به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، هموگلوبین، پروتئینی است که در گلبولهای قرمز خون وجود دارد و وظیفه آن انتقال اکسیژن به سایر قسمتهای بدن است. پایینبودن سطح این پروتئین، باعث ابتلا به کمخونی میشود. حدود یک میلیارد و ۶۲ میلیون فرد در سراسر دنیا از کمخونی رنج میبرند. این بیماری در مردان با بالارفتن سن، افزایش پیدا میکند، اما در زنان قبل از دوره یائسگی رایجتر است.
گروهی از محققان مرکز پزشکی "اراسموس" هلند، به منظور بررسی رابطه بین سطح هموگلوبین، کمخونی و زوال عقل، مطالعه جدیدی انجام دادند. آنها اطلاعات پزشکی ۱۲ هزار و ۳۰۵ فرد با میانگین سنی ۶۵ سال را مورد بررسی قرار دادند. در آغاز مطالعه، هیچکدام از افراد شرکتکننده به زوال عقل مبتلا نبودند. پژوهشگران سطح هموگلوبین خون افراد را در شروع تحقیق اندازهگیری کردند، ۶.۱ درصد این افراد (۷۴۵ نفر) به کمخونی مبتلا بودند.
محققان هلندی به اسکن مغزی پنج هزار و ۳۱۹ نفر دسترسی داشتند؛ بنابراین توانستند جریان خون مغز، علائم بیماری عروقی و رابطه بین قسمتهای مختلف مغز این افراد را ارزیابی کنند. طی انجام این تحقیق، عواملی مانند سن، جنسیت، سیگار کشیدن، مصرف الکل، شاخص توده بدنی (BMI)، دیابت، عملکرد کلیه و سطح کلسترول که ممکن است نتایج تحقیق را تغییر دهد، در نظر گرفته شد.
این مطالعه ۱۲ سال طول کشید. نتایج بررسیهای جدید نشان داد هزار و ۵۲۰ نفر از افراد شرکتکننده در مطالعه به زوال عقل مبتلا شدند. همچنین افرادی که دارای سطح هموگلوبین بالا یا پایین بودند، بیشتر از بقیه در معرض خطر ابتلا به زوال عقل قرار گرفتند. در واقع کمخونی باعث شد خطر ابتلا به زوال عقل و آلزایمر در این افراد به ترتیب ۳۴ و ۴۱ درصد افزایش پیدا کند.
محققان با بررسی MRI شرکتکنندگان متوجه شدند قسمت سفید مغز افرادی که سطح هموگلوبین آنها بالاتر یا پایینتر از مقدار طبیعی بود، بیشتر از دیگران از بین رفته و ارتباط بین قسمتهای مختلف مغزشان نیز کاهش پیدا کرده بود. از آنجا که وظیفه هموگلوبین، انتقال اکسیژن به دیگر قسمتهای بدن است، کمبود این ماده در خون باعث میشود قسمتهایی از مغز با کمبود اکسیژن موجه شود؛ این موضوع باعث بروز التهاب و واردشدن آسیب به مغز میشود.
به گفته محققان، به طور قطع نمیتوان گفت که سطح هموگلوبین منجر به زوال عقلی میشود؛ ممکن است کمبود عناصری مانند آهن و ویتامینهای B۹ و B۱۲ نیز در بروز این بیماری نقش داشته باشد.
نتایج این مطالعه در مجله Neurology منتشر شده است.
نظر شما