به گزارش ایمنا، غلامرضا و غلامحسن رضایی دو برادر شهیدی بودند که هر دو در یک روز و به فاصله چند ساعت در یک مکان به شهادت رسیدند. این دو برادر که یکی از آن‌ها در گردان تخریب و دیگری در اطلاعات عملیات لشکر ۱۰ سیدالشهدا مشغول به خدمت بودند در تیرماه سال ۶۵ در عملیات کربلای یک در جریان آزادسازی شهر مهران شربت شهادت را نوشیدند.
غلامحسین در گردان تخریب و غلامرضا در اطلاعات عملیات به «کمپوت روحیه» معروف بودند، به گفته رزمنده‌ها با بودن این دو برادر در جمع رزمندگان فضای شادی برقرار بود.
علیرضا شکاری از رزمندگان دوران دفاع مقدس تعریف کرد: «خبر رسید که غلامرضا برادر بزرگتر صاحب فرزند شده و غلامحسین با این بهانه شروع کرد به تئاتر بازی کردن. یک دبه آب برداشت و یه در برایش درست کرد و طاقباز کف چادر خوابید و شروع کرد ادای بچه شیر خوار درآوردن. این حرکت غلامحسین همه را از خنده روده بر کرد.
هروقت با دوستان سر قبر این دو برادر جمع می‌شویم رفقا به ذکر خاطرات طنز و شیرین از آن‌ها می‌پردازند.»
شهید حاج سید محمد زینال حسینی فرمانده گردان تخریب لشکر ۱۰ تعریف می‌کرد و می‌گفت: «به غلامحسین رضایی گفتم باید به خودت مواد منفجره ببندی بری زیر اون پل و منفجر کنی که بتونیم بعد از ام‌الرصاص، مقاومت دشمن رو توی جزیره‌های پشتی هم بشکنیم.»
سید می‌گفت: «می‌خواستم امتحانش کنم ببینم واکنشش چیه. تا اینو گفتم غلامحسین رضایی شروع کرد بالا پایین پریدن و درجا دور خودش چرخیدن و بعدش اومد سر تا پامو هی بوسیدن و تشکر می‌کرد که این ماموریت رو به اون دادم. البته نیاز به این ماموریت نبود و ما هیچ‌وقت این روش عملیات انتحاری رو نداشتیم.»
نظر شما