به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، این روزها در بسیاری از شهرهای جهان، هنرمندان از هنر خود به عنوان وسیلهای برای زیباسازی فضاهای عمومی و بهخصوص خیابانهای شهر استفاده میکنند.
نقاشی خیابانهای شهر برای اولین بار در سال ۱۹۷۰ اتفاق افتاد و پس از آن نمایش آثار هنری در خیابانها و حتی دیوارهای شهر در بسیاری از نقاط جهان مرسوم شد. رنگارنگ کردن گذرگاههای عابر پیاده، بدون القای مفهوم خاصی در ذهن عابران، نمونه دیگری از نمایش آثار هنرمندان برای تغییر فضای شهر به شمار میرود.
گروهی از هنرمندان ونزوئلایی به گونهای عجیب به نقاشی گذرگاههای عابر پیاده در نقاط مختلفی از کشور خود پرداختند به طوری که مردم هنگام عبور از این خطوط احساس سردرگمی و حیرت میکردند زیرا نقاشیها در عابران خطای دید به وجود میآورد و چنین در ذهن آنها تجسم میشد که گویی خطوط رنگارنگ در حال حرکت بود و حتی رنگها تغییر مییافت.
از طرفی، رنگارنگ بودن گذرگاههای عابر پیاده در محیطی که مردم بی چونو چرا ملزم به اطاعت از قوانین بودند، باعث ایجاد حس زیبایی در بین این افراد شده بود و جو خشک و بیروح شهر را تغییر داده بود. هنرمندان در ونزوئلا، از طریق بازی با رنگها و حرکات، نه تنها بر زیبایی شهر افزوده بودند، بلکه با این کار نقش رنگها در هنر را به نمایش میگذاشتند.
نظر شما