به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان گلپایگان، او نیز مانند هزاران معلول دیگر زندگی پرفراز و نشیبی داشته است. از سال ۷۵ که در محله "حسن حافظ" گلپایگان به دنیا آمد تا امروز فراز و فرود بسیار از سر گذرانده، اما تلاش کرده معلولیت محدودیتی برایش ایجاد نکند.
در رشته ریاضی تحصیل کرده و از دانشگاه پیامنور شهر زادگاهش لیسانس گرفته است. در کنار درس خواندن به تشویق مادرش به ورزش تیراندازی روی آورد و با استعداد و پشتکار توانست عناوین درخور توجهی در این رشته کسب کند.
هلیا سعیدی، جوان ۲۸ سالهای که معلولیت نتوانست سد راهش برای رسیدن به قلههای قهرمانی شود. او نیز مانند دهها جوان معلول و کمتوان دیگر رؤیاهای بزرگی در سر میپروراند، اما وجود بعضی محدودیتها مانع رسیدن او به اهدافش شده است. با این جوان موفق گفتوگویی انجام دادیم که در ادامه میخوانید:
چه شد که به ورزش رو آوردید؟
از سن ۱۲ سالگی به دلیل علاقه شخصی و با تشویقهای مادرم وارد رشته تیراندازی با تفنگ بادی شدم. این ورزش را ادامه دادم تا اینکه هیئت ورزشی معلولان در سال ۹۵ در گلپایگان راهاندازی شد. من یک گروه تیراندازی با تفنگ بادی برای معلولان علاقمند به این رشته تشکیل دادم و این کار سبب تقویت روحیه آنها شد. آنقدر موفق شدیم که داور بینالمللی این رشته به استعداد گروه ما غبطه میخورد.
تاکنون چه عناوینی در این رشته ورزشی کسب کردهاید؟
سال ۹۶ مقام نخست شهرستان را به دست آوردم و به مسابقات استانی راه یافتم، اما به دلیل اینکه در شهرستان سالن ورزشی متمرکز نداشتیم به همراه هشت نفر دیگر نتوانستم در مسابقات استانی شرکت کنم. یکی از شرایط اصلی شرکت در مسابقات استانی در رشته تیراندازی با تفنگ بادی این است که باید سالن خصوصی در اختیار معلولان این رشته ورزشی باشد در صورتی که در گلپایگان یک سالن ورزشی مشترک با رشته ولیبال و بستکبال را یک روز در هفته به ما اختصاص میدهند و سختی دیگر کار نصب و جمعآوری وسائل ورزشی است.
ورزش چه تأثیری در زندگی شما داشته است؟
برخی افراد معلولان را جدا از جامعه میدانند، اما اگر بستر مناسب برای حضور معلولان در جامعه فراهم شود و با مردم عادی ارتباط برقرار کنند، دچار افسردگی نمیشوند، البته بستر آن در گلپایگان فراهم است، تنها کمی همت خود معلولان و تغییر دیدگاه مردم و مسئولان را میطلبد.
اگر سالن ورزش تیراندازی معلولان ایجاد شود مشکل شرکت در مسابقات استانی هم برطرف میشود و حتی میتوانیم به مسابقات ملی راه پیدا کنیم. این کار سبب میشود که مردم به هوش و استعداد معلولان پی ببرند. معلولان به سبب محدودیتها نمیتوانند در شرایط یکسانی با افراد عادی جامعه زندگی کنند و چالشها و مشکلات بسیاری دارند. در طول روز بارها نگاههای متفاوتی را تجربه میکنیم که از هر چیزی بدتر است. نگاه ترحم آمیز به معلولیت را با همه وجود حس میکنیم و همین نگاه است که معلولان را از جامعه گریزان میکند.
چه محدودیتهایی برای معلولان علاقهمند به این رشته در شهرستان وجود دارد؟
مهرماه سال گذشته در مسابقاتی که توسط بسیج برای ورزشکاران معلول رشته تیراندازی با تفنگ بادی برگزار شد مدال طلا کسب کردم. استعداد بالایی در زمینه رشته تیراندازی با تفنگ بادی دارم تاجایی که مسئول استعدادیابی رشته تیراندازی استان و داور استانی نظرش این بود که میتوانم در مسابقات ملی شرکت کنم و افتخارآفرین باشم. از طرفی تنها رشتهای که میتواند برای معلولان پایدار و مدال آور باشد رشته تیراندازی است، آموزش در بعضی رشتههای ورزشی باید از سن نوجوانی باشد، اما رشته تیراندازی را میتوان از جوانی شروع کرد.
اندکی بیشتر درباره مشکلات معلولان شهرستان توضیح دهید.
معضل فعلی جامعه معلولان استعفای مسئول جامعه معلولان شهرستان است که به دنبال آن از هم پاشیدنشاکله این موسسه را همراه دارد، زیرا این تشکل زمینه حضور معلولان در جشنوارهها، مسافرت و سیمنا را فراهم میکرد. نداشتن سالن ورزشی متمرکز برای تمرینات تیراندازی مشکل دیگر معلولان فعال در این رشته ورزشی است، اگر این سالن ایجاد شود امیدی زیادی در معلولان ایجاد میکند، زیرا خودم و سایر علاقمندان به رشته تیراندازی امید و استعداد شرکت در مسابقات استانی و ملی داریم.
چه انتظاری از مسئولان و خیران دارید؟
با رایزنی که داشتم خیران تعدادی تفنگ بادی، دوربین و لباس مخصوص برای شرکت در مسابقات استانی به ارزش ۳۰ میلیون تومان خریداری و در اختیار جامعه معلولان گذاشتند. از مسئولان انتظار دارم یک سالن مناسب و متمرکز در اختیار ورزشکاران رشته تیراندازی قرار دهند تا وسایل این رشته ورزشی را نصب کنیم و مجبور نباشیم وسایل را مدام جابجا کنیم. با کمک خیران و اداره ورزش و جوانان هزینه شرکت در مسابقات استانی تأمین شد، اما نتوانستیم شرکت کنیم. دلیل حذف معلولان گلپایگانی از مسابقات استانی، نداشتن سالن ورزشی است و همین عامل سبب بیرونق شدن رشته تیراندازی در این شهرستان شده است.
نماینده فعلی شهرستان در این سه سال برای تقویت روحیه معلولان هزینه سفر پرداخت میکند و اگر جامعه معلولان اعتباری نیاز داشته باشند متقبل میشود، فرماندار فعلی هم همکاری خوبی در تأسیس دفتر جامعه معلولان انجام دادند و خودم به عنوان هیئتمدیره این دفتر در کنار سایر اعضا برای برطرف شدن مشکلات جامعه معلولان برنامهریزی میکنیم. در مدت سه ماه که از تأسیس دفتر میگذرد هیچ یک از مسئولان از آن بازدید نداشتند. این گلایه را دارم که بعد از کسب مدال حتی یک بنر در شهر نصب نشد.
نظر شما