به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، برخلاف انواع دیگر سلول‌های سرطانی که در نقطه‌ای از بدن تشکیل می‌شوند و به سمت ریه حرکت می‌کنند، سلول‌های سرطانی ریه، ابتدا در بافت ریه ایجاد می‌شوند و پس از گسترش از طریق گره‌های لنفاوی به مغز و سایر بخش‌های بدن انتقال می‌یابند.
سلول‌های سرطانی برای گسترش یافتن به مقادیر زیادی گلوکز نیاز دارند که برای به دست آوردن آن از نوعی فرآیند انرژی‌زا استفاده می‌کنند. مطالعات پیشین دانشمندان سوئدی حاکی بود که مصرف مکمل‌های آنتی‌اکسیدان همچون ویتامین E منجر به تهاجمی شدن این سلول‌ها می‌شود و رشد تومورها را تشدید می‌کند.
یافته‌های جدید پژوهشگران نشان می‌دهد سلول‌های سرطانی ریه برای گسترش یافتن و انتقال به سایر نقاط بدن از آنتی‌اکسیدان‌ها بهره می‌گیرند؛ بنابراین مصرف آنتی‌اکسیدان‌ها باعث گسترش این بیماری می‌شود. سرطان ریه در دو نوع "سلول کوچک" و "سلول غیرکوچک" وجود دارد که نوع دوم رایجتر است و در حدود ۳۰ درصد از موارد، پیشرفت می‌کند.
علت این گسترش، ایجاد دو جهش به منظور افزایش تولید آنتی اکسیدان‌هاست؛ نخستین جهش شامل افزایش سطح پروتئین "NRF2 " است که باعث تغییر ژن‌هایی می‌شود که به سلول‌های سرطانی ریه برای تولید آنتی‌اکسیدان‌ها کمک می‌کند. دومین جهش مربوط به تغییر پروتئین"KEAP1 " است که باعث نابودی پروتئین‌های NRF2 می‌شود.
مطالعات محققان سوئدی حاکی است که سلول‌های سرطانی ریه با استفاده از آنتی‌اکسیدان‌ها، اثر استرس اکسیداتیو را کاهش می‌دهند. این نوع کاهش با افزایش پروتئین "BACH1" (عامل رشد سلول‌های سرطانی) و انباشت آن در سلول‌های سرطانی همراه است. پروتئین BACH1 ساز و کاری ایجاد می‌کند که دریافت گلوکز از خون را افزایش می‌دهد و با تبدیل آن به سوخت، باعث گسترش سلول‌های سرطانی می‌شود.
به گفته محققان با توقف تولید BACH1 و یا استفاده از داروهای مهارکننده تجزیه گلوکز، می‌توان از گسترش تهاجمی سلول‌های سرطانی که در اثر مصرف آنتی‌اکسیدان‌ها پیش می‌آید، جلوگیری کرد. علاوه بر این مهار آنزیم‌های "heme oxygenase" که با پروتئین BACH1 مرتبط است نیز نقش مؤثری در مهار پیشرفت سلول‌های سرطان ریه دارد.
نظر شما