به گزارش خبرنگار ایمنا، به نظر می رسید کابوس جام جهانی ۲۰۱۸ محو شده. مردان یواخیم لوو طی هفت بازی طعم شکست را نچشیده و سه بار متوالی برنده شده بودند. این بار هم "سرژ نبری" خیلی زود دروازه هلند را گشود، ولی شکست چهار دو در هامبورگ برابر هلند طعم تلخ جام جهانی را به یاد آورد و چهار گل هم همه حقیقت نبود. آنها طی نیمه دوم در همه جبهه ها مقهور شده بودند.
دویچه وله پیش از آغاز بازی پرسیده بود "چرا دفاع سه نفره؟" و یواخیم به اهمیت نبردهای میانه میدان اشاره کرده بود. تمهیدی که نیمه اول قابل قبول به نظر می رسید ولی همه چیز در نیمه دوم فرو پاشید. "جاناتان تا" مدافع آلمان که در منگنه قرار گرفته، دروازه نوئر را پس از واکنش فوق العاده اش گشود و ضد حمله ای که به گل واینالدوم انجامید تیر خلاص بود. تنها نقطه روشن آلمان ها به "سرژ نبری" تعلق داشت. مهاجمی که در وست برومویچِ کوچک به جایی نرسید، حالا در بایرن و تیم ملی می درخشد و با آن پیراهن پنج گل در شش بازی زده است.
سیزده سال از ورود یواخیم لو سپری شده و نمی توان نپرسید آیا به پایان راه نرسیده؟ او سال بعد کنار هلموت شوئن که چهارده سال سکاندار تیم ملی بود قرار خواهد گرفت و همین حالا هم بیشتر از دروال، بکن بائر، فوگتس، ریبک، فولر و کلینزمن بر آن تخت تکیه داده. صعود از این گروه ناممکن نیست، ولی آلمان این دوران او مهم ترین ویژگی ژرمن ها در نبردهای کلیدی را از دست داده که آن ثبات است.
نظر شما