مطبوعات و رسانه های آزاد و شفاف در هر جامعه ای، از ارکان توسعه و دموکراسی محسوب می شوند، لذا خبرگزاری ایمنا، انعکاس بخشی از برجسته ترین عناوین مطبوعات کشور را به صورت روزانه در دستور کار خود دارد.
روزنامه ایران، صفحه نخست امروز خود را به بررسی دستاوردهای دیپلماسی تهران در انزوای گروه «بی» اختصاص داده و در تیتر خود نوشته است: «فروغ دیپلماسی غروب تندروی» روزنامه ایران در ادامه توضیح داده است: «آتش به خانه افتاده است» شاید بهترین وصف این روزها برای آمریکایی باشد که بعد از فراز و نشیب سال‌های اخیر در مناسباتش با ایران در بازتکرار سیاست منزوی کردن آن و همراه کردن متحدان بزرگ اروپایی‌اش ناکام مانده است. این توصیف حائز یک واقعیت است و آن اینکه آخرین سنگرگاه سلطه آمریکا در جهان دچار تزلزل شده است. واقعیتی که در یک سال اخیر و پس از خروج آمریکا از توافق هسته‌ای با بی‌اعتنایی کشورهای اروپایی با این اقدام و پایان عصر تسری فشارهای آمریکا به روابط کشورهای دیگر با ایران آغاز شد و اینک در ناکامی تیم مخالفان تهران بروز یافته است. چه بازتاب همین سرنوشت قابل انتظار بود که باعث شد حلقه تندروها در واشنگتن بتدریج کم شمارتر شده و این بار دونالد ترامپ در گوشه انزوا با کنار زدن جان بولتون، مشاور امنیت ملی خود به برگزیدن تصمیمی ناگزیر شود که در نتیجه مواجهه با تدبیر تهران به آن ناچار شده است. آنچه پیداست، تحولات جاری در نقطه پایانی خود مطابق میل گروهی متشکل از بولتون، بن‌سلمان، بن‌زاید، بنیامین نتانیاهو (معروف به بی‌بی)، پیش نرفت؛ جریانی که در یک سال گذشته در پی یک اتفاق خارق‌العاده از نوع شکست صبر استراتژیک ایران و آغاز یک درگیری نظامی علیه آن بود و برای وقوع آن لحظه‌شماری می‌کرد. اما چرخه تصمیم‌گیری دولت حسن روحانی در مواجهه با این تلاش‌ها در نقطه‌ای ایستاد که ناظران سیاسی از آن به عنوان «پایداری دیپلماتیک» یاد می‌کنند.
به این ترتیب در حالی که بسیاری در ماه‌های گذشته در اخبار خود احتمال وقوع یک جنگ علیه ایران را پررنگ جلوه می‌دادند و جریان‌های اقلیتی در واشنگتن، تل‌آویو و ریاض برای بر باد رفتن حاصل سال‌ها مذاکره و ابتر شدن برجام ناخن به هم می‌ساییدند اما کنار رفتن بولتون به عنوان یکی از اصلی‌ترین حلقه‌های فشار علیه ایران نشان داد که می‌توان و باید به روند گشایش پسابرجام به عنوان قفل بازشده‌ای که بستن دوباره‌اش سهل و ممتنع نیست همچنان امیدوار بود. امیدی که رنگ واقعیت بخشیدن به آن بدون بازی هوشمندانه دیپلماتیک تهران و عینیت بخشیدن به سیاست خارجی مبتنی بر تعامل ممکن نبود. در واقع آنچه طی روزهای اخیر و در واشنگتن از سوی ترامپ در حال رخ دادن است، صرفاً رفتاری خلق‌الساعه و بدون عقبه نیست بلکه حاصل رویکردی است که دولت روحانی در مواجهه با کارشکنی‌های یک سال اخیر دولت آمریکا آن را به پیش برده و با بهره‌گیری از توانایی وزیر خارجه‌اش بیشترین بار را در عملیات نجات برجام به دوش گرفته است. واقعیتی که مرور برخی ابعاد آن نشان می‌دهد روند تصمیم‌گیری دولت روحانی چگونه اجرای سناریوی از پیش نوشته شده تندروها علیه ایران را ناکام گذاشت.
روزنامه آرمان ملی، صفحه نخست امروز خود را به بررسی تحرکات دلواپسان جهت حذف لاریجاتی از مجلس شورای اسلامی اختصاص داده و در تیتر یک خود نوشته است: «حذف لاریجانی؛ سناریوی دلواپسان قم » علی لاریجانی شناخته‌ترین نماینده مجلس است که از مجلس هشتم تا کنون از سوی مردم قم به عنوان نماینده به مجلس راه پیدا کرده و کرسی ریاست در اختیار او بوده است. از مجلس هشتم به بعد او بر کرسی ریاست مجلس تکیه زده اما ظاهرا اما و اگرهایی درمورد تداوم حضورش در مجلس یازدهم و کرسی ریاست وجود دارد. تخریب‌های ناشیانه علیه او پنهان نمی‌ماند و هر روز به بهانه‌ای درصدد تضعیف علی لاریجانی هستند که البته از این تلاش‌ها درصدد کسب این نتیجه هستند که او در انتخابات مجلس یازدهم شرکت نکند که البته اگر لاریجانی قصد شرکت داشته باشد شاید مانند انتخابات دهم مجلس با اصلاح‌طلبان مذاکره کند. از سوی دیگر مخالفان لاریجانی در قم درصورت تصمیم حضور او در انتخابات اقدام به معرفی کاندیداهایی می‌کنند که رای او را بشکنند و نگذارند او به مجلس راه پیدا کند یا با حداقل رای وارد بهارستان یازدهم شود به عنوان مثال سعید جلیلی و علیرضا زاکانی را مطرح و برای او تبلیغ می‌کنند. علی لاریجانی را باید در دو زمان تعریف کرد که شامل قبل ۹۰ و پس از آن می‌شود. او در انتخابات‌های ۸۶ و ۹۰ گزینه اصلی اصولگرایان برای ورود به مجلس بود و برای جلوس بر کرسی ریاست اتفاق نظر داشتند اما پس از آن لاریجانی رویکرد خود را تغییر داد به نحوی که در انتخابات ۹۴ نام علی لاریجانی در لیست امید که منتسب به اصلاح‌طلبان است منتشر شد که دلیلش واضح بود. علی لاریجانی تمایل به آن نداشت که همانند نماینده همشهری‌اش یعنی مجتبی ذوالنوری هر از چندگاهی به دولت یا اصلاح‌طلبان هجمه کند و در ذهن افکار عمومی به دلواپس جناحی و باندی شناخته شود. میزان هجمه‌ها به علی لاریجانی در سال‌هایی که بر کرسی ریاست جلوس کرده بود چشمگیر بود و نکته قابل تامل آنکه این هجمه‌ها از سوی جریان منتسب به اصولگرایی به او وارد می‌شد. اکنون نیز گفته می‌شود که علی لاریجانی تمایلی به حضور در مجلس یازدهم ندارد چنانکه نیمه مرداد علی لاریجانی در پاسخ به سوال تسنیم مبنی بر اینکه گفته می‌شود قرار است از قم برای انتخابات مجلس کاندیدا نشوید؟ گفت: بنده هنوز درباره اینکه کاندیدا انتخابات مجلس و یا اینکه از حوزه انتخابیه قم کاندیدا شوم تصمیم نگرفته‌ام این ظاهراً که شما می‌گویید از کجا می‌دانید؟ وی درباره اینکه در انتخابات مجلس با کدام جریان سیاسی تعامل و ائتلاف خواهد کرد، گفت: «هنوز درباره حضور در انتخابات تصمیم نگرفته‌ام که این موضوعات مطرح باشد.» فارغ از پاسخ مبهم لاریجانی درباره حضور یا عدم حضورش در انتخابات مجلس یازدهم باید به عملکرد دفتر او در قم هم توجه داشت.
روزنامه آفتاب یزد، در صفحه نخست امروز خود به بررسی تحرکات تازه چهره نزدیک به جبهه پایداری پرداخته و در تیتر نوشته است: « پناهیان به دنبال چیست؟» روزنامه آفتاب یزد در ادامه این مطلب آورده است: در سال انتخابات، هر رفتاری می‌تواند یک تلقی انتخاباتی نیز با خود همراه داشته باشد حتی اگر این رفتار، سخنرانی در مراسم و مجالس مذهبی باشد. برخی معتقدند استفاده ابزاری از برخی اصطلاحات و عبارت‌ها ـ مثلا شفافیت، فساد ستیزی و... ـ در سالی که در انتهای آن قرار است یک انتخابات بسیار مهم برای راه یابی به مجلس شورای اسلامی برگزار شود، مسئله چندان تازه‌ای نیست و حتی، شاید آن را بتوان به حساب گرم کردن فضای انتخاباتی گذاشت و یا حتی می‌توان آن را به پای برخی حرکت‌های پست مدرنی در فضای سیاسی کشور به شمار آورد.
در روزهایی که برخی از «نو اصولگرایی» می‌گویند و برخی از «اسلامگرایی» پر بیراه نیست اگر برخی موضع گیری‌های علیرضا پناهیان را به حساب «حرکتی نو» در جبهه پایداری گذاشت یا حتی آن را به وزیدن «هوایی تازه در جبهه پایداری» تعبیر کرد.
روزنامه ابتکار، در صفحه نخست امروز خود به بررسی مشکلات پیش‌روی تولید در صنعت خودروسازی پرداخت و در تیتر نوشته است: « ادامه یک راه ناتمام» روزنامه ابتکار در ادامه این مطلب آورده است: شش ماه از سال جاری باقی مانده و خودروسازان از یک سو و مشتریان از سوی دیگر در یک بلاتکلیفی قرار گرفته‌اند. این بلاتکلیفی زمانی نقش مهم‌تری پیدا می‌کند که وعده ورود ۳ خودرو جدید تا پایان سال داده می‌شود. اخیرا وزیر صنعت در تکلیفی به یکی از شرکت‌های خودروساز اعلام کرده است که تا پایان سال جاری ۳ محصول جدید وارد بازار کند اما با این حجم تعهدات معوق و خودروهای ناقص این هدف قابل اجرا است؟ «ایران خودرو مکلف به تولید و عرضه سه محصول جدید تا پایان سال جاری است» این صحبت رضا رحمانی وزیر صنعت در بازدید خود از شرکت ایران خودرو در اوایل شهریورماه است. دستور وزیر صنعت مبنی بر تکلیف این شرکت به تولید و عرضه ۳ محصول جدید آن هم تا پایان سال جاری با ابهامات بیشماری همراه است. اگر بخواهیم یک بررسی دقیق از وضعیت فعلی این شرکت خودروسازی داشته باشیم باید بگوییم که در حال حاضر این شرکت حدود ۷۰ هزار خودروی ناقص کف کارخانه دارد و طبق وعده‌ها باید ابتدا این مقدار از خودروهای ناقص را تکمیل و به مشتریان تحویل دهد. از سوی دیگر میزان بدهی این شرکت خودروساز به قطعه‌سازان نیز مسئله مهمی است که باید به آن پرداخته شود. بنابراین در چنین شرایطی ورود ۳ خودرو جدید در مدت زمان اعلام شده دشوار به نظر می‌آید. این درحالی است که برخی از صاحب‌نظران بر این باورند که خودروسازان باید در ابتدا مشکلات و بدهی‌های خود را حل کنند و پس از آن به سمت تولید جدید رو بیاورند. اما در مقابل برخی از فعالان صنعت خودرو معتقدند چنین طرح‌هایی با وجود مشکلاتی که در این صنعت وجود دارد قابل اجرا خواهد بود و خودروسازان می‌توانند با این روش کمی از رضایت مشتریان خود را جلب کنند. در این میان باید منتظر ماند و دید که این وعده‌ها به مرحله اجرا خواهند رسید و یا اینکه چنین اقداماتی در این مدت زمان کوتاه عملی است یا خیر؟ امیرحسن کاکایی، کارشناس صنعت خودرو با اشاره به خبر مبنی بر ورود ۳ خودرو جدید به بازار تا پایان سال به «ابتکار» گفت: اخیرا خبری درخصوص ورود ۳ خودرو جدید اعلام شده است. اما مسئله‌ای وجود دارد این است که ایران خودرو از قبل برنامه‌ای مشخص برای ورود خودرو دنا پلاس اتوماتیک، پژو ۳۰۱ و پژو ۲۰۷ با سقف شیشه‌ای داشته است. در این میان چند نکته وجود دارد که باید آنها را بررسی کرد. ابتدا باید اشاره کرد تعدادی از خودروسازان با سیاست‌هایی که اجرا می‌شود یا تعطیل شده‌اند و یا به سمت تعطیلی پیش می‌روند. این در حالی است که دو خودروساز ما که صنعتی هستند از سال‌های گذشته به دستور دولت و قوانینی که وجود داشت به سمت داخلی‌سازی برخی از قطعات خود رفتند. نتیجه این شد که در شرایط تحریم ما دارای توانایی‌های داخلی شویم، البته باید اشاره کرد این توانایی تمام قطعات را پوشش نمی‌دهد. به خصوص اگر در فضای رقابتی قرار گیریم و بخواهیم که با دنیا ارتباط داشته باشیم.
روزنامه دنیای اقتصاد، در صفحه نخست امروز خود از تمایل ترامپ جهت کاهش تحریم‌های ایران خبر داده و در تیتر یک خود نوشته است: «عقبگرد ترامپ از تحریم ایران؟» روزنامه دنیای اقتصاد در توضیح این عنوان آورده است: پس‌لرزه‌های برکناری جان بولتون از سمت «مشاور امنیت ملی کاخ سفید» همچنان ادامه دارد و تحلیل‌ها و گزارش‌های مختلفی درباره ریشه این برکناری جنجالی منتشر می‌شود. رسانه‌های آمریکایی در گزارش‌هایی، تمایل ترامپ برای عقبگرد از تحریم‌های ایران با هدف آغاز مذاکرات با تهران را دلیل اصلی اخراج جان بولتون از کاخ سفید توصیف کرده‌اند.پایگاه آمریکایی بلومبرگ در گزارشی اختصاصی به نقل از سه منبع مطلع گزارش داد که رئیس‌جمهور آمریکا، در جلسه‌ای با حضور جان بولتون از تمایل برای کاهش تحریم‌های ایران سخن گفته؛ اما این موضع دونالد ترامپ با مخالفت شدید بولتون مواجه می‌شود. به نوشته بلومبرگ، اندکی بعد از این مخالفت بسیار شدید، دونالد ترامپ از بولتون می‌خواهد تا از مقامش کناره‌گیری کند. به نوشته بلومبرگ، این ایده که آمریکا تحریم ایران را کاهش دهد تا رئیس‌جمهور آمریکا بتواند با رئیس‌جمهور ایران (احتمالا در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل) ملاقات کند، روز دوشنبه در جلسه‌ای در اتاق بیضی کاخ سفید، دفتر دونالد ترامپ مطرح شده است و همان جا استیون منوچین، وزیر خزانه‌داری ایالات‌متحده حمایتش را از این طرح ابراز می‌کند.
نظر شما