به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، با توجه به افزایش مقاومت آنتیبیوتیکی، پزشکان بیشتر از قبل نسبت به محدودکردن مصرف این داروها آگاهی پیدا کردهاند؛ با این وجود، مصرف آنتیبیوتیک در سراسر جهان در حال افزایش است. از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ استفاده از این نوع داروها حدود ۳۵ درصد بیشتر از قبل شده است، بدین معنا که سالیانه ۷۰ میلیارد دوز از این دارو مصرف میشود.
گروهی از محققان انگلیسی به منظور پیبردن به ارتباط بین مصرف آنتیبیوتیک و خطر ابتلا به سرطان کولورکتال، دادههای پزشکی ۱۱ میلیون و ۳۰۰ هزار فرد را مورد بررسی قرار دادند. این اطلاعات شامل نوع دارویی که پزشکان تجویز کردند، دوز دارو و شیوه مصرف دارو بود. پژوهشگران از میان افراد شرکتکننده در مطالعه، اطلاعات پزشکی ۱۹ هزار و ۷۲۶ فرد مبتلا به سرطان کولون، با میانگین سنی ۴۰ تا ۹۰ سال و ۹ هزار و ۲۵۴ فرد را که از سرطان رکتوم رنج میبردند، ارزیابی کردند. گروه کنترل شامل ۱۳۷ هزار و ۷۷ فرد بود که به سرطان روده مبتلا نشده بودند.
محققان داروهای آنتی بیوتیک را به دستههای مختلف مانند تتراسایکلین و پنیسیلینتقسیم کردند. آنها همچنین داروها را بر اساس نوع باکتری که روی آن تاثیر میگذارد نظیر باکتریهای هوازی (aerobic) و بیهوازی (anaerobic) طبقه بندی کردند. باکتریهای هوازی برای زندهماندن به اکسیژن نیاز دارند، در حالی که باکتریهای بیهوازی اینگونه نیستند. علاوه بر این، محققان سرطان روده را بر اساس موقعیت مکانی آن به چند گروه رکتوم، کولون جلویی و کولون پشتی (آخرین قسمت روده قبل از رکتوم) تقسیمبندی کردند.
افراد شرکتکننده برای مدت هشت سال مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج بررسیهای جدید نشان داد حدود ۷۰ درصد افرادی که به سرطان کولون مبتلا بودند و ۶۸.۵ درصد از افراد گروه کنترل، آنتی بیوتیک مصرف کرده بودند. همچنین افرادی که به سرطان کولون مبتلا شدند، بیشتر از سایرین داروی آنتیبیوتیک مصرف کردند؛ این تاثیر برای افرادی که به سرطان کولون جلویی مبتلا بودند، شدیدتر بود.
زمانی که محققان سرطان رکتوم را بررسی کردند به نتیجه معکوسی دست پیدا کردند. افرادی که بیش از ۶۰ روز آنتیبیوتیک مصرف کرده بودند، ۱۵ درصد کمتر از بقیه افراد در معرض خطر ابتلا به سرطان رکتوم قرار گرفتند. به گفته محققان استفاده از پنیسیلین باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان کولون میشود، در حالی که مصرف تتراسایکلین ابتلا به سرطان رکتوم را کاهش میدهد.
نتایج این مطالعه در مجله Gut منتشر شده است.
نظر شما