نور تو خاموش نشد

به گزارش خبرنگار ایمنا، با آغاز ماه محرم، همواره از سوی دشمنان و بدخواهان هجوم شک و شبهه آفرینی بر عظمت این ماه آغاز می‌شود و آنقدر فراگیر است که هر سال با شکلی خاص به دنبال تضعیف مجالس عزای امام حسین(ع) برمی‌آیند؛ اما آنان که پا در این راه می‌گذارند بر طریق چه کسی قدم نهاده‌اند؟

اساس تشکیک در سازوکار انسان ساز حسین بن علی(ع) را دشمن قسم خورده‌ بشر یعنی همان ابلیس بنا نهاد زیرا نام، راه و مکتب حسین (ع) معادل است با هدایت و اگر این نظام برپا شود، راه نفوذی برای شیاطین در قلب پیروان مکتب توحید باقی نخواهد ماند.

رسول خدا(ص) درباره شهادت امام حسین(ع)، فرمود: ابلیس در آن روز از خوشحالی در تمام نقاط زمین با دستیاران و عفریت‌هایش به پرواز درمی آید و به آنها می‌گوید: ای جماعت شیاطین! طلب و تقاص خود را از فرزند آدم گرفته و در هلاکت ایشان به نهایت آرزوی خود رسیدیم و آتش دوزخ را نصیب ایشان نمودیم، مگر آن کسانی که به اهل‌بیت پیامبر چنگ بزنند؛ از این رو سعی کنید نسبت به ایشان در مردم تشکیک ایجاد کرده و آنها را بر دشمنی ایشان وادارید تا بدین وسیله گمراهی مردم و کفرشان مسلّم و محقّق گردیده و نجات دهنده‌ای از ایشان بهم نرسد. (کامل الزیارات ص۲۶۶باب۸۸ ح۱)

آری! تقاص خود را از فرزندان آدم گرفت و هرجایی هم که نتوانست مانعی برای دستگیری عالم توسط مکتب عاشورا باشد، اساس تشکیک در دستگاه انسان ساز حسین بن علی (ع) را بنا نهاد زیرا نام، راه و مکتب حسین(ع) معادل است با هدایت و اگر این نظام برپا شود، راه نفوذی برای شیاطین در قلب پیروان مکتب توحید باقی نخواهد ماند.

مکتبی که وهب مسیحی را ظهر عاشورا پشت سر امام، برای نماز جماعت به صف می‌رساند؛ حبیب بن مظاهر که موی خود را در مسیر محبت آل الله سپید کرده، در کارزار عاشورا جاویدان می کند، حر را از سپاه عمرسعد به خیمه های اباعبدالله راهی می‌نماید تا راه بازگشت را به سوی رحمه الله الواسطه نشان دهد، غلام سیاه پوست امام را در خون خویش غلطان می‌دارد تا خونِ او امروز در قلب آفریقا میلیون ها عاشق حسین را در عالم شهره نماید و دهها نمونه‌ دیگر از تربیت یافتگان فرزند رسول خدا که واژه شیعه به خوبی برازنده آنها است و یا به تعبیر بهتر، آنها خود با عاشورایی که ساختند، باعث بها و بقای تشیع حقیقی شدند.

و امروز با گذشت سالها از بی پاسخ ماندن ندای "هل من ناصر" حسین(ع)، همچنان شیعیان او همراه با آغاز ماه محرم بساط یاری او را بر عالم گسترده و شور عزایش را روز عاشورا به اوج می‌رسانند؛ آیین‌های خود را بر آن استوار می‌کنند و چرخش زندگی را در این ده روز به گونه‌ای دیگر طلب می‌کنند.

حتی اگر مخالفان شعائر حسینی برای تحریم محرم پویش راه بیاندازند، هرجا که فرصت کنند دست به تمسخر و استهزاء بزنند و حتی در قد و قامت سلطنت طلبان خارج نشین، مقابل دسته‌های عزا بغض خود نسبت به عاشورا را با پایکوبی نشان دهند که سالها است رویه خود را بر این کارها گذاشته‌اند، بازهم این پرچم هدایت است که در طوفان تشکیک و طعنه‌ها پابرجا است.

همه‌ این سنگ اندازی‌ها هیچ تغییری در دریای عظمت امام حسین(ع) ایجاد نخواهد کرد، زیرا هنوز هم روضه‌های خانگی مردم به عشق او برپاست، علم هیئت های نامی شهر به مدد او پابرجاست، آیین های روستا نشینان با دمِ او زنده است و آرمان این سرزمین به نام او منتهی می شود. محبت به او و اصحابش تغییر ناپذیر است چونکه حضرت پیامبر چنین وعده داد: برای شهادت حسین(ع)، حرارت و گرمایی در دلهای مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی شود.

ماه محرم، هر ساله به آنهایی که خیال ایستادن در برابر نام و راه حسین(ع) را دارند نشان می‌دهد که تابش نور حقیقت بر عالم همیشگی است، همان هایی که در قرآن چنین توصیف شده‌اند: "می‏ خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند و حال آنکه خدا گرچه کافران را ناخوش افتد نور خود را کامل خواهد گردانید".

محبت امام حسین(ع) زندگی مردم را به تسخیر درآورده و برپایی عزای او بر قلب‌ها، خانه‌ها، کوچه‌ها و خیابان‌های شرق و غرب عالم از مسلمان و غیرمسلمان، سیاه پوست و سفید پوست و فقیر و غنی همچون سنتی دیرینه است همین دلیل کافی است تا بدعت‌ها و کج اندیشی‌های شیاطین بر آنان بی تاثیر بماند.

دشمنت کشت ولی نور تو خاموش نشد؛ آری آن جلوه که فانی نشود نور خداست.

یادداشت از: علی یگانه نسب - خبرنگار سرویس جامعه ایمنا