به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان لنجان، ایجاد خطوط حمل و نقل مسافر در شهرها که به عنوان مترو یا قطار شهری شناخته می‌شود، یکی از آخرین دستاوردهای علمی است که به یاری مدیران شهری آمده و به دلیل مزیت‌های فراوانی که بر سیستم‌های سنتی حمل و نقل درون‌شهری دارد به سرعت گسترش یافته است.
سابقه استفاده از این سیستم حمل و نقل درون‌شهری در ایران به کمتر از دو دهه قبل باز می‌گردد. در این مدت شهرهایی مانند تهران و اصفهان گوی سبقت را از دیگر شهرها ربودند و خطوط قطار شهری را ایجاد کردند و اکنون طرح‌های توسعه آن اجرا می‌شود، اما شهرهای دیگری هم هستند که به فکر ایجاد این سیستم هستند.
قطار شهری اصفهان_لنجان یکی از مهم‌ترین پروژه‌های شهری است که در این زمینه طراحی شده است، اما پس از گذشت بیش از یک دهه از تصویب، اجرای آن با اما و اگرهایی همراه است.
با اعتبارات دولتی نمی‌توان طرح را اجرا کرد
محسن کوهکن نماینده مردم لنجان، اجرای پروژه قطار شهری را یکی از مولفه‌ها توسعه شهری می‌داند و می گوید: محور اصفهان_فلاورجان_ لنجان و مبارکه یکی از پرترددترین مسیرهای استان اصفهان است و ایجاد مسیر قطار برقی در این مسیر می‌تواند توسعه پایداری را رقم بزند.
وی با بیان اینکه در سال ۱۳۸۴ مصوبه اجرای پروژه مترو اصفهان به شهرستان‌های مبارکه، لنجان و فلاورجان اخذ شد، می‌افزاید: با توجه به اهمیت موضوع در ابتدای مجلس هشتم پیشنهاد افزودن واژه «حومه» به انتهای سازمان قطار شهری اصفهان در کمیسیون تلفیق با انتقاد برخی نمایندگان مواجه شد.
نماینده مردم لنجان در مجلس شورای اسلامی تصریح می‌کند: نکته قابل تامل آن بود که با افزودن این کلمه از لحاظ قانونی حوزه اجرای پروژه قطار شهری از جغرافیای شهر اصفهان بیرون رفته و شهرهای فلاورجان_ لنجان و مبارکه نیز از آن منتفع می‌شدند.
کوهکن اضافه می‌کند: متاسفانه با انتخاب اشتباه عبور خط مترو از زمین‌های زراعی توسط کارشناسان و مشاورانی که این مسیر را مورد بررسی قرار داده بودند این طرح به مرحله اجرا نرسید و مجریان طرح در طول چهار سال نتوانستند تملک هزار پلاک زمین زراعی را برای اجرای پروژه انجام دهند.
وی عنوان می‌کند: به دلیل اشتباه فاحش کارشناسان از یک سو ۹۰ میلیارد تومان اعتبار این پروژه در طول سال‌های اخیر در دیگر پروژه‌های عمرانی استان هزینه شد و از طرفی افزایش چندین برابری اعتبار مورد نیاز پروژه را سبب شد.
نماینده مردم لنجان در مجلس شورای اسلامی خاطرنشان می‌کند: سرانجام مسئولان پذیرفتند به دلایل مختلف اجتماعی و اقتصادی، واریانت مترو اصفهان_لنجان باید بر روی یکی از باندهای اتوبان ذوب‌آهن اجرا شود.
کوهکن می‌افزاید: کریدور اصلاحی قطار برقی اصفهان-زرین‌شهر در شورای ترافیک استان مصوب و برای تصویب در شورای‌عالی ترافیک کشور ارسال شد و با تصویب این شورا، یکی از پروژه‌های مهم در استان اصفهان به سرانجام خواهد رسید.
وی می‌گوید: با توجه به اینکه با اعتبارات دولتی نمی‌توان پروژه‌ای را با سرعت قابل قبولی به اتمام رساند، برای اجرای پروژه قطار شهری محور اصفهان_فلاورجان_ لنجان و مبارکه از روش‌های مشارکتی استفاده شد.
نماینده مردم لنجان در مجلس شورای اسلامی می‌افزاید: با توجه به تفاهم‌های صورت گرفته، تشکیل شرکتی متشکل از ذوب‌آهن، فولاد مبارکه، شهرداری‌های شهرستان‌های لنجان، فلاورجان و مبارکه و شرکت عمران فولادشهر، اجرای پروژه قطار شهری را با سرعت قابل قبولی به مرحله اجرا رسانده ثمره آن شامل حال مردم خواهد شد.
اتوبان ذوب‌آهن، بهترین مسیر ایجاد مترو
این سخنان در حالی مطرح می‌شود که حمیدرضا شیروانی، مدیر عامل شرکت عمران شهر جدید فولادشهر با بیان اینکه جانمایی نادرست مسیر و متعاقب آن، بروز مشکلاتی در آزادسازی زمین بخشی از مهم‌ترین چالش‌های فراروی اجرای پروژه قطار شهری لنجان است، می‌گوید: سریع‌ترین راه برای اجرای پروژه قطار شهری اصفهان_فلاورجان_ لنجان و مبارکه، عبور خط مترو از مسیر اتوبان ذوب‌آهن بوده که با آن موافقت شد.
وی می‌افزاید: با توجه به تصویب تغییر کریدور اصلاحی قطار برقی اصفهان-زرین‌شهر در شورای ترافیک استان، مقرر شد در صورت تصویب در شورای‌عالی ترافیک کشور، کریدور عبوری از وسط اتوبان ذوب‌آهن به صورت رو سطحی عبور کرده و به میزانی که از کریدرو وسط اشغال می‌شود از طرفین جبران شود تا مشکلات ترافیکی نیز به همراه نداشته باشد.
مدیرعامل شرکت عمران شهر جدید فولادشهر تصریح می‌کند: براساس آخرین آمار به دست آمده اجرای پروژه قطار شهری اصفهان-زرین‌شهر نیازمند پنج هزار میلیارد تومان اعتبار است که با مشارکت شهرهای واقع شده در مسیر قطار شهری و شرکت سهامی ذوب‌آهن در قالب قرارداد کنسرسیوم و تشکیل شرکت به صورت مشارکتی اجرا می‌شود.
شیروانی می‌گوید: ۳۰ درصد از اعتبارات مورد نیاز این پروژه توسط شرکت عمران فولادشهر از منابع داخلی تامین خواهد شد.
وی اظهار می‌کند: در گذشته براساس طرح جامع و تفضیلی مصوب، محدوده قانونی شرکت عمران فولادشهر هشت هزار و ۱۰۰ هکتار بود، اما بر اساس بازنگری که در سال ۱۳۹۰ انجام گرفت، محدود قانونی به سه هزار و ۱۰۰ هکتار کاهش یافت و قسمت عمده اراضی نیز واگذار شده است.
مدیرعامل شرکت عمران فولادشهر ادامه می‌دهد: در گذشته استدلال این بود اراضی باقی‌مانده در فولادشهر که تا نجف‌آباد ادامه پیدا می‌کند با برقراری مسیر قطار برقی مورد استفاده قرار گرفته و با توجه به ارزش افزوده‌ای که برای اراضی باقی‌مانده ایجاد می‌شود، اعتبار مورد نیاز پروژه تامین شود، اما در حال حاضر منابع داخلی فولادشهر و شرکت عمران شهر جدید فولادشهر به تنهایی پاسخگوی اجرای پروژه نخواهد بود.
اهلیت ذوب‌آهن برای مشارکت در اجرای طرح تآیید نشد
اما منصور یزدی‌زاده، مدیرعامل شرکت سهامی ذوب‌آهن در اینباره می‌گوید: تولیدکنندگان همیشه با توسعه موافق بوده‌اند، اما برای مشارکت در پروژه‌های مهم در ابتدا باید به منابعی که در اختیار داریم توجه کنیم و شرکت سهامی ذوب‌آهن ضمن احترام به تفاهمنامه‌ای مورد نظر اعتقاد دارد باید چهارچوب‌های لازم برای اجرای پروژه قطار شهری در قالب مشارکت تعریف شود.
وی تصریح می‌کند: در سال گذشته مقرر شد اهلیت کسانی که در قالب مشارکت به پروژه قطار شهری ورود پیدا می‌کند و مدیریت پروژه را بر عهده می‌گیرند از طریق وزارت راه و شهرسازی تایید شود که آیا شرکت سهامی ذوب‌آهن چنین اجازه‌ای را دارد یا خیر؟ که به دلیل بی‌سابقه بودن چنین کاری این مسئله مورد تایید قرار نگرفت.
مدیرعامل شرکت سهامی ذوب‌آهن ادامه می‌دهد: موضوعی که ذوب‌آهن در زمان ابتدای امضای تفاهمنامه اعلام کرده بود، بحث اعلام آمادگی برای اجرای پروژه بود که خود آستین بالا زده و تمام قد وارد اجرای پروژه شود که این کار به دلایل مختلف از جمله اهلیت نداشتن شرکت سهامی ذوب‌آهن منتفی شد.
یزدی‌زاده تصریح می‌کند: امروز نیز شرکت سهامی ذوب‌آهن نه تنها در خصوص کمک در اجرای پروژه قطار شهری مخالفتی ندارد، بلکه اعلام آمادگی خود را در قالب چهارچوب مشخص همچون تامین ریل و آرماتور مورد نیاز اعلام می‌کند.
وی خاطرنشان می‌کند: کارخانه ذوب‌آهن به دلیل داشتن سرباره می‌تواند آن را تبدیل به سیمان کرده و به نوعی در تامین متریال‌های اصلی پروژه قطار شری مشارکت داشته باشد.
مدیرعامل شرکت ذوب‌آهن یادآور می‌شود: قطعا به شیوه گذشته ذوب‌آهن توان اجرای چنین پروژه مهمی را ندارد و اینگونه برنامه‌ها جزء سیاست‌های این شرکت نیست از طرفی چنین اقدامات بزرگی نیازمند اخذ مجوز هیئت مدیره و مجمع است.
یزدی‌زاده می‌گوید: آنچه جزء سیاست‌های ذوب‌آهن بوده آن است که بتواند همه قدرت خود را بر روی افزایش ظرفیت تولید متمرکز کرده تا معیشت پرسنل را بهبود بخشد.
وی تاکید می‌کند: البته درکنار انجام وظایف ذاتی خود، برای انجام مسئولیت‌های اجتماعی از جمله کمک به اجرای پروژه قطار شهری به اندازه توان همکاری می‌کنیم.
نظر شما