به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در سال ۲۰۰۷ فرانسه اولین سیستم دوچرخه اشتراکی مدرن جهان را با موفقیت راه‌اندازی کرد و پس از گذشت چند سال، این سیستم مرکز توجه تمام کشورهای دنیا قرار گرفت و استفاده از دوچرخه‌های اشتراکی به تدریج در سراسر جهان ترویج یافت. این روزها، سیستم دوچرخه اشتراکی شهر مکزیک، به علت استفاده انبوه و یکپارچگی با سیستم حمل‌ونقل عمومی شهری، به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین سیستم‌های جهان شناخته شده است.
مسئولان شهری با شناخت معیارهای مورد نیاز یک برنامه دوچرخه سواری اشتراکی موفق، می توانند نقاط ضعف سیستم‌های خود را شناسایی کنند و به بررسی و برطرف کردن آن‌ها بپردازند. بررسی‌های دقیق همچنین می‌تواند به شهرهای فاقد سیستم اشتراک دوچرخه کمک کند تا بینش خود را نسبت به استفاده از گزینه‌های حمل‌ونقل کم خطر و ترویج راه‌حل‌هایی برای پویایی پایدار بالا ببرند.
یکی از چالش‌های عمده در چگونگی بهینه سازی یک سیستم دوچرخه اشتراکی این است که چنین سیستم‌هایی به دلایل مختلف به وجود می‌آید و میزان موفقیت آن‌ها با معیارهای مختلفی مشخص می‌شود. به عنوان مثال، در شهر سان‌آنتونیو، دومین شهر بزرگ ایالت تگزاس، مسئولان با هدف مبارزه با افزایش وزن، اقدام به راه‌اندازی سیستم دوچرخه اشتراکی کردند.
مسئولان شهر هانگژو در شرق جمهوری خلق چین، نیز امیدوار بودند با ترویج سیستم دوچرخه اشتراکی در میان شهروندان به تولید اقتصاد محلی و اشتغال کمک کنند. در سانفرانسیسکو، چهارمین شهر بزرگ ایالات کالیفرنیا، هدف از راه‌اندازی سیستم دوچرخه اشتراکی بهبود کیفیت هوا بود در حالیکه مسئولان شهر واشنگتن دی‌سی به منظور ترویج برابری دسترسی شهروندان، سیستم دوچرخه اشتراکی را طراحی کردند.
با وجود بیش از ۶۰۰ سیستم دوچرخه اشتراکی بی‌نظیر در بسیاری از شهرهای دنیا، محققان با چالش بررسی سیستم‌های مختلف و تعیین جنبه‌هایی خاصی مواجه هستند که منجر به موفقیت یک سیستم شده است.
اگرچه دلایل زیادی در خصوص بهبود یک سیستم اشتراک دوچرخه وجود دارد، اما "حمل‌ونقل کارآمد برای اکثر مردم" در اولویت تمام دلایل قرار می‌گیرد. اگر یک برنامه دوچرخه اشتراکی نتواند تعداد زیای از اعضای جامعه را به سمت استفاده از این سیستم حمل‌ونقل جذب کند، در نتیجه دستیابی به این هدف نیز امکانپذیر نخواهد بود.
یک سیستم دوچرخه اشتراکی زمانی بیشترین تاثیر را بر منطقه مورد نظر می‌گذارد که بیشترین جمعیت را به سمت خود جذب کند. از طرفی، تعداد دوچرخه‌ها باید متناسب با میزان به کارگیری آن‌ها باشد؛ تعداد آن‌ها نباید آنقدر زیاد باشد که بسیاری از این دوچرخه‌ها بدون استفاده در ایستگاه‌ها باقی بماند یا اینکه تعداد کم دوچرخه‌ها نتواند نیاز تمام متقاضیان شهر را برآورده کند.
نظر شما