گروهی از معماران اهل انگلستان در شهر کمبریج پیاده‌روهایی آزمایشی طراحی کرده‌اند که با استفاده از موادی خاص باعث درخشش پیاده‌رو در تاریکی می‌شود. مواد به کار برده شده در این پیاده‌روهای آزمایشی، نور خورشید را در طول روز به خود جذب می‌کند و در شب هنگام از طریق آزادسازی مواد روشنایی آبی رنگ چشم نوازی را برای پیاده‌روها تأمین می‌کند.
پیاده‌روهای پلاستیکی
با این حال، جدیدترین و پیشرفته‌ترین تکنولوژی برای طراحی پیاده‌روها به استفاده از پلاستیک‌های منعطفی که خطر سرخوردن روی پیاده‌رو یا شکسته شدن بتن‌ها بر اثر بیرون‌زدگی ریشه‌های درختان را به حداقل می‌رساند، مربوط می‌شود. معماران در طراحی این پیاده‌روها از پلاستیک‌های بازیافتی و در بیشتر موارد از تایرهای کهنه وسایل نقلیه بهره می‌برند.
شهر سانتامونیکا، از شهرهای کوچک کالیفرنیا در کشور آمریکا، پیشرو در استفاده از پیاده‌روهای پلاستیکی در سراسر دنیاست که از سال ۲۰۰۰ اقدام به طراحی این پیاده‌روها کرده است. پیاده‌روهای پلاستیکی قدم زدن را برای عابران بسیار آسان کرده است و علاوه بر این از بیرون زدگی ریشه درختان جلوگیری می‌کند. این روزها، بیش از ۲۰ هزار فوت مربع از پیاده‌روهای سانتامونیکا پوشیده از پنل‌های پلاستیکی بازیافتی است.
نظر شما